Σήμερα το πρωΐ, της μετεκλογικής Δευτέρας της 18ης Ιουνίου 2012, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τη Λέσχη ΦΙΛΜΠΑ, όπου μου ανακοίνωσαν ότι ματαιώνεται η προγραμματισμένη για την επόμενη Κυριακή 24/6 Ανάβαση Αρχαίας Αιγείρας, λόγω ελλείψεως συμμετοχών, "κάτι που οφείλεται στον πόλεμο που δέχεται η Λέσχη, κτλ. κτλ...". Θυμίζω ότι προ δύο εβδομάδων δεν έγινε ο αγώνας Ιστορικών στα Μέγαρα, επίσης λόγω ελλείψεως συμμετοχών. Άρα, μέχρι στιγμής από τους τρείς πρώτους αγώνες του Πρωταθλήματος Ταχύτητος και Αναβάσεων Ιστορικών Αυτοκινήτων 2012, έχει γίνει μόνο ένας (η Ριτσώνα τον Μάρτιο) και ματαιώθηκαν οι άλλοι δύο, οπότε το προκηρυχθέν Πρωτάθλημα των επτά αγώνων ήδη έχει περιοριστεί στους πέντε (και αν...).
Άσχετα με το τι μπορεί να επικαλεσθεί (ή να φαντασθεί) ο καθένας σχετικά με την ματαίωση των αγώνων, τα πραγματικά αίτια συνοψίζονται στην πιό κάτω φράση: "Έλλειψη χρημάτων - στάση εμπορίου"! Για να μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν και μεταξύ μας και προπάντων για να μην "τρωγόμαστε" κυνηγώντας αόρατους εχθρούς, το γεγονός είναι ότι δεν υπάρχουν συμμετοχές επειδή οι αγωνιζόμενοι δεν έχουν χρήματα για να ετοιμάσουν τα αυτοκίνητά τους, για να βάλουν καινούρια λάστιχα και βέβαια για τα σημαντικά έξοδα των αγώνων, όπως λισάνς, συμμετοχή, καύσιμα, ξενοδοχείο, φαγητό κτλ. Άρα, και παρ' ότι αυτό είναι αυτονόητο υποχρεώνομαι να το πω γιατί πολλοί κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν, το πρόβλημα είναι η άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας, της οποίας η βελτίωση –ή πιό σωστά η σταθεροποίηση– εξαρτάται απόλυτα από τα πολιτικά κόμματα, τις πολιτικές τους, τις κυβερνήσεις και την θέληση/ικανότητα/πυγμή τους στο να εφαρμόσουν αυτές τις πολιτικές.
Παρ' ότι απεχθάνομαι τον δογματισμό (χαρακτηριστικό των άκρων, τα οποία επίσης πιστεύω ότι δεν προσφέρουν) διαπιστώνω ότι έχω μία σχεδόν δογματική εμμονή, όχι ως προς τα αίτια της κρίσης (για τα οποία όλοι συμφωνούν ότι ευθύνεται η εγκληματική πολιτική συνεχούς δανεισμού με ταυτόχρονη μείωση της παραγωγικής βάσης και έξαρση της κατανάλωσης μέσω της απελευθέρωσης της τραπεζικής πίστης), αλλά για τον τρόπο χειρισμού αυτής της κρίσης, δηλαδή την υπαγωγή της χώρας μας στο Δ.Ν.Τ, την οποία θεωρώ σαν έγκλημα που αγγίζει τα όρια της εθνικής προδοσίας. Και, δυστυχώς, διαιωνίζοντας την άθλια παράδοση της "ατιμωρησίας των πολιτικών", είναι πολύ πιθανόν να δούμε να διαφεύγουν της δίωξης τόσο ο αρχηγός όσο και τα πρωτοπαλλήκαρα της καταστροφής μας (μιά και εάν το ΠαΣοΚ στηρίξει κυβέρνηση Ν.Δ., είναι προφανές ότι αυτό θα γίνει με αντάλλαγμα την μη δίωξη Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και της παρέας τους). Και μιά και αναφέρθηκα στο θέμα "στήριξη κυβέρνησης", πολύ θα ήθελα να δω το αν και πως θα συναινέσει η Δημ.Αρ. στην πραγματοποίηση των εξαγγελιών της Ν.Δ.για την ανελέητη πάταξη της εγκληματικότητας και για τα σκληρά αλλά απαραίτητα άμεσα μέτρα κατά της λαθρομετανάστευσης. Ελπίζω να μην υπάρχει κάποιος έξυπνος άνθρωπος σήμερα που να συνεχίζει να πιστεύει σε κόμματα και σε πρόσωπα, εκτός βέβαια των κομμουνιστών, οι οποίοι αποτελούν μια σταθερή μειοψηφία της τάξεως του 8-12%, μειοψηφία που σήμερα βρίσκεται διασκορπισμένη στο ΚΚΕ, στην Δημ.Αρ. και στον ΣΥΡΙΖΑ, κόμματα τα οποία θα ήθελα να σημειώσω ότι είναι αμιγώς κομμουνιστικά, όσο κι αν το αποκρύπτουν επιμελώς είτε με την παράλειψη του όρου από τους τίτλους είτε με μετριοπαθή και φιλοευρωπαϊκά προσωπεία. Ένας έξυπνος άνθρωπος λοιπόν θα είχε προ πολλού καταλάβει ορισμένα θεμελιώδη όσο και θλιβερά πράγματα, όπως για παράδειγμα ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ένας πολιτικός άνδρας με "χάρισμα" που θα μπορούσε να συνενώσει το λαό για τη σωτηρία της χώρας, ή ότι έχουμε την ατυχία να ΜΗΝ διαθέτουμε λειτουργικό θεσμό όσον αφορά την προεδρία της δημοκρατίας: Επ' αυτού, θα θυμίσω τα άθλια παιχνίδια των κομμάτων και των πρωθυπουργών: Ο Α. Παπανδρέου "ξεδόντιασε" τον θεσμό και "πούλησε" τον Κων/νο Καραμανλή παρά την πρότερη συμφωνία τους, ο Κ. Σημίτης πρότεινε τον προερχόμενο από την κεντροδεξιά Στεφανόπουλο ως πρόεδρο για να εξασφαλίσει τις ψήφους της Ν.Δ., και αργότερα, ανταποδίδοντας, η Ν.Δ. πρότεινε ως πρόεδρο τον εκ του βαθέος ΠαΣοΚ προερχόμενο Παπούλια για να εξασφαλίσει τις ψήφους του κόμματός του! Και οι δύο αυτοί πρόεδροι της καραμπόλας και του κομματικού συμφέροντος, παρέμειναν για δύο θητείες έκαστος, μη προσφέροντας απολύτως τίποτα το ουσιαστικό, αλλά αντίθετα, υποθάλπτοντας καταστροφικές πολιτικές: Διότι επί των τεσσάρων συνολικά θητειών τους και ενώ η χώρα βούλιαζε από το δανεισμό, κάτι το οποίο γνώριζαν οι ίδιοι αλλά όχι και εμείς οι υπόλοιποι, ουδέποτε έκαναν παρέμβαση με αυστηρές συστάσεις προς τους πολιτικούς, ή δραματικό διάγγελμα προς το λαό. Όσο για τον νυν πρόεδρο, οι ιστορικές ευθύνες είναι τεράστιες και ο μόνος λόγος που δεν αποδίδονται είναι γιατί σ' αυτό το σύστημα εξουσίας (πολιτικών, εκδοτών, καναλαρχών και δημοσιογράφων), όλοι είναι σαράντα χρόνια φίλοι!!! Διότι ο πρόεδρος της δημοκρατίας έπρεπε να ορθώσει το ανάστημά του και να απειλήσει με παραίτηση, άρα και άμεση προσφυγή στις κάλπες, ΠΡΙΝ ο Παπανδρέου παραδώσει την χώρα μας στο Δ.Ν.Τ. Πως όμως να το κάνει αυτό ο Παπούλιας, τη στιγμή που όχι μόνο μεγάλωσε τον Γ. Παπανδρέου στα γόνατά του, αλλά ήταν αυτός που είχε δανείσει στον πατέρα του τα χρήματα για να αγοράσει το σπίτι όπου στεγάστηκε με τη δεύτερη σύζυγό του; Και πώς να το κάνει αυτό ο Παπούλιας, τη στιγμή που ενόσω ήταν πρόεδρος, για ολόκληρο το 2008 και 2009 δεχόταν να χρησιμοποιείται ο θεσμός του προέδρου της δημοκρατίας (και φυσικά ο ίδιος) ως "εκβιαστικό όπλο" από τον Γ. Παπανδρέου για να εξαναγκάσει τον Κ. Καραμανλή σε πρόωρες εκλογές; Φυσικά και τα δύο μνημονιακά χρόνια παρέμεινε σιωπηλός στο μέγαρό του, αφήνοντας τον περιστοιχισμένο από τους φίλους του Παπανδρέου να καταστρέφει μεθοδικά την Ελλάδα μεταξύ των ταξιδιών και των εκδρομών του, ενώ κατόπιν ανέχθηκε την ΜΗ εκλεγμένη κυβέρνηση Παπαδήμου επί εξάμηνο και στη συνέχεια έδωσε το τελευταίο ρεσιτάλ (που συγχωρείται ίσως μόνο λόγω ηλικίας) μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, όπου ζητούσε –αν είναι δυνατόν– να γίνει κυβέρνηση Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ! Γιατί μπορεί τα όσα επαγγέλονται τα δύο αυτά κόμματα να είναι σεβαστά (σύμφωνα με τους κανόνες της δημοκρατίας) και προφανώς επιθυμητά από τους ψηφοφόρους τους, αλλά είναι και ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικά: Έξω από την Ευρώπη - μέσα στην Ευρώπη. Έξω οι μετανάστες - μέσα οι μετανάστες. Όχι αστυνομία - ενίσχυση της αστυνομίας. Όχι εθνικοποιήσεις - ιδιωτικοποιήσεις. Και ας μη μιλήσουμε για τα εθνικά θέματα... Επαναλαμβάνω, δεν σχολιάζω αυτές τις θέσεις, αλλά θέλω να καταδείξω ότι δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν τα δύο αυτά κόμματα να συγκυβερνήσουν, συνεπώς η "προσπάθεια" Παπούλια τον Μάϊο, το μόνο που κατάφερε ήταν να επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την θέση της Ελλάδος, η οποία έχασε άλλες δέκα πολύτιμες μέρες (όσο για το ΠαΣοΚ, αυτό δεν σωζόταν με τίποτα παρά τις προσπάθειες. Βλέπετε, το να είσαι πολύ έξυπνος μερικές φορές μπορεί να έχει εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες...).
Δεν μπορώ να αντιληφθώ (και υποθέτω δεν είμαι μόνος) πως θα ήταν δυνατόν να δούμε αύριο σε κυβερνητικές θέσεις άτομα–κόκκινα πανιά στο λαϊκό αίσθημα (αλλά ας μην προτρέχουμε). Δεν μπορώ να αντιληφθώ, πως είναι δυνατόν να βλέπουμε, κυρίως στην τηλεόραση, δημοσιογράφους (κομπάρσους και βεντέτες) που πάλεψαν με πάθος επί διετία για να στηρίξουν τον Παπανδρέου και το Δ.Ν.Τ., σήμερα να μιλούν με το ίδιο περίπου πάθος εναντίον τους! Δεν μπορώ να αντιληφθώ, το πως είναι δυνατόν στην κρατική τηλεόραση να έχουν χωθεί τόσοι πολλοί ξεδιάντροποι κόλακες της εξουσίας, που όπως τις παραμονές των εκλογών του 2009 έτσι και τώρα σπεύδουν να κολακέψουν τις επερχόμενες δυνάμεις για να διασφαλίσουν τις θέσεις τους στην... "αντικειμενική ενημέρωση του λαού" (άραγε θα βρεθεί κάποιος σοβαρός άνθρωπος να διορθώσει αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο; Γιατί άλλο τα ιδιωτικά κανάλια με τα συμφέροντα τους, και άλλο η κρατική τηλεόραση, η οποία πρέπει να είναι αντικειμενική και όχι το καθεστωτικό έκτρωμα στο οποίο έχει μεταβληθεί).
Εκτός από όλα αυτά που δεν καταλαβαίνω, υπάρχουν και κάποια άλλα που καταλαβαίνω μιά χαρά, όπως ότι δημοκρατία είναι το να δέχεσαι τους πάντες και να μην αποκλείεις κανέναν (μια και ο αποκλεισμός της Χρυσής Αυγής ας πούμε, από τους υποτίθεται "αντικειμενικούς "δημοσιογράφους, το μόνο που καταφέρνει είναι να την ενισχύει, όπως άλλωστε ήταν ακριβώς η "απαγόρευση" αυτή που ενίσχυσε το ΚΚΕ την δεκαετία του '60 σε σημείο που έγινε "προληπτικό" πραξικόπημα για να ανακόψει την –υποτιθέμενη– επέλασή του!). Καταλαβαίνω επίσης, ότι πρέπει ΑΥΡΙΟ 19 Ιουνίου 2012, όχι απλώς να υπάρχει Ελληνική κυβέρνηση, αλλά κυβέρνηση με ΠΥΓΜΗ, η οποία μεθαύριο κιόλας να συνδέσει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με άμεση χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας, να βάλει τον στρατό να φυλάει τα σύνορα στον Έβρο και να απελάσει με αεροπλάνα και βαπόρια κατά εκατοντάδες χιλιάδες τους λαθρομετανάστες σε ένα σχέδιο εκκένωσης που θα διαρκέσει για μήνες, να ενισχύσει και να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνάμεις της Αστυνομίας, της Ασφάλειας και των Κρατικών Υπηρεσιών Πληροφοριών στο ανελέητο και θανατηφόρο κυνήγι της εγκληματικότητας, και να κλείσει τα αυτιά της σε φωνές και διαμαρτυρίες ανεύθυνων ανθρώπων, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν καλά είναι να λένε όχι σε όλα, χωρίς να προτείνουν ποτέ αποτελεσματικές και εφικτές λύσεις.
Αλλά... Κυριακή κοντή γιορτή: Σχέδια ακούσαμε, υποσχέσεις ακούσαμε, προγράμματα ακούσαμε, δηλώσεις ακούσαμε, αποφάσεις ακούσαμε. Για να δούμε τώρα αν έστω και την ύστατη ώρα θα επικρατήσει η λογική, η υπεθυνότητα και η δικαιοσύνη, γιατί εάν το πολιτικό σύστημα αποτύχει ξανά, τότε, δυστυχώς, θα πάψει να υπάρχει το όνειρο της Ελλάδας που αξίζουμε σαν εργαζόμενοι Έλληνες.
Δημήτρης Παπανδρέου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου