ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΚΛΑΣΣΙΚΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ

«ΔΩΣΕ ΘΑΡΡΟΣ ΣΤΟΝ ΧΩΡΙΑΤΗ
ΝΑ Σ’ ΑΝΕΒΕΙ ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ» 

  Λένε, ότι η σιωπή είναι χρυσός. Και αυτό είναι γενικά σωστό, υπό τον όρο ότι το γνωρίζουν και το σέβονται όλοι. Γιατί στην περίπτωση που κάποιος μιλάει συνεχώς λέγοντας διάφορες ανακρίβειες, και στη συνέχεια, βλέποντας ότι κανείς δεν αντιδρά, προχωρά και σε κινήσεις/πράξεις που α) είναι απόλυτα αντίθετες με το πνεύμα του κλάδου τον οποίο αφορούν, και β) απαξιώνουν και κατεβάζουν στο επίπεδο του «έμπορα» (και όχι εμπόρου) ένα επάγγελμα-λειτούργημα όπως αυτό του δημοσιογράφου και του εκδότη, τότε η σιωπή «σπάει» και τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους.

•  Όταν το 1984 κυκλοφορήσαμε την πρώτη αγωνιστική εφημερίδα στην ιστορία του Ελληνικού ειδικού Τύπου με τον τίτλο AUTOSPORT (λόγω του περιοδικού μοτοσυκλέττας MOTOSPORT που ήταν επίσης το πρώτο Ελληνικό περιοδικό μοτοσυκλέττας), τα –τότε σύγχρονα– αυτοκίνητα που παρουσιάζονταν στις φωτογραφίες, είναι τα σημερινά Ιστορικά!

•  Και όταν το 1990 κυκλοφορήσαμε την εφημερίδα αυτοκινήτου AutoSport (στα πρότυπα των εβδομαδιαίων αντίστοιχων Ευρωπαϊκών φύλλων), ήταν και πάλι η πρώτη προσπάθεια αυτού του τύπου στην χώρα μας, μόνο που σαν «ένθετο» είχε, επίσης για πρώτη φορά, το «ΚΛΑΣΣΙΚΑ». Οι λίγες αυτές σελίδες, οι αφιερωμένες στα κλασσικά αυτοκίνητα, ήταν η πρώτη και μοναδική –ως τότε– αναφορά στα classics που είχε γίνει στην χώρα μας. Και παρ’ ότι έχουν περάσει 22 χρόνια από τότε, πολλοί φίλοι των κλασσικών αυτοκινήτων θυμούνται –και μας θυμίζουν– με κάθε λεπτομέρεια το τι έγραφαν οι σελίδες «ΚΛΑΣΣΙΚΑ» του AutoSport του 1990…

 • Συνεχίσαμε το 2003 με το Autosport’s CLASSIC, που ήταν ένα υπερ-περιοδικό για τα Κλασσικά Αυτοκίνητα, με 100% πρωτότυπη ύλη, μοναδικά profiles και τόσο υψηλό κόστος ώστε στάθηκε αδύνατον να συνεχίσουμε επί μακρόν την έκδοσή του, κυρίως γιατί δεν υποστηρίχθηκε διαφημιστικά ούτε από τις «σύγχρονες» (υπήρχαν παρουσιάσεις future/instant classics) ούτε και από τις –ελάχιστες– «ιστορικές» εταιρείες. Και μετά από 34 χρόνια (οι "Εκδόσεις Παπανδρέου" ιδρύθηκαν το 1978) μπορούμε να γνωρίζουμε πως, όταν  μια διαφημιστική αγορά «δεν πηγαίνει», δεν έχει κανένα νόημα το να την πιέζεις.

•  Το 2010 συνεχίσαμε την έκδοση του Auto CLASSIC, και πάλι με υψηλότατο κόστος, λόγω του ότι η ύλη συνεχίζει να είναι 100% πρωτότυπη: Υπήρχαν εκατοντάδες φωτογραφίες, αναλυτικά profiles, αλλά και πανευρωπαϊκές αποκλειστικότητες (όπως π.χ. τα τεστ του Audi S4, του Marciano 268A, της Ford GT 40 κ.ά.). Και επιτρέψτε μας σ’ αυτό το σημείο να τονίσουμε (για όσους δεν γνωρίζουν, δεν καταλαβαίνουν ή δεν νοιάζονται), ότι τα περιοδικά και οι εφημερίδες ΥΠΟΧΡΕΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΤΗΝ ΥΛΗ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΝ, και όχι να την αντιγράφουν από το Internet ή να την αναδημοσιεύουν/δανείζονται από χομπίστες. Πιστέψτε μας, κανένα έντυπο (ή ηλεκτρονικό μέσο) κανενός κλάδου δεν θα μπορούσε να "σταθεί" εάν δεν δημιουργούσε την δική του, αυθεντική ύλη, τραβώντας τις δικές του φωτογραφίες, και γράφοντας τα δικά του άρθρα, από ειδικευμένους dedicated επαγγελματίες συντάκτες. Ακόμα και το περιοδικό της ΦΙΛΠΑ, το οποίο είναι και παλαιό και σταθερής κυκλοφορίας εδώ και πολλά χρόνια, έχει σχεδόν 100% πρωτότυπη ύλη. Ο λόγος που δεν αναφέρεται εδώ είναι ότι πρόκειται για συνδρομητικό περιοδικό και δεν κυκλοφορεί μέσω περιπτέρων, οπότε κανείς δεν θα πρέπει να το θεωρεί ως «ανταγωνιστή» αλλά σαν μία προσφορά της Λέσχης προς τα μέλη της, στα πρότυπα των μεγάλων Clubs του εξωτερικού.

   Είναι σαφές, ότι και προ κρίσης, και ιδίως σήμερα, ο «επαγγελματικός κλάδος» των κλασσικών αυτοκινήτων είναι αδύνατον να «στηρίξει» διαφημιστικά ένα περιοδικό, όσο καλό κι αν είναι αυτό (φαντασθείτε αν ΔΕΝ είναι κιόλας)! Έτσι, ο –κάθε– εκδότης υποχρεούται να ποντάρει στις πωλήσεις των περιπτέρων από τους φίλους των Ιστορικών, οι οποίοι όμως είναι απελπιστικά λίγοι, όχι περισσότεροι από μερικές εκατοντάδες σε όλη την Ελλάδα! Και σ’ αυτό το σημείο, ανοίγονται δύο δρόμοι: Ο ένας, το να συνεχίσεις να βγάζεις ένα ποιοτικό περιοδικό για το κέφι και την τρέλλα σου (όπως έκανες το 1984, το 1990, το 2003, το 2010) ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή πιθανόν και να «ερχόταν στα ίσια», και ο δεύτερος το να ΧΡΗΣΙΜΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ένα περιοδικό (μεταφράσεων, ιντερνετικών αντιγράφων και συνεργασιών αμισθί καλοπροαίρετων χομπιστών) για να "μπεις" σε ένα κλάδο και να κερδίζεις χρήματα από άλλες συναφείς δραστηριότητες, με κυριότερη το εμπόριο αυτοκινήτων, σε ορθόδοξη ή συγκαλυμμένη μορφή! – «Είναι αυτό κακό»;, θα αναρωτηθεί κάποιος. Όχι βέβαια! Κατ’ αρχάς, πάσα προσφορά προς το χώρο δεκτή, γιατί ακόμα και οι μεταφράσεις προσφέρουν ενημέρωση, ενώ όλες οι «κλασσικές» εκδηλώσεις είναι καλόδεχτες. Όταν όμως πίσω απ’ όλα αυτά υπάρχει μια απροκάλυπτη «βουλιμία» με προφανή σκοπό το κέρδος, και όταν αυτή η βουλιμία οδηγεί σε συμπεριφορές που δημιουργούν προβλήματα –ακόμα και διχόνοια– σε ένα χώρο τόσο μικρό που δεν έχει την πολυτέλεια της διάσπασης, τότε κάποιος πρέπει να μιλήσει.

  Αυτός ο «κάποιος» προφανώς θα πρέπει να αναζητηθεί ανάμεσα σε όσους θίγονται από τις πρόσφατες κωμικοτραγικές «συμπεριφορές» που, λόγω Internet, δυστυχώς δημοσιοποιούνται και τις πληροφορούμεθα όλοι. Και να πούμε κάτι ακόμα: Ζούμε σε ελεύθερη χώρα, όπου ελεύθερο είναι και το επιχειρείν. Αν ο Χ, Ψ, Ω χώρος δέχεται και ανέχεται τον οποιονδήποτε, αυτό είναι δικό του θέμα και ας ζήσει μαζί του, ακριβώς όπως γίνεται με τον λαό και τις κυβερνήσεις: Όπως «ο κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει» (κλαψ, λυγμ…!), έτσι και ο κάθε χώρος/κλάδος, επαγγελματικός ή χομπίστικος, έχει τους ανθρώπους που του αξίζουν! Κατά τα άλλα, ο καθένας πορεύεται σύμφωνα με τις δικές του ιδέες, την δική του αισθητική, τη δική του σοβαρότητα και τις δικές του αρχές.

  Θέλουμε δεν θέλουμε, λόγω διαδικτύου παρακολουθούμε άφωνοι, εδώ και μήνες, την κλάψα και τα παρακάλια ενός «αδικημένου αγνού εραστή των κλασσικών αυτοκινήτων», αλλά επειδή όπως είπαμε το θέμα ξεφεύγει από τα δικά μας στάνταρντς αισθητικής και σοβαρότητας, προφανώς και δεν ασχολούμεθα περισσότερο από ένα κούνημα του κεφαλιού (και ΟΛΟΙ οι εμπλεκόμενοι με τον χώρο των Iστορικών γνωρίζουν και μπορούν να βεβαιώσουν ότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ αναφερθήκαμε σε κάτι/κάποιον, πέρα του περιοδικού μας, του blog μας και των συμμετοχών μας στους αγώνες).

  Τώρα όμως, με το θράσος και την αμετροέπεια να ξεχειλίζουν, αισθανόμαστε την ανάγκη να διαμαρτυρηθούμε και να διαφωνήσουμε με την άνεση με την οποία ο κάθε ένας βγαίνει και αυτοπροβάλλεται, αγνοώντας, ξεχνώντας και ισοπεδώνοντας την Ιστορία. Θυμίζουμε λοιπόν εδώ, μόνο σε ό,τι μας αφορά (και όχι σε δραστηριότητες «έμπορα») το πώς και από ποιούς έχει γραφτεί η ιστορία του κλασσικού Τύπου στην Ελλάδα (μην ξεχνώντας το ένθετο 4 Τροχοί Classic, όπως και το βραχύβιο all time Classic). Γνωστοποιούμε επίσης, ότι είμαστε οι νόμιμοι δικαιούχοι των αμετάκλητων «σημάτων» Classic, Auto Classic, ΚΛΑΣΣΙΚΟ Αυτοκίνητο κ.ά., και η χρήση ιδίων –ή παρεμφερών– σημάτων/λέξεων για έντυπα ιδίου περιεχομένου, δεν επιτρέπεται άνευ αδείας (νομοθεσία περί αθέμιτου ανταγωνισμού, βάσει της χρονικής σειράς κυκλοφορίας).

  Εν κατακλείδι: Ας συνεχίσουν όλοι τις όσες και όποιες εμπορικές δραστηριότητές τους (κάτι που δεν μας αφορά, εφ’ όσον βρίσκουν πελάτες). Ας είναι όμως ιδιαίτερα προσεκτικοί ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΙ στο θέμα της Ιστορίας, γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο (σύμφωνα με την δική μας άποψη) από όσους την λησμονούν και την παραβλέπουν. Όποιος θέλει να παραμείνει σ’ ένα χώρο, οφείλει να τον ΣΕΒΕΤΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ, διαφορετικά αυτός ο χώρος θα τον αποβάλλει αργά ή γρήγορα.

Ιδού η Ιστορία:

1984, AUTOSPORT: Η πρώτη Ελληνική
εφημερίδα  για το Σπορ του αυτοκινήτου!

1990: Η πρώτη Ελληνική εφημερίδα αυτοκινήτου,
με το ένθετο «ΚΛΑΣΣΙΚΑ» που ήταν οι πρώτες σελίδες
για τα κλασσικά αυτοκίνητα σε περιοδικό του κλάδου.

Ιδού, στα «ΚΛΑΣΣΙΚΑ» του 1990,

η ίδρυση της ΕΛΚΑ!

Το Autosport’s CLASSIC ΤΟΥ 2003, ήταν ένα
υπερπολυτελές περιοδικό, αφιερωμένο
στα classics (αλλά και στα modern/instant classics).

2010: Το Auto CLASSIC κυκλοφορεί και πάλι,
πάντα με υψηλής ποιότητας γραφή, φωτογράφηση
και layout, αλλά και σημαντικές αποκλειστικότητες σε
πανευρωπαϊκό επίπεδο.