Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2020

ΜΕ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΣΕ, ΑΛΛΑ ΠΗΡΕ!


Αυτή είναι η XJ6 S1 4.2 μου, προσωπικό μου ΙΧ απο την αρχή της δεκαετίας του 1980, και κατατεθειμένο πολλά χρόνια στην εφορία, απο τότε που οι πινακίδες ΦΙΛΠΑ είχαν ακόμα το "πον πον" για σήμα!

Μη αναπαλαιωμένο, αλλά άψογα (ξανα)βαμμένο, με επισκευασμένο μοτέρ και κιβώτιο, ορίτζιναλ καθίσματα και ταπετσαρίες, και χωρίς λειτουργικά προβλήματα: Δουλεύουν, ας πούμε, όλα τα ηλεκτρικά, όπως ΚΑΙ τα τέσσερα ηλεκτρικά παράθυρα (!), όχι όμως και το Air Condition, με το οποίο είναι αληθεια ότι δεν ασχολήθηκα ποτέ.


Λοιπόν, το έβαζα μπροστά κάθε λίγους μήνες, μέχρι που λόγω πρώτου lockdown, έμεινε πάνω απο χρόνο στο βάθος του γκαράζ (σε σημείο που πρέπει να βγουν πρώτα άλλα 5 για να πάει βόλτα). Με το δεύτερο lockdown, έκρινα ότι είχε έρθει η σειρά του (αφού είχα τακτοποιήσει Porsche, ΜG, Rover P6 3500 και ένα-δύο BMW). Oταν οι πρώτες προσπάθειες να πάρει μπροστά απέτυχαν, και αφού βγάζοντας το φίλτρο ψέκασα τα καρμπυρατέρ με βενζίνη και το μοτέρ πήρε αμέσως (και έσβησε, γιατί δεν έφτανε καύσιμο μέχρι εκεί), αποφάσισα ότι έπρεπε να ασχοληθώ σοβαρα με το σύστημα τροφοδοσίας, μια και το πιθανότερο ήταν ότι τα πάντα είχαν στομώσει απο το κοκτέηλ σκουριάς και παλιάς βενζίνης!
Ξεκίνησα λοιπόν απο το άδειασμα του ρεζερβουάρ (έχει βολική τάπα απο κάτω), αδειάζοντας μόνο το αριστερό, γιατί δεν χρησιμοποιώ το δεξί. Αδειασμα, γέμισμα με καθαρή βενζίνη, πάλι άδειασμα κ.ο.κ, μέχρι που με ικανοποίησε το αποτέλεσμα (κόστος, 15 λίτρα βρώμικη, πλέον, βενζίνη).
Στη συνέχεια. έλυσα με προσοχή την αντλία βενζίνης, που για λόγους αυθεντικότητας είναι η ορίτζιναλ πρεσσοστατική SU με τις πλατίνες (τοποθετημένη καινούργια πριν 12 χρόνια απο ΝΟS). Εβγαλε κι αυτή το κάρβουνό της, την συναρμολόγησα, και στη συνέχεια πήγα στο αυθεντικό φίλτρο της ΑC (το ED 60), που βρίσκεται εμπρός δεξιά στο πορτ μπαγκάζ, κάτω απο το ξύλινο πάτωμα και εμπρός απο την ρεζέρβα. Ανοίγοντάς το, διαπίστωσα ότι δεν είχε μέσα το φίλτρο, παρά μόνο κάτι σκουριασμένες ροδέλλες, ενώ κόπηκε και το λαστιχάκι (τσιμούχα), μια σίγουρη υπόσχεση για μελλοντική διαρροή!
Εδωσα στην αντλία ρεύμα με καλωδιάκια από μια μικρή μπαταρία 12 V (προφανώς όλα αυτά γίνονταν χωρίς την μπαταρία του αυτοκινήτου επάνω, αλλά στο...άλλο δωμάτιο!), και αφού διαπίστωσα ότι όλα λειτουργούσαν και η βενζίνη ερχόταν άφθονη και καθαρή μέχρι το (πίσω) φίλτρο, χρησιμοποίησα ένα Ο ring για να μην έχω διαρροή μέχρι να επιστρέψω στο πρόβλημα φίλτρου, και μετακόμισα μπροστά, στον κινητήρα.
Ολες οι ΧJ6 έχουν κάποιον τύπο των SU (τα HS8 η 4.2 του '71-'73) με τις βελόνες και τα slides λαδιού, τα οποία είναι ευφυή καρμπυρατέρ, εφ΄όσον είναι σε καλή κατάσταση, καθαρά και σωστά ρυθμισμένα. Το πρόβλημα είναι όμως, ότι οι Εγγλέζοι είχαν τοποθετήσει στο εκπληκτικό αυτό μοντέλο της Jaguar, ένα "μοντέρνο" (για το1968) ηλεκτρικό σύστημα εκκίνησης αντί του χειροκίνητου choke, το οποίο ονομάζεται AED (Αutomatic Enrichment Device), και στην ουσία πρόκειται για ένα "τρίτο" μικρό καρμπυρατέρ που είναι απαραίτητο για τα ψυχρά κλίματα. Μέσα στις δεκαετίες, οι κάτοχοι XJ6 I, II και III, έχουν βασανιστεί αρκετά με το AED, αν και σε θερμοκρασίες πάνω απο 10-15 βαθμούς Κελσίου ο κινητήρας μπορεί να πάρει μπροστά χωρίς αυτό, και απλά να μην δουλεύει στρωτά και να χρειάζεται λίγη βοήθεια με το γκάζι μέχρι να ζεσταθεί και να φτάσει να κρατήσει το ρελαντί του. Πάντως, μια καλή λύση είναι το χειροκίνητο κιτ, που δεν κοστίζει καθόλου φτηνά, αλλά η μετατροπή λύνει το πρόβλημα. Η δική μου Jaguar πάντως πρέπει να είναι απο τις λίγες της ηλικίας της με λειτουργικό AED.
Λύσιμο καρμπυρατέρ λοιπόν, και προσεκτικό καθάρισμα και γυάλισμα των slides, συμπλήρωμα με λάδι SAE 20 των σωλήνων (που αποτελούν το "φρένο" των slides όπως κατεβαίνουν), και στην συνέχεια λύσιμο των φλοτέρ, που βεβαίως είχαν κολλημένες βελόνες, γεμάτες "gum" ("τσίχλα") απο τα κατάλοιπα της παλιάς βενζίνης. Αυτό είναι ένα ιδιαίτερα κρίσιμο σημείο σε αυτό το μοντέλο, γιατί τα σωληνάκια υπερχείλισης των καρμπυρατέρ φτύνουν το καύσιμο κατ' ευθείαν στο καυτό μοτέρ, πέριξ των καλωδίων και του ντιστριμπυτέρ, οπότε με την πιθανότητα φωτιάς δεν παίζουν και η υπερχείλιση είναι out of the question (και όχι μόνο γιατί δεν θα πάρει μπροστά, αλλά γιατί "δεν θα το έχεις πια"!). Σημειώνω ότι οι βελόνες και οι έδρες των φλοτέρ πρέπει να καθαριστούν καλά, με ειδικά υγρά και (σε ανάγκη) με πανί 1000, και όχι πρόχειρα, γιατί θα ξανακολλήσει πιθανόν η μία, θα βγάζει βενζίνη πάνω στην εξάτμιση, και το μοτέρ θα συνεχίζει να λειτουργεί με το άλλο καρμπυρατέρ. Οχι τέτοια!


Οταν και τα φλοτέρ (που βλέπετε στη φωτογραφία) τοποθετήθηκαν, άλλαξα ΟΛΑ τα σωληνάκια και τους σφιγκτήρες των καρμπυρατέρ με καινούργια, καλής ποιότητας και εσωτερικών λινών, καθώς και ένα πρόσθετο πλαστικό φίλτρο βενζίνης που είχα τοποθετήσει εκεί (με την οξείδωση των ρεζερβουάρ των παλιών Jaguar, το ένα φίλτρο δεν είναι αρκετό).
Μετά απο όλα αυτά, έδωσα πάλι ρεύμα με καλωδιάκια στην αντλία να γεμίσει το σύστημα, και μετά αποσύνδεσα την αντλία και έβαλα την μπαταρία του αυτοκινήτου στη θέση της: Γύρισα τη μίζα, πήρε αμέσως μπροστά, και δούλεψε για λίγο μέχρι να σωθεί η βενζίνη που είχαν κρατήσει τα φλοτέρ. Τότε, συνέδεσα κανονικά και μόνιμα την αντλία, έβαλα ξανά μπροστά (ναι, ξαναπήρε αμέσως!), το άφησα να δουλεύει και έτρεξα στο μοτέρ να παρατηρώ το σύστημα για τυχόν διαρροές.


Ικανοποιημένος ναι, ήμουν, αλλά όχι απόλυτα ευτυχής, γιατί το παλιό δοχείο του φίλτρου AC έχανε λόγω απουσίας σωστής τσιμούχας, ενώ οπωσδήποτε χρειαζόταν και το εσωτερικό φίλτρο, που όπως είδα στα στοιχεία του μοντέλου ήταν το ACD 600. Εψαξα την αντιστοιχία των άλλων κατασκευαστών φίλτρων, και ναι, η ΜΑΝΝ είχε το P65/1X σε πλήρες σετ, με φίλτρο, φλάντζα, ροδελλάκια και τσιμούχα. Τηλέφωνο, "έχετε αυτόν τον κωδικό;", "ναι, τον έχουμε" (!), έφυγα σφαίρα με το 2 στο SMS, το πήρα (χονδρική, τι την κρατάμε την επειχείρηση ακόμα!), το τοποθέτησα, και μετά...
...μετά, φώναξα την γυναίκα μου: "Δες εδώ", της είπα, και γύρισα τη μίζα, με περηφάνεια που δεν έκανα καμμία προσπάθεια να κρύψω. Το θηρίο πήρε αμέσως και άρχισε να δουλεύει σταθερά, γεμίζοντάς με απόλαυση.
"Καλά, ωραία, μπράβο σου, σβήστο τώρα μην πνιγούμε στο καυσαέριο"!
(Ηθικόν δίδαγμα: Οι Jaguar μπορούν να γίνουν γατάκια αν τους φερθείς σωστά, αλλά οι γυναίκες παραμένουν πάντα σκληρές!) Δ.Π.

Κυριακή 29 Μαρτίου 2020

ΤΟ ΣΩΣΤΟ TIMING ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ!


Πάει κι αυτό λοιπόν, έπαιξε τρείς φορές μέσα στο Σαββατοκύριακο η εκπομπή "ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ" στο Αttica, και όπως ήταν αναμενόμενο βρέθηκε εντελώς εκτός θέματος και απολύτως αταίριαστη με τις δύσκολες μέρες που περνάμε. Δύσκολες λόγω της απολύτως υπαρκτής πιθανότητας απώλειας αγαπημένων προσώπων από τον ύπουλο ιό, δύσκολες ψυχολογικά λόγω του αναγκαίου περιορισμού, δύσκολες οικονομικά, και ακόμα πιο δύσκολες για το μέλλον, που αυτή τη στιγμή είναι εντελώς αόρατο.
Το να μιλάς για αγώνες μοτοσυκλέτας και αυτοκινήτου, καθώς και για τις διαμάχες εξουσίας στις διοικήσεις των Ομοσπονδιών (και συγκεκριμένα της ΟΜΑΕ, όπου "οι μάχες" και οι επιθέσεις δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα σε ένταση και σε..."λύσσα" απο το Mad Max που εικονογραφεί αυτό το σημείωμα), τη στιγμη που ουσιαστικά έχει "ακυρωθεί" η ζωή σε ολόκληρη τη χώρα, "ακούγεται" οπωσδήποτε απο ανεύθυνο μέχρι γραφικό.
Ομως, η συγκεκριμενη εκπομπή είχε μαγνητοσκοπηθεί στις 7 Μαρτίου, πριν απο τρείς εβδομάδες περίπου. Και τότε, όπως βέβαια θα θυμούνται οι φίλοι του Σπορ, ετοιμαζόταν ο πρώτος αγώνας μοτοσυκλέτας HSBK στις Σέρρες που θα γινόταν στα πλαίσια του Βαλκανικού Πρωταθλήματος, ενώ "το πρόβλημα" ήταν ότι η Ρουμάνικη Ομοσπονδία ζήτησε απο τους Βούλγαρους διοργανωτές την αναβολή του, φοβούμενη τον Κορωνοϊό! Οσον δε αφορά στους αγώνες αυτοκινήτου, είχε δοθεί παράταση στη λήξη των συμμετοχών μέχρι την Δευτέρα 9 Μαρτίου για τον πρώτο αγώνα ταχύτητας των Μεγάρων, προγραμματισμένου για την επόμενη Κυριακή (15/3). Κανείς δεν φανταζόταν τι μας περίμενε!
Στη συνέχεια, μέσα σε λίγες μέρες διαλύθηκαν και σταμάτησαν τα πάντα, εννοείται σε Παγκόσμιο επίπεδο, και τώρα το ερώτημα δεν είναι "το πότε" θα γίνουν οι αναβληθέντες αγώνες, αλλά το ΑΝ θα γίνουν μέσα στο 2020. Αλλά σίγουρα αυτό δεν είναι κάτι που θα πρέπει να μας απασχολεί (ούτε καν σαν σκέψη), γιατί πρωτεύει η υγεία και ακολουθεί η διάσωση της οικονομίας, κάτι που φαντάζει πιο δύσκολο ακόμα και απο την καταπολέμηση του κορωνοϊού.
Οταν αυτή η, πρωτόγνωρης έκτασης και έντασης, "παγκόσμια θύελλα" κοπάσει, κανένα άτομο, καμμία χώρα και καμμία κυβέρνηση δεν θα είναι ίδια, και αυτό ισχύει και για τις εκατοντάδες χιλιαδες μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις που αποτελούν τον κορμό της οικονομίας: Ποιός θα επιβιώσει και ποιός όχι; Ποιός θα συνεχίσει να έχει δουλειά και ποιός όχι; Και με αυτή τη δυσοίωνη πραγματικότητα να μας περιμένει (άλλο θέμα η αισιοδοξία που ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να έχουμε), το να ασχολείται κανέις με τα χόμπυ του φαντάζει μεν "άτοπο" και άκαιρο αλλά είναι σωτήριο για την ψυχολογία του/μας.
Είναι γνωστό και αποδεδειγμένο, ότι μετά από τα μεγάλα προβλήματα και τις "καταστροφές", έρχεται η αναγέννηση. Συνήθως οι άνθρωποι, σοκαρισμένοι απο τα δεινά που πέρασαν, σταματούν για κάποιο διάστημα να διαφωνούν και να αλληλοσπαράσσονται για επουσιώδη θέματα, και προσπαθούν, όλοι μαζί, να ξαναφτιάξουν την ζωή τους. Αν και στη χώρα μας οι πολιτικοί δεν βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση (ήδη εδώ και μερικές μέρες βλέπουμε πολιτική γκρίνια, και ανταλλαγή ανακοινώσεων τύπου "εσείς κι εμείς"), θα μπορούσαμε ίσως να βγούμε πιο δυνατοί, πιο δεκτικοί και πιο δημιουργικοί σε δευτερεύοντα μεν αλλά σημαντικά για την ομαλή συνέχιση της ζωής μας (ως προς την αναψυχή ας πούμε) θέματα. Γιατί είναι γελοίο το να "γκρεμίζεται" ο κόσμος όπως τον ξέραμε, κι εμείς να ορμάμε με κοντάρια, σπαθιά και άναρθρες κραυγές, και να ασχολούμαστε με το ποιός θα διοικήσει καλύτερα ένα σπορ, του οποίου η συνέχεια είναι αμφίβολη, τουλάχιστον για την χρονιά που διανύουμε! Αυτό κι αν είναι εκτός τόπου και χρόνου, και καταντά όχι μόνο κωμικοτραγικό, αλλά και απείρως πιο γραφικό από ότι δύο τύποι που μιλούν για αγώνες σε μαγνητοσκοπημένη εκπομπή ένα απόγευμα Σαββάτου...

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020

ΠΕΡΙ ΟΜΑΕ (Ο "ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ" ΤΟΥ ΣΠΟΡ ΚΑΙ Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ)

Ο Δημήτρης Παπανδρέου είναι καλεσμένος του Στράτου Φωτεινέλη αυτήν την εβδομάδα στην τηλεοπτική εκπομπή «Πάνω από τα Όρια». Την εκπομπή μπορείτε να παρακολουθήσετε στο Attica TV το Σάββατο 28/3 στις 18:00 και σε επανάληψη την Κυριακή στις 10:00.

Aπο το 1972 στους αγώνες μοτοσυκλέτας, ιδρυτής (και επανειλημμένα Πρόεδρος) του Σ.Ο Α. Μ. το 1978, φίλος κοντινός ΟΛΩΝ των αγωνιζομένων αυτοκινήτου και των ανθρώπων που έδωσαν μάχες μέσα απο τον Σ.Ο.Α.Α. (σαν τον Γ. Λέκκα, τον Φ. Αντωνιάδη και άλλους αξεπέραστους σε μαχητικότητα), απόλυτος γνώστης των όσων συνέβαιναν στις διοικήσεις των Λεσχών, στην κεφαλή της ΕΛΠΑ και στις επιτροπές της ΕΘ.Ε.Α. (μόνη Αρχή του μηχανοκίνητου αθλητισμού 2 και 4 τροχών), έζησα Δαρδούφα και Γλωσσώτη, ήμουν παρών στην γέννηση (και την αυτοχειρία) της ΕΛ.Ο.Α.Α.Μ. την αυγή του '90, και παρακολούθησα τον μαρασμό της ΕΛΠΑ, την Προεδρία του Δεσποτόπουλου και των συν αυτώ, την άνοδο του Μ. Χαλιβελάκη στην κορυφή της διοικητικής αγωνιστικής πυραμίδας, την "σφραγιδική" ανασύσταση της ΕΛ.Ο.Α.Α.Μ. με ίδια πρόσωπα απο τα παλιά αλλά νέες φιλοδοξίες, την ίδρυση της ΟΜΑΕ απο την ΕΛΠΑ  -κάτι σωστό, και, ναι, "δημοκρατικό" σαν θεσμός, αλλά με  την βαλβίδα ασφαλείας (το pouvoir sportif) σφιχτά στα χέρια της- και κατόπιν... όλοι στα χαρακώματα για την προεδρία!

Στο μεταξύ, απο το 2000 η πρώτη και βαθιά αγάπη για τα αυτοκίνητα πέρασε και σε αγωνιστικό επίπεδο, στην αρχη με ειδίκευση στα Ιστορικά regularity και απο το 2008 στα Sporting, Ιστορικά και "σύγχρονα". Λίγα χρόνια μετά, στις αρχαιρεσίες του Σ.Ο.Α.Α., οι συνάδελφοι οδηγοί αγώνων αυτοκινήτου μου έκαναν την τιμή της συντριπτικής πλειοψηφίας  για το Δ.Σ., αλλά είχε έρθει η εποχή του "εμφυλίου" για την διοίκηση του σπορ, (στον οποίο χρησιμοποιήθηκε και ο Σ.Ο.Α.Α. σαν "όπλο" της μιάς πλευράς), και ακόμα είναι σε εξέλιξη παρά την εξαφάνιση πλέον της ΕΛΠΑ, κάτι που δείχνει ότι για τα "δεινά" του σπορ, δεν φταίνε ούτε οι θεσμοί, ούτε τα συστηματα, αλλά οι φιλοδοξίες, οι πρακτικές και οι ικανότητες (ή μη) των ανθρώπων σε ατομικό επίπεδο. Εν πάση περιπτώσει, σχετικά με τον Σ.Ο.Α.Α. της περιόδου 2011-2015, επέλεξα (από τότε) να σιωπώ, χωρίς βεβαίως να ξεχνώ, αλλά το ζήτημα είναι η γενική πρόοδος, και αν ο καθένας αρχίσει να αραδιάζει τα όσα γνωρίζει και έχει βιώσει, δεν θα βοηθήσει την δημόσια εικόνα του αθλήματος.

Αλλά, αλήθεια, τι έγινε στην διοίκηση της Ομοσπονδίας τους τελευταίους μήνες, απο το τέλος του 2019 μέχρι σήμερα; Καθαίρεση ολόκληρου του Δ.Σ. απο την Πολιτεία για τυπικούς αλλά και για (ακόμα άγνωστους) μάλλον πιο ουσιαστικούς λόγους,  μία προσωρινή διοικούσα Επιτροπή σε συνεχή διαμάχη με δημόσια ανταλλαγή "υβριστικών" επιστολών μεταξύ των μελών-"παρατάξεων" (!), αρχαιρεσίες για ανάδειξη νέας διοίκησης  με διάρκεια ζωής 9 μηνών (γιατί ασχέτως Ολυμπιακών Αγώνων που ΔΕΝ θα γίνουν, σύμφωνα με το καταστατικό της ΟΜΑΕ, αν μια διοίκηση δεν ολοκληρώσει την θητεία της, η νέα που θα προκύψει οφείλει να διενεργήσει εκλογές εντός του έτους), και "ανατροπές" καθώς ο πλειοψηφήσας των αρχαιρεσιών που θεωρείτο σίγουρος για την Προεδρία, παραιτήθηκε στην πρώτη συνεδρίαση, "ορίζοντας"/προτείνοντας/υποδεικνύοντας "διάδοχο" ( για το αξίωμα που ποτέ δεν κατέλαβε). Ολα αυτά, κάτω απο ένα συνεχές διαδικτυακό ξεκατίνιασμα ένθεν κακείθεν, με ύβρεις πεζοδρομίου, "αποκαλύψεις" που φέρνουν γέλια ως προς την ελαφρότητα και την μικρή σημασία τους, βαριές (αλλά αναπόδεικτες ως προς το ποινικό τους μέρος) κατηγορίες για κατάχρηση, αλλά και -το χειρότερο- προσπάθεια χειραγώγησης των ενεργειών και κατευθύνσεων του νεοεκλεγέντος Δ.Σ. με υποδείξεις και απειλές! Το αν με αυτά ασχολούνται  εκατό άνθρωποι όλοι κι όλοι (οι ίδιοι και οι ίδιοι), δεν αναιρεί ούτε την κακή (και σίγουρα ελεγχόμενη) διαχείριση, ούτε το κακό επίπεδο των εμπλεκομένων στην αλληλοσφαγή, ούτε και κρύβει την κακή εικόνα, που φυσικά περνάει προς τα έξω και κάνει τους αγωνιζόμενους να είναι απολύτως δύσπιστοι απέναντι στους πάντες, να απομακρύνονται απο τις διοικήσεις των Σωματείων τους, να μην στελεχώνουν ούτε καν τον δικό τους Σύνδεσμο, και να ασχολούνται αποκλειστικά με την συμμετοχή τους και μόνο στους αγώνες που επιλέγουν να κάνουν.

Κάθε λέξη και κάθε αράδα απο το παραπάνω κείμενο θα μπορούσε να γίνει τίτλος για ένα ολόκληρο κεφάλαιο (για όποιον γνωρίζει γεγονότα, πρόσωπα και λεπτομέρειες τεσσάρων δεκαετιών), αλλά είπαμε, το Σπορ πρέπει να προστατευθεί και αυτό γίνεται μόνο με στηριξη των διοικούντων και σωστή προεργασία ΟΛΩΝ για τις δεύτερες ΚΑΙ ΠΙΟ ΩΡΙΜΕΣ αρχαιρεσίες που θα ακολουθήσουν σε μερικούς μήνες. Εξ' άλλου με την αναστολή (πάγωμα, αναβολή ή και ματαίωση) των αγώνων και των Πρωταθλημάτων λόγω της μάστιγας του Κορωνοϊού που παίρνει ζωές αγαπημένων προσώπων (και αυτό είναι μια πραγματικότητα), όλοι θα έχουν αρκετό χρόνο να συζητήσουν με τον εαυτό τους, και πιθανόν να αντιληφθουν την ματαιότητα του να μεταβάλλεις ένα χόμπυ σε πόλεμο, τη στιγμή που όλη η ανθρωπότητα μάχεται έναν, μέχρι χτές άγνωστο, θανατηφόρο ιό.  Δ.Π.

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2020

KΟΡΩΝΟΪΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΟΣ, Ο DOBERMANN ΚΑΙ ΤΟ AUTO CLASSIC ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

 Αν και η περίοδος δεν είναι κατάλληλη ούτε και ευνοϊκή για τέτοιου τύπου ανακοινώσεις, ωστόσο, επειδή: α) Η ζωή θα συνεχιστεί μετά την επιδημία, και β) επειδή σε αυτό το (ολοκληρωμένο) στάδιο προετοιμασίας δεν υπάρχει ούτε σκέψη για επιστροφή, ανακοινώνουμε τα εξής.
 Για την αγωνιστική σαιζόν 2020, ο Δημήτρης Παπανδρέου - Dobermann θα ακολουθήσει ολόκληρο το Πρωτάθλημα Αναβάσεων Ιστορικών Αυτοκινήτων (κλάση 4/Ε4), καθώς και επιλεγμένους αγώνες Ταχύτητας στην ίδια κατηγορία/κλάση (το 2021 θα συμμετάσχει και στα δύο Πρωταθλήματα, Ταχύτητας και Αναβάσεων).
 Το αυτοκίνητο είναι ένα Ford Sierra RS Sapphire Cosworth 4x4 (Group A), που προετοιμάζεται απο τον Νοέμβριο του 2019 από τον μηχανικό Νίκο Χρυσάφη, σύμφωνα με τους κανονισμούς FIA (Appendix K) για τα Ιστορικά Sporting.
Με αυτή την ανακοίνωση, η ομάδα του Αuto Classic αναζητά και χορηγίες, για ολόκληρο το Πρωτάθλημα Αναβάσεων ή για συγκεκριμένους αγώνες, πάντα σύμφωνα με τα μέτρα και τις δυνατότητες της εποχής και των συγκυριών!
 Μετά την αρχική αναβολή όλων των αγώνων από την ΟΜΑΕ για λόγους δημόσιας υγείας μέχρι τις 22 Μαρτίου, και με έντονα τα ερωτηματικά για την συνέχεια, ευχόμαστε υγεία σε όλους όσοι ανήκουν ή έχουν οικείους σε ευπαθείς ομάδες, και μακάρι ο κύκλος του ιού στη χώρα μας, μαζί με την Εθνική εισβολή/απειλή των συνόρων μας, να ολοκληρωθεί και να εξουδετερωθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: e-mail papandreou@live.com

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2020

Η ΟΜΑΔΑ "LES GRECS" ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝTE CARLO

Πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα, και η σημαία έπεσε στο πορτοκαλί Escort των Πέτρου Βασιλόπουλου και Δημήτρη Σταθάκου, για να ακολουθήσουν ανά λεπτό και τα άλλα τρία πληρώματα της Εληνικής ομάδας "Les Grecs", που θα επιχειρησει μια καλή εμφάνιση με στόχο τον τερματισμό στο Ιστορικό Ράλλυ Μόντε Κάρλο.
Π. Βασιλόπουλος - Δ. Σταθάκος, Ford Escort Mk 1 (1969)

Βάσος Θεοδοσίου - Γιώργος Γεωργακόπουλος, Lancia Beta Coupe 2000 (1974)



Δημήτρης Καλογεράς - Χρήστος Διαμαντόπουλος, Alfa Rom;eo Alfetta GTV (1976)


Γιώργος Αλεβιζόπουλος - Νικόλαος Παλυβός, Fiat 128 Rally (1974)

Και μετά... Μετά, ανέβηκαν στην ράμπα του τερματισμού μερικά ακόμα όμορφα Ιστορικά αυτοκίνητα, για να δώσουν κάποιο όγκο στην εκδήλωση, και το πάρκινγκ του Διονύσου άρχισε σιγά σιγά να αδειάζει μέχρι που έμειναν μόνο τα λιγοστά πούλμαν των χειμερινών τουριστών.



Οπως και πέρυσι, που οι προσπάθειες μερικών ανθρώπων (όλων μελών του Σ.Ι.Σ.Α.) έβαλαν ξανά την Αθήνα στον παγκόσμιο χάρτη του Ιστορικού σαν μία από τις πόλεις εκίνησης του διάσημου Μόντε Κάρλο των υπερ-τριακοσίων συμμετοχών, έτσι και φέτος πιστεύουμε ότι έχουμε μπροστά μας δύο διαφορετικά πράγματα: Από τη μία η εκδήλωση και η οργάνωση της εκκίνησης (που σωστά και δικαίως πρέπει να είναι πλούσια, επίσημη και φαντασμαγορική μια και πρόκειται για μια μοναδική ευκαιρία διεθνούς προβολής), και από την άλλη το καθαρά "διαγωνιστικό" μέρος, που αφορά την δύσκολη και επίπονη διαδρομή και τις προσπάθειες των πληρωμάτων μας, όπως και τα αυτοκίνητα συνοδείας που κι αυτά δίνουν τον δικό τους αγώνα.

Το 2019 τέτοια μέρα, απο την Ακρόπολη είχαν ξεκινήσει όχι λιγότερα απο 11 Ελληνικά πληρώματα, αλλά ιδιαίτερη σημασία είχαν και οι 11 ξένες συμμετοχές  που ανέβασαν τους εκκινήσαντες της πρεμιέρας της Αθήνας στους 22!



Δεν βλέπουμε ΚΑΝΕΝΑ οργανωτικό λόγο για τον οποίο τα ξένα πληρώματα απέφυγαν να επιλέξουν και φέτος, το 2020, την Αθήνα σαν σημείο εκκίνησης, εκτός ίσως απο τα logistics, δηλαδή την μεταφορά του αυτοκινήτου στην Αθήνα και το ταξίδι με ferry boat πίσω στην Ευρώπη και όλα αυτά ΠΡΙΝ αρχίσει το διαγωνιστικό μέρος. Και αυτή είναι μία τάση που παρουσιάζεται και σε άλλες "απομακρυσμένες" πόλεις εκκίνησης του Ιστορικού Μόντε Κάρλο, οπότε, αν θέλουμε να διατηρήσουμε το "Athens Depart" και για τα επόμενα χρόνια, θα πρέπει να βασιστούμε στις Ελληνικές συμμετοχές: Πέρυσι ήταν 11, φέτος 4, του χρόνου πόσες;



Λέγεται, στους κύκλους των Ιστορικών "Ραλλυμεν" της Regularity, ότι το κόστος συμμετοχής στο Μόντε Κάρλο με το υψηλό παραβολο, τα έξοδα πληρωματος και συνοδείας, καθώς και των απαραίτητων δοκιμών, μπορεί να φτάσει αρκετά ψηλά, πάνω απο 10.000, ίσως και μέχρι 15.000 Ευρώ. Αλλά αν σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για μια πραγματική "εμπειρία ζωής" για όσους είναι ερωτευμένοι με το σπορ και με το Ιστορικό αυτοκίνητο, το νούμερο αυτό "μικραίνει": Αξίζει να θυσιάσεις ένα απο τα δύο, τρία ή περισσότερα αγαπημένα αυτοκίνητά σου, αξίζει να στερηθείς κάποιες τοπικές (Eλληνικές) αγωνιστικές εκδηλώσεις για ένα χρόνο ή να αλλάξεις το πρόγραμμα των διακοπών σου, για να κανεις το ΕΝΑ Monte Carlo που θα θυμάσαι για πάντα. Αρα, και με δεδομένο ότι οι αγώνες γενικά δεν είναι μια φτηνή υπόθεση και δεν είναι για όλους, οι λόγοι της μη συμμετοχής περισσότερων Ελλήνων πρέπει να αναζητηθούν αλλού (ίσως στους δισταγμούς και φόβους τους για έλλειψη ανταγωνιστικότητας σε αυτό το επίπεδο), και όχι στο οικονομικό.



Αλλά ας πάμε ένα ακόμα χρόνο πίσω, στο 2018, όπου οι Γ. Δελαπόρτας και Σ. Μουστάκας ήρθαν πρώτοι στην κατηγορία τους και δεύτεροι ΓΕΝΙΚΗΣ κατάταξης, με το Golf τους (φέτος δεν συμμετείχαν για προσωπικους λόγους άσχετους με το αγωνιστικό θέμα). Ναι, ο πρωτοπόρος Γιάννης Κατσαούνης είχε επίσης τερματίσει ψηλά, αλλά το βάθρο ήταν κάτι πρωτόγνωρο, ήταν ένας διεθνής Ελληνικός θρίαμβος, σε μια εποχή που αγωνιστικά η χώρα μας όλο έχανε (ας μην τα λέμε ξανά για την απώλεια και των τριών Ακρόπολις, του WRCZ, του ERC, αλλά και του Historic!).

Και ήταν ακριβώς αυτός ο θρίαμβος που  βοήθησε τόσο στην ανάληψη της εκκίνησης της Αθήνας, όσο και στη συγκέντρωση των 11 Ελληνικών πληρωμάτων του 2019. Αλλά δεν ήταν απαραίτητο ή "εγγυημένο" (όσο κι αν όλοι το θέλαμε) να επαναλαμβανεται κάθε χρονιά η ίδια επιτυχία. Διαφορα μπορούν να συμβούν, που θα σε ανεβάσουν ή θα σε κατεβάσουν, σε ένα τόσο απρόβλεπτο αγώνα. Ο σπόρος όμως είχε φυτευτεί. Η δουλειά είχε γίνει. Η Αθήνα ήταν ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ πόλη εκκίνησης και οι "υποψήφιοι" συμμετέχοντες είναι πολλοί. Ετσι, ακόμα και αν τέσσερα πληρώματα βρέθηκαν σήμερα, 29 Ιανουαρίου του 2020, στην ράμπα της ΑΡΙΣΤΑ διοργανωμένης εκκίνησης (βέβαια, η οργάνωση θα έπρεπε να διαχειριστεί καλύτερα και με ειλικρινή παρρησία  τον μικρό αριθμό για να μην ξαφνιαστούν όσοι θεατές περίμεναν περισσότερα), πιστεύουμε ότι υπάρχει το έμψυχο δυναμικό και το μεστό ενδιαφέρον ώστε να διπλασιαστούν ή και να τριπλασιαστούν το 2021, για να διατηρήσει η Αθήνα τον Ιστορικό της ρόλο σαν μία από τις πόλεις εκκίνησης του Μόντε Κάρλο.



Τώρα, σημασία εχει η προσπάθεια, και ευχόμαστε τα καλύτερα με πρώτο στόχο τον τερματισμό!

TEAM "LES GRECS": ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ







Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2020

Η ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΜΟΝΤΕ ΚΑΡΛΟ, ΚΑΙ "Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ"

Τέσσερα μοναχικά αυτοκίνητα στο προαύλιο του Ζαππείου, μπροστά στην Αίγλη, κάτω από το ψυχρό φως των προβολέων, περιμένουν τα πληρώματά τους που θα τα οδηγήσουν στην δύσκολη αλλά τόσο όμορφη περιπέτεια του Κλασσικού Μόντε.


Και ενώ έμεναν λίγες μόνο ώρες μεχρι την εκκίνηση, με τις απαντήσεις στα ερωτηματικά για την ολοκληρωτική απουσία των ξένων πληρωμάτων να παίρνουν αναβολή αφού πρωτεύουσα σημασία  έχει η προσπάθεια των τεσσάρων δικών μας, στη ζεστή αίθουσα της Αίγλης όπου με την άψογη και πλούσια υποστήριξη της ΕΚΟ δινόταν η δεξίωση προς τιμήν της ομάδας Les Grecs, σημειωνόταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση...Προέδρων που έχει δεί ο χώρος του Ιστορικού τα τελευταία χρόνια!

THE NIGHT OF THE CHAIRMEN
Πρόεδροι, πρόεδροι, πρόεδροι... Πρόεδροι Ομοσπονδιών, Πρόεδροι Λεχών, Πρόεδροι Σωματείων, Πρόεδροι Τραπεζών, Πρόεδροι Clubs, Πρόεδροι Μουσείων, Πρόεδροι Ομίλων, Πρόεδροι επί Τιμή, Πρόεδροι επιχειρήσεων, και τέλος  υπήρχαν και κανά δυό Πρόεδροι του εαυτού τους.


Και παρά το μεγαλείο αλλά και την ομορφιά της συμμετοχής σε ένα τέτοιο αγώνα, δεν θα είμαστε ειλικρινείς απέναντι σε εσάς τους αναγνώστες του Auto Classic, αν δεν σας μεταφέραμε αυτό που αυθόρμητα ήρθε στο μυαλό μας: Η σκέψη των δεκάδων χιλιάδων Ιστορικών οχημάτων που συνεχίζουν να παραμένουν "κλειδωμένα", παρά τις ελάχιστες παραχωρήσεις της "νέας Κ.Υ.Α." σερβιρισμένης αυτή τη φορά απο το επιτελείο της Ν.Δ., που ουσιαστικά συνεχίζει την εχθρική πολιτική του Συ.Ρι.Ζα. απέναντι στα αγαπημένα κλασσικά, "ξεγυμνώνοντας" ΚΑΙ αυτή την Κυβέρνηση, που ξεδιάντροπα χρησιμοποίησε μέχρι και την τρέλλα των παθιασμένων ιδιοκτητών με ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις για να κλέψει κάποιες ψήφους.

Και η δεύτερη σκέψη μας, ήταν ότι όλοι αυτοί οι Πρόεδροι που καμαρωτοί, φιλικοί και γελαστοί τρωγόπιναν στην όμορφη βραδιά του Σ.Ι.Σ.Α. και της ΕΚΟ  προς τιμήν των τεσσάρων πληρωμάτων του Μόντε, παρά τις εμπειρίες, τις "γνωριμίες", τις "επαφές", τις προσπάθειες και τις υποσχέσεις τους, απέτυχαν παταγωδώς στο να δημιουργήσουν (ή να πιέσουν αποτελεσματικά για να δημιουργηθεί) ένα πολιτισμένο "Δυτικού τύπου" πλαίσιο για την κυκλοφορία των Ιστορικών οχημάτων στην Ελλάδα, που (και) σε αυτόν τον τομέα παραμένει ο παρίας της Ευρώπης, όχι όμως από ανάγκη αλλά απο κυβερνητικές επιλογές...

Ας ξεχάσουμε όμως "τη νύχτα των Προέδρων", γιατί η βραδυά ανήκε στα τέσσερα Ελληνικά πληρώματα, που είναι τα εξής:

 Γ. Αλεβιζόπουλος - Ν. Παλυβός, Fiat 128 Rally 1974,

Δ. Καλογεράς - Χ. Διαμαντόπουλος, Alfa Romeo Alfetta GTV '76

Β. Θεοδοσίου - Γ. Γεωργακόπουλος Lancia Beta Coupe 2000 1974,

Π. Βασιλόπουλος Δ. Σταθάκος Ford Escort Mk 1 1969

Εχουν όλοι τον ειλικρινή θαυμασμό μας για την απόφαση συμμετοχής σε εναν τόσο δύσκολο και επίπονο αγώνα, όπως και τις ευχές μας. Και πριν τους φωτογραφίσουμε στην εκκίνηση απο την Ακρόπολη την Τετάρτη 29/1 στις 12 το μεσημέρι, οφείλουμε συγχαρητήρια: α) Στους ανθρώπους του Σ.Ι.Σ.Α που έκαναν το παν για να παραμείνει η Αθήνα σαν πόλη εκκίνησης του φημισμένου αγώνα και το 2020, αλλά και β) Στους χορηγούς της προσπάθειας, που ήταν αρκετοί, με επικεφαλής την ΕΚΟ. Μια Ελληνική εταιρεία η οποία αποδεικνύει συνεχώς με τις επιλογές της ότι βρίσκεται κοντά στο motorsport, ιδίως όταν αυτό αφορά την διεθνή εκπροσώπηση της χώρας μας. 


Τέλος, δεν ξεχνάμε να ευχηθούμε "καλό κουράγιο" στις ομάδες υποστήριξης που ακολουθούν σχεδόν ακριβώς τις ίδιες διαδρομές, γιατί χωρίς αυτές, στο επίπεδο του Ιστορικού Μόντε, όχι σκέψη διάκρισης δεν υπάρχει αλλά γίνεται ακόμα πιο δύσκολος και ο τερματισμός (που αποτελεί "μια μικρή νίκη" από μόνος του!).


O Π. Βασιλόπουλος, αρχηγός της ομάδας Les Grecs, σε μια σύντομη και περιεκτική περιγραφή της διαδρομής του αγώνα. Δεξιά του ο Μ. Μουζούκης του Σ.Ι.Σ.Α., που  έκανε και φέτος το παν για την εκκίνηση της Αθήνας (και συνεχίζει σαν υπστήριξη μέχρι τον τερματισμό!)