Πριν προχωρήσουμε στην περιγραφή της εξαιρετικά οργανωμένης και πολύ ενδιαφέρουσας για τους φίλους των κλασσικών αυτοκινήτων εκδήλωσης της ΦΙΛΠΑ στο Τατόϊ, θεωρώ ότι πρέπει να πούμε λίγα πράγματα για την κατάσταση και το"status" του motorsport στην μνημονιακή και πτωχευμένη Ελλάδα των 2.000.000 ανέργων και των άλλων 2.000.000 κακοπληρωμένων ή "όποτε-έναντι-έχεις να παίρνεις" εργαζομένων. Η πρόσφατη αλλάγή στα διοικητικά της Αρχής του Σπορ, που απο την Λέσχη ΕΛΠΑ πέρασε στην επίσημα αναγνωρισμένη απο την Γ.Γ.Α. Ομοσπονδία Αγωνιστικού Αυτοκινήτου-ΟΜΑΕ (ο τίτλος πιθανόν να διαφοροποιηθεί μετά τις εκλογές της Ομοσπονδίας), θυμίζει μια άλλη περίπτωση (και "παράσταση"), πολιτική αυτή τη φορά: Ηταν το 1981, όταν άλλαξε η κυβέρνηση και την "δεξιά" αντικατέστησε το ασυνάρτητο μόρφωμα του ΠαΣοΚ, το οποίο ως συνεκτική ουσία χρησιμοποίησε την εξουσία. Σταδιακά, ομαλά ή και άκομψα, το κόμμα διείσδυσε στο κράτος, στον συνδικαλισμό και σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής, με το σιωπηρό σύνθημα "τώρα ήρθε η σειρά μας και όχι μόνο θα τα κάνουμε όλα καλύτερα, αλλά θα βολευτούμε κιόλας!". Η ιστορία έδειξε το "πόσο καλύτερα" τα κατάφεραν κι αυτοί, κι εκείνοι που τους αντικατέστησαν και όσοι ακολούθησαν, ασχέτως παράταξης. Εκείνο που σίγουρα πέτυχαν ΟΛΟΙ ήταν το "βόλεμά" τους, οι συνέπειες του οποίου φάνηκαν στην εθνική καταστροφή του 2010.
Κάπως έτσι μοιάζουν τα πράγματα και στην μετάβαση απο την μακρά περίοδο ΕΛΠΑ, στην εποχή ΟΜΑΕ και στα Αθλητικά Σωματεία. Εμφανίστηκαν Λέσχες-σφραγίδες, με διευθύνσεις σε εμπορικές επιχειρήσεις (δεν διάβασαν άραγε τον Αθλητικό Νόμο που απαγορεύει ρητά την συστέγαση?). Εμφανίστηκαν "νέοι παράγοντες" προχωρημένης ηλικίας που διεκδικούν, με το άμαθο στις λοβιτούρες της εξουσίας μυαλό τους, θέση στη νέα τάξη πραγμάτων. Εμφανίστηκαν σε "αφανείς" διοικητικές θέσεις έμποροι και μηχανικοί, που προσδοκούν σε αύξηση των, "νεκρών" αυτή την εποχή, εργασιών τους. Και κόσμος που από πεποίθηση ή απο "αποκλεισμό" της άλλης πλευράς βρισκόταν εκτός "αυτοκινητιστικών διοργανώσεων" και πολεμούσε (δικαίως τις πιο πολλές φορές) την πρότερη κατάσταση βωμολοχώντας με γελοία "φανερά ψευδώνυμα" στο διαδίκτυο (με την ανοχή και συχνά με την ενθάρρυνση των "δοτών"μεν- άμισθων δε διαχειριστών, οι οποίοι περνούσαν την γραμμή των φίλων/εργοδοτών/αφεντικών τους). Και τέλος, μεσήλικες επαγγελματίες άλλων εργασιακών χώρων, οι οποίοι βλέπουν πλέον ζωντανές τις πιθανότητες να κάνουν στα στερνά τους το χόμπυ τους επάγγελμα, ξεπερνώντας τους αυστηρούς περιορισμούς του Αθλητικού Νόμου (που απαγορεύει τον προσπορισμό κέρδους στα Αθλητικά Σωματεία και στις διοικήσεις τους), με τα παραθυράκια -και τις παραθύρες, συρόμενες μάλιστα!- που ως Ελληνικός, και αυτός ο νόμος διαθέτει. Και βέβαια αυτά δεν σημαίνουν ότι τα πράγματα ήταν καλύτερα ή θα μπορούσαν να συνεχίσουν με ένα "πριν" που έπαψε να υφίσταται εδώ και καιρό, ούτε ότι η "αλλαγή" δεν θα είναι σε θέση να προσφέρει τα όσα έλειπαν απο τους αγώνες: Όλα στην πράξη φαίνονται, να ξέρουμε όμως το "ποιοί/που/πως/γιατί", και να είμαστε ενημερωμένοι πελάτες (ή αθλητές, αν προτιμάτε).
'Ερχεται λοιπόν μέσα σ' αυτή την κατάσταση (που όλοι τρέχουν να μαζέψουν κατοστάρικα) η ΦΙΛΠΑ, με τα 1300 μέλη της, με τα χιλιάδες κλασσικά αυτοκίνητά τους, με τα ιδιόκτητα εντευκτήρια και με την απόλυτα ΜΗ κερδοσκοπική λειτουργία, και διοργανώνει ένα Τατόϊ - γιορτή στο κλασσικό αυτοκίνητο. Και, με την βοήθεια της Λέσχης φίλων κλασσικής μοτοσυκλέττας, συγκεντρώνει περί τα 200 αυτοκίνητα και μοτοσυκλέττες εποχής. Και, τα μέλη της οργανωτικής επιτροπής (που στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν σχέση με επαγγέλματα αυτοκινήτου), καταφέρνουν και εξασφαλίζουν απο μεγάλους χορηγούς ένα νούμερο μεταξύ πενταψήφιου και εξαψήφιου. Και, αυτό τους επιτρέπει μέσα σε ένα τριήμερο να στήσουν ένα σκηνικό που ποτέ πριν δεν έχει υπάρξει σε αυτοκινητιστικό Τατόϊ, αλλά και να επιτρέψουν την δωρεάν είσοδο του κοινου.Το οποίο κοινό, μετά την περυσινή αρνητική εμπειρία όπου κόσμος πολύς περιδιάβαινε στα πιτ και περνούσε πέρα δώθε την πίστα εν ώρα αγώνα χωρίς να δίνει σημασία στις απελπισμένες εκκλήσεις των κριτών, βρισκόταν εκεί που θυμόμαστε κι εμείς τους εαυτούς μας απο παιδάκια: Πίσω απο σχοινιά στην μεγάλη ευθεία, πολύ κοντά όμως στην πίστα, βλέποντας την εκκίνηση και τρία δύσκολα σικαίην, καθώς και μία αριστερή (δηλαδή, τα 2/3 των στροφών της αριστερόστροφης και "κλειστής" για να μένει η μ.ω.τ. πολύ κάτω απο τα 80 χ.α.ω., πίστας).
Στις εκδηλώσεις, συμμετείχαν κατά κύριο λόγο νορμάλ αυτοκίνητα και μοτοσυκλέττες, ενώ υπήρχαν ελάχιστα αγωνιστικά δίκυκλα και περίπου 60 αγωνιστικά αυτοκίνητα. Στον τεχνικό έλεγχο του Σαββάτου, όσα αγωνιστικά αυτοκίνητα διαπιστώθηκε ότι είχαν μετατροπές εκτός εποχής (είχαν δεν είχαν εκδώσει στο παρελθόν-και όταν βρίσκονταν σε άλλη μορφή- κάρτα γνησιότητας), αποφασίστηκε να ΜΗΝ συμμετάσχουν στις κατηγορίες των "γνήσιων" Ιστορικών αλλά σε μια δική τους που ονομάστηκε "Ε" (άγνωστο γιατί). Και πέρυσι στο 1ο Τατόϊ υπήρξαν αυτοκίνητα εκτός προδιαγραφών, που έτρεξαν εκτός συναγωνισμού. Το γιατί δεν έγινε το ίδιο και φέτος, είναι ένα σφάλμα των οργανωτών, που προήλθε απο την επιθυμία τους να έχουν πολλές συμμετοχές αλλά και να μην αφήσουν κανέναν δυσαρεστημένο. Είναι όμως βέβαιο, ότι μετά την -δίκαιη επ' αυτού του θέματος- κριτική που δέχτηκε η ΦΙΛΠΑ, θα είναι στο μέλλον πολύ πιο απαιτητική και αυστηρή στην εφαρμογή των κριτηρίων γνησιότητας, όπως άλλωστε επιθυμούν (και προσπαθούν γι' αυτό) όλα τα μέλη της.
Η μεγάλη επιτυχία του Τατοίου σε όλα τα επίπεδα (συμμετοχών, προσέλευσης κοινού, ύψους και εμφάνισης χορηγιών, τήρησης ωραρίων, διοργάνωσης κτλ) και η ταυτόχρονη ημερομηνία με την ανάβαση Ριτσώνας (μία αστοχία της επιτροπής ημερολογίου της ΟΜΑΕ), δημιούργησε αντιδράσεις απο την πλευρά όσων βλέπουν το Ιστορικό αυτοκίνητο σαν...ανταγωνιστή των σύγχρονων αγωνιστικών! Η παραπληροφόρηση, οι υποτιμητικές εκφράσεις και οι υβριστικοί χαρακτηρισμοί εις βάρος των κλασσικών αυτοκινήτων και των ιδιοκτητών τους, δίνουν και παίρνουν εδώ και αρκετές μέρες σε fora αυτοκινήτου, και πάλι προερχόμενοι -κυρίως- απο επαγγελματίες του επισκευαστικού κλάδου (και τους φίλους τους), οι οποίοι βλέπουν, ουσιαστικά, "μιά χαμένη δυνάμει πελατεία" εκατοντάδων φίλων των κλασσικών, που δεν παραδίνονται αμαχητί "στον μάστορα", αλλά ψάχνουν στο διαδίκτυο, παλεύουν μονοι τους ό,τι και όσο μπορούν, αλληλοενημερώνονται, επιλέγουν συνεργεία, και συχνά -πυκνά συναντιώνται σε εκδηλώσεις για να περάσουν καλά και το μεσημέρι να φάνε τους μεζέδες, όχι ο ένας τον άλλον!
Αυτή η συμπεριφορά η νοοτροπία και η κουλτούρα που έχει χτιστεί και δημιουργηθεί γύρω από το κλασσικό αυτοκίνητο, είναι εν πολλοίς ξένη προς τους οπαδούς των αγώνων, οι οποίοι (αγώνες) φυσικά υπάρχουν στις κατηγορίες Ιστορικών sporting της ΟΜΑΕ. Στο Τατόϊ όμως, ανάμεσα στα 60 περίπου αγωνιστικά αυτοκίνητα, ήταν δεν ήταν δέκα αυτά που βλέπουμε σε αγώνες Ράλλυ, Ταχύτητας και αναβάσεων τα τελευταία χρόνια! Κι αυτό σημαίνει ότι είναι επιλογή των ιδιοκτητών των άλλων 50 να τα αγοράζουν, να τα συντηρούν και να τα οδηγούν για το κέφι τους σε σπάνιες ευκαιρίες, σαν π.χ. το Τατόϊ της ΦΙΛΠΑ, ή κάποιες ιστορικές εκδηλώσεις-track days μετά ή άνευ ατομικής χρονομέτρησης σε πίστες καρτ, στα Μέγαρα αλλά και στις Σέρρες. Και, πάντα επί της κριτικής, υπήρξαν και δυσαρεστημένοι θεατές που θα ήθελαν να βλέπουν την δράση απο το εσωτερικό -ή και το εξωτερικό!- των στροφών. Πέραν του ότι αυτό δεν γίνεται σε καμμία εκδήλωση πίστας στον κόσμο για λόγους ασφαλείας, είναι απόλυτα βέβαιο ότι αν κυκλοφορούσαν δυό-τρείς χιλιάδες θεατές στον διάδρομο των πιτς, οι αγώνες θα είχαν διακοπεί πολλές φορές και οι εκκινήσεις θα είχαν αργοπορήσει άλλες τόσες, πάντα για λόγους ασφαλείας.
Ποιό είναι άραγε το συστατικό εκείνο που απο μόνο του μπορεί να χαρακτηρίσει μια εκδήλωση πίστας τέτοιου μεγέθους ως επιτυχημένη? Μα η ασφάλεια των θεατών και των συμμετεχόντων! Επ' αυτού η ΦΙΛΠΑ παίρνει άριστα, και θα πρέπει να τονιστεί ξανά και ξανά ότι ο διοργανωτής έχει την υποχρέωση να γίνεται δυσάρεστος σε θεατές και αγωνιζόμενους, μια και αυτοί θα είναι οι πρώτοι που θα τον κατακεραυνώσουν αν κάτι συμβεί επειδή οι ίδιοι αψήφησαν τα μέτρα ασφαλείας!
Συμπέρασμα (και κλείσιμο του Α' μέρους του άρθρου): Η προσπάθεια ήταν πολύ μεγάλη και πολύ επιτυχημένη (όσο και απόλυτα ασφαλής), για να επηρεαστεί από τις κακοήθειες των λίγων "επαγγελματικών αντιπάλων" του ερασιτεχνικού ιστορικού αυτοκινήτου (γιατί περί αυτού πρόκειται). Η καλόπιστη κριτική είναι απαραίτητη, αλλά είναι δικαιολογημένη και η πίκρα που νοιώθει ο οργανωτής που τα έχει δώσει όλα και αντί για ένα "μπράβο" (τουλάχιστον για τα μέτρα ασφαλείας) δέχεται άδικες επιθέσεις μόνο και μόνο επειδή το αντικείμενό του είναι τα κλασσικά και όχι τα "σύγχρονα" αυτοκίνητα. Δεν αξίζει η στενοχώρια, γιατί σημασία δεν έχει τόσο το τι λέγεται και γράφεται, όσο το ποιός είναι αυτός που το λέει και το γράφει. Και στον χώρο της δημοσιογραφίας και του γραπτού λόγου τουλάχιστον, τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια βαθειά μοναξιά και μια ραγδαία πτώση αξιών και επιπέδου. Και ίσως να είναι κι αυτός ένας λόγος για τον οποίο μερικοί "δεν αισθάνονται άνετα" με τον κόσμο του κλασσικού αυτοκινήτου... Δ.Π.
ΑΥΡΙΟ ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΟ Β' ΜΕΡΟΣ, ΚΑΘΑΡΑ "ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ", ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου