ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ: Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΓΚΡΙΝΙΑ

  Πριν από κάμποσες δεκαετίες, ο Κυπριακής καταγωγής τραγουδιστής Cat Stevens, μας προέτρεπε «να δοξάζουμε την Αναγέννηση της Ζωής κάθε καινούρια μέρα», στο “morning has broken». Όμως εμείς, όλοι εμείς, βυθισμένοι (και εθισμένοι) στην κατανάλωση, δεν έχουμε μάτια για τα θαύματα της φύσης τα οποία θεωρούμε δεδομένα, αλλά μόνο για τα υπόλοιπα των τραπεζικών μας λογαριασμών (γιατί όσοι ακόμα συμμετέχουν σε αγώνες αυτοκινήτου, μάλλον από τις οικονομίες τους τραβάνε). Έτσι, όσο αυτές οι οικονομίες λιγοστεύουν, σταδιακά και οι συμμετοχές μειώνονται, πλησιάζοντας στο ανησυχητικό σημείο που οι αγώνες αυτοκινήτου τείνουν να γίνουν «κλειστό σπορ» για μία ελίτ «εχόντων»: Ακόμα και οι μηχανικοί καθώς και οι πάσης φύσεως επαγγελματίες του αυτοκινήτου, αντιμετωπίζουν τεράστια οικονομικά προβλήματα με την μείωση της δουλειάς τους, οπότε μόνο «οι πλούσιοι πελάτες» μπορούν να συντηρήσουν τον χώρο –και τις συμμετοχές. Προφανώς, αυτό δεν συνιστά «αγώνες», οπότε, όπως στο παρελθόν, πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να βρεθούν τρόποι μείωσης του κόστους και αύξησης του συναγωνισμού (άρα και του ενδιαφέροντος) και αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο, ή αποκλειστικά, με την μείωση παραβόλων και γενικών εξόδων (μέσω παροχών των κατά τόπους οργανωτριών λεσχών), αλλά χρειάζονται οι εξής, γενναίες, αποφάσεις:

1. Αλλαγή των κατηγοριών, με θέσπιση/πριμοδότηση των μικρών, οικονομικών αυτοκινήτων.

2. Mείωση των αγώνων, και διατήρηση μόνο των πιο σημαντικών, για οδηγούς και θεατές.

3. Αναστολή, για ένα χρόνο, Πρωταθλημάτων και τίτλων.

  Δυστυχώς, κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να στηρίξει σοβαρά προτάσεις σαν τις παραπάνω, γιατί η Αρχή του Σπορ (του 2012) ΟΜΑΕ, α) πρέπει να «ευχαριστήσει» τις Λέσχες-μέλη της μοιράζοντας σε όλους τους αγώνες, β) διστάζει να προχωρήσει σε ριζοσπαστικές κινήσεις για τη δημιουργία φτηνών κατηγοριών, γ) φοβάται ότι αν δεν προκηρύξει Πρωταθλήματα και έπαθλα για το 2013, θα σπεύσει να το κάνει η ετέρα Ομοσπονδία ΕΛΟΑΑΜ (παρ’ ότι δεν διαθέτει την υλικοτεχνική υποδομή για να ολοκληρώσει τους προκηρυχθέντες τίτλους).

  Και ο Σ.Ο.Α.Α.; Ο Σ.Ο.Α.Α. λειτουργεί φιλότιμα αλλά γραφειοκρατικά, μεταφέροντας αυτούσια την γραμμή της προηγούμενης διοίκησης, που τελικά τον «απέκοψε» από το μεγάλο σώμα των αγωνιζομένων. Η πάγια άρνηση του Σ.Ο.Α.Α. να συμμετάσχει στις διεργασίες των κανονισμών και των προκηρύξεων, προφανώς συνδυάζεται με την –επίσης πάγια– θέση του για «ομοσπονδιοποίηση» του Σπορ, κι έτσι περιμένει κάθε χρονιά την ΕΘΕΑ-ΟΜΑΕ «στη γωνία» για να ασκεί δριμεία κριτική (χωρίς όμως δυνατότητα αποτελεσματικής και έγκαιρης παρέμβασης), έτσι ώστε να αιτιολογείται η επιθυμία αλλαγής status στον μηχανοκίνητο αθλητισμό.

  Τα πράγματα βέβαια, σπανίως είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Γιατί όσο οι «εξουσίες» συγκρούονται, έχοντας τους «εκπροσώπους» τους σε όλα τα «σώματα» (και ο Σ.Ο.Α.Α δεν εξαιρείται), «ο λαός», δηλαδή οι εκατοντάδες αγωνιζόμενοι, μένουν ουσιαστικά χωρίς εκπροσώπηση εκεί ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΛΟΓΟ. Και λόγο έχεις εκεί που λαμβάνονται οι αποφάσεις, ώστε να προτείνεις το νέο, και να προλαβαίνεις το στραβό.

  Υπάρχει αισιόδοξη νότα σε όλα αυτά; Ναι: Το άσβεστο ενδιαφέρον και η αγάπη των αγωνιζομένων για το σπορ, καθώς και αρκετά φωτεινά μυαλά στο κύκλωμα, που αν αξιοποιηθούν, σίγουρα θα δώσουν λύσεις που θα μας βοηθήσουν να περάσουμε αυτή την σκοτεινή περίοδο, όχι απλώς διατηρώντας το σπορ ζωντανό, αλλά δημιουργώντας και τις προϋποθέσεις για το «νέο αίμα» που χρειάζεται η επόμενη μέρα.