Τρίτη 12 Ιουνίου 2018

ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΤΕΛΟΣ, ΕΘΝΙΚΗ ΗΤΤΑ, ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ: Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ...


 Ζήσαμε να το δούμε κι αυτό απο τους αριστερούς οππορτουνιστές, που αφού ανέκοψαν την πορεία εξόδου της χώρας απο την κρίση το 2015, αφού κατέστρεψαν την οικονομία με το κλείσιμο των Τραπεζών και διέλυσαν την μεσαία τάξη με την υπερφορολόγηση στέλνοντάς την στα συσίτια και στην πρόνοια, αφού ξεπούλησαν χωρίς περίσκεψη και αιδώ την χώρα στους ξένους με μοναδικό αντάλλαγμα την παραμονή στην εξουσία, και αφού "ναρκοθέτησαν" το μέλλον (και την όποια επόμενη κυβέρνηση) με επαχθείς όρους  υπερπλεονασμάτων, τώρα έδωσαν στους Σλαβοβούλγαρους το όνομα, την εθνότητα και την γλώσσα της Μακεδονίας.
Τέλος!
 Ο Παύλος Μελάς, ο ηρωϊκός "Μίκης Ζέζας" που έγινε σύμβολο του Μακεδονικού αγώνα, και όλες οι ψυχές που πολέμησαν και χάθηκαν με γενναιότητα και ανδρεία σε σκοτεινές εποχές για να ΥΠΑΡΞΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, μας κοιτάνε απο ψηλά, και εμείς ζαρώνουμε και ντρεπόμαστε, που αφήσαμε αυτούς τους μικρούς ανθρώπους, αυτής της ΜΕΙΟΨΗΦΙΚΗΣ κυβέρνησης, να βιάσουν και να παραβιάσουν την Ιστορία, ΑΦΑΙΡΩΝΤΑΣ απο τις επόμενες γενιές το αποκλειστικό δικαίωμα και την περηφάνεια του να ονομάζονται ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ.
Α ρε Τσίπρα, παλιέ αρχηγέ του δεκαπενταμελούς. 
Με έκανες να ντρέπομαι που είμαι Ελληνας... 


ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ ΤΟΥ 2008 ΠΕΡΙ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ " ΓΛΩΣΣΗΣ

Γλωσσικές παραχαράξεις

Η «Μακεδονική» των Σκοπίων και τα περί σλαβομακεδονικής μειονότητας
Οσο ενδιαφέρει το θέμα μας και για να καταλάβει ο αναγνώστης τι πράγματι συμβαίνει, εξηγούμε ότι έχουμε τρεις γλώσσες που είτε διαφέρουν τελείως μεταξύ τους (η Ελληνική τής Μακεδονίας από τη σερβοβουλγαρική γλώσσα των Σκοπίων καθώς και από τη βουλγαρικής προελεύσεως διάλεκτο που είναι γνωστή ως Σλαβομακεδόνικα) είτε διαφέρουν μερικώς (η Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων από το βουλγαρικό ιδίωμα που μιλήθηκε - σε περιορισμένη έκταση - σε συνοριακές περιοχές τής Ελλάδος από έλληνες ομιλητές, οι οποίοι μαζί με την Ελληνική γνώριζαν - οι μεγαλύτερες ηλικίες - και τα λεγόμενα Σλαβομακεδόνικα).
* Η Ελληνική τής Μακεδονίας
Είναι η κατ' εξοχήν Μακεδονική, δηλαδή η Ελληνική που μιλούσαν οι Ελληνες τής Μακεδονίας από την αρχαιότητα και - στην εξέλιξή της - μέχρι σήμερα. Πρόκειται για τη γλώσσα τού Φιλίππου, τού Μεγάλου Αλεξάνδρου και των άλλων Ελλήνων τής αρχαίας Μακεδονίας, για μια αρχαία δηλαδή ελληνική διάλεκτο δωρικού περισσότερο χαρακτήρα2, που χρησιμοποιήθηκε κυρίως στον προφορικό λόγο, αφού στον γραπτό λόγο και στον επίσημο προφορικό λόγο υιοθετήθηκε νωρίς, για πολιτικούς λόγους, η αττική διάλεκτος στην οποία σώζονται χιλιάδες επιγραφών από τη Μακεδονία.
* Η Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων
Είναι η πρόσφατη - μέσα τού 20ού αιώνα - γλώσσα τού κράτους των Σκοπίων (το οποίο ιδρύθηκε, ως γνωστόν, επί Τίτο το 1944). Πρόκειται για μία βουλγαρική γλώσσα (ο αρχικός πληθυσμός τής περιοχής ήταν βουλγαρικός και πάντοτε οι Βούλγαροι διεκδικούσαν αυτή την περιοχή που θεωρούσαν δική τους - άλλωστε οι κάτοικοι τής περιοχής ονομάζονταν Bugari3 «Βούλγαροι»!). Η γλώσσα αυτή, με τεχνητό καθαρώς τρόπο, από ομάδα γλωσσολόγων που συγκροτήθηκε επί τούτω «εκσερβίστηκε» (!), εισήχθησαν δηλαδή σε αυτήν λεξιλόγιο και γραμματικά στοιχεία από τις γύρω περιοχές που μιλούσαν Σερβικά, ώστε να μειωθεί ο βουλγαρικός γλωσσικός χαρακτήρας της και να αποκτήσει σερβική γλωσσική μορφή, που ήταν απαίτηση τής Ενωμένης Σερβίας τού Τίτο, τής Γιουγκοσλαβικής δηλαδή Δημοκρατίας. Αρα, η γλώσσα των Σκοπίων είναι μια σερβοβουλγαρική γλώσσα4, μια τεχνητά εκσερβισμένη Βουλγαρική, που επιβλήθηκε ως επίσημη γλώσσα για προφανείς λόγους και που οι Βούλγαροι την ονόμασαν «κολισεφσκική» γλώσσα (ως επινόηση και εκτέλεση τού σκοπιανού πολιτικού Κολισέφσκι!). Από μόνοι τους οι Σκοπιανοί έδωσαν σε αυτή τη γλώσσα, τη Σερβοβουλγαρική, την παραπλανητική και ψευδώνυμη ονομασία «Μακεδονική» (!), ώστε να αποφύγουν τις βουλγαρικές διεκδικήσεις και να αποκρύψουν μαζί τη βουλγαρική προέλευση τής γλώσσας τους. Περαιτέρω, για να ιδιοποιηθούν με τον τρόπο αυτόν μιαν ονομασία (Μακεδονική) που τους προσέδιδε κύρος και ιστορικό βάθος (μέσω τής πλαστής ταύτισής τους με το ένδοξο και παγκοσμίως γνωστό όνομα τής Μακεδονίας τού Μ. Αλεξάνδρου) και, τέλος, - επειδή το θράσος τους δεν έχει όρια... (ας θυμηθούμε το αεροδρόμιο «Μ. Αλέξανδρος» των Σκοπίων (!) και τους σκοπιανούς στρατιώτες με αρχαιοελληνική ενδυμασία και σάρισα (!) που υποδέχτηκαν στα Σκόπια τον αρχηγό τής φυλής των Χούνζα στο Πακιστάν ως απογόνους τού Μ. Αλεξάνδρου (!) - για να προβούν σε πιθανές διεκδικήσεις οψέποτε θα δινόταν ευκαιρία αλλαγής των συνόρων στα Βαλκάνια. Με την ανοχή και την αβελτηρία τής επίσημης Ελληνικής Πολιτείας (μην ξεχνάμε ότι στις δεκαετίες '70 και '80 εθεωρείτο «εθνικιστικό» να μιλάς για τις παραχαράξεις των Σκοπιανών, στην εποχή δε τού Τίτο, για άλλους λόγους η αναφορά σε τέτοια θέματα εθεωρείτο ταμπού!) η ονομασία «Μακεδονία» για τα Σκόπια και «μακεδονική γλώσσα» για τη Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων διαδόθηκαν ευρύτερα και σχεδόν καθιερώθηκαν διεθνώς, δίνοντας έτσι το μοναδικό επιχείρημα που, με κάποια δόση αληθείας, υπερχρησιμοποιούν οι Σκοπιανοί.
* Τα Σλαβομακεδόνικα
Είναι μια διάλεκτος ελάχιστων ελληνοβουλγαρικών συνοριακών περιοχών, όπου ένας μικρός αριθμός Ελλήνων παράλληλα με την Ελληνική γνώριζαν (οι παλαιότεροι) και μια βουλγαρικής προελεύσεως διάλεκτο, όπως συμβαίνει ανέκαθεν και παγκοσμίως με μερικές συνοριακές ομάδες τού πληθυσμού πλείστων χωρών. Ας σημειωθεί ότι λόγω τού δίγλωσσου χαρακτήρα των ομιλητών και λόγω τής διαφορετικής βουλγαρικής διαλεκτικής προέλευσής της και, βεβαίως, λόγω τού ότι αυτή η (αποκλειστικά προφορική) διάλεκτος δεν εκσερβίστηκε, όπως η Βουλγαρική των Σκοπίων, τα Σλαβομακεδόνικα δεν ταυτίζονται με τη Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων. Τα Σκόπια, βεβαίως, με (αμερικανικής εμπνεύσεως;) Γκρουεφσκική επινόηση άρχισαν πρόσφατα να προκαλούν, ισχυριζόμενα ότι τα Σλαβομακεδόνικα είναι η ίδια δήθεν γλώσσα με την ψευδώνυμη «Μακεδονική» των Σκοπίων και άρα στην Ελλάδα υπάρχει λόγω τής γλώσσας σκοπιανή μειονότητα, που πρέπει να αναγνωρίσει η Ελλάδα!.. Πρόκειται για παρανοϊκή σύλληψη, που προσφέρεται για ευφάνταστη θεατρική παράσταση με πιθανό τίτλο «Από τον Κολισέφσκι στον Γκρούεφσκι»!
* Οι τρεις γλωσσικές παραχαράξεις
Από τη σύντομη αυτή προσέγγιση ενός πολύ μεγάλου στη σημασία του θέματος με ποικίλες προεκτάσεις (εθνικές, πολιτικές, ιστορικές, πολιτισμικές κ.ά.) φαίνονται, νομίζω, οι γλωσσικές παραχαράξεις που έχουν διαπραχθεί από πολιτικά, κυρίως, πρόσωπα μιας μικρής χώρας που δεν τη χωρίζει, στην πραγματικότητα, τίποτε από την Ελλάδα. Πρώτη γλωσσική παραχάραξη είναι εκείνη τού ονόματος των Σκοπίων, που ανεχτήκαμε - είναι αλήθεια και είναι δική μας ασυγχώρητη ιστορική ευθύνη - να ονομασθεί Μακεδονία ό,τι προηγουμένως αποκαλείτο «περιοχή τού Βαρδάρη» (Vardarska Banovina). Δεύτερη γλωσσική παραχάραξη τής Βουλγαρικής ή Σερβοβουλγαρικής γλώσσας των Σκοπίων ως Μακεδονικής (με προφανείς συνειρμικές συνδέσεις και σκόπιμες συγχύσεις με την Ελληνική τής Μακεδονίας). Τρίτη γλωσσική παραχάραξη - εξίσου απύθμενης θρασύτητας - είναι η προσπάθεια δημιουργίας σλαβομακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα με βάση τη δήθεν ταυτότητα τής γλώσσας μικρής ομάδας Ελλήνων με την ψευδώνυμη Μακεδονική των Σκοπίων και το ψευδεπίγραφο Μακεδονικό κράτος των Σκοπίων.
Η όλη υπόθεση θα ήταν για γέλια, αν είχαμε μόνο δείξει εγκαίρως στη διεθνή Κοινότητα πόσο γελοία είναι. Τώρα έχει γίνει και προκλητική και ίσως έξωθεν πολλαπλώς εκμεταλλεύσιμη καθ' εαυτήν και στις προεκτάσεις της.
1. Γ. Μπαμπινιώτη (επιστημ. εκδ.): Η γλώσσα τής Μακεδoνίας. Η αρχαία Μακεδoνική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκoπίων. (Αθήνα, 1992: Ολκός), 276 σελ. [Περιλαμβάνει μελέτες των: Γ. Μπαμπινιώτη, Γ. Χατζιδάκι, Ν. Π. Ανδριώτη, Μ. Σακελλαρίου, Ι. Καλλέρη, Α. Ι. Θαβώρη, Γ. Ντελόπουλου, Α. Παναγιώτου.]
2. Γ. Μπαμπινιώτη: Η θέση τής Μακεδoνικής στις αρχαίες ελληνικές διαλέκτoυς. Περιοδικό Γλωσσoλoγία 7-8 (1989), σ. 53-69.
3. Ο μεγάλος ιταλός ινδοευρωπαϊστής γλωσσολόγος Vittore Pisani (Il Macedonico, περιοδικό Paideia 12, 1957, σ. 250) γράφει «πράγματι ο όρος μακεδονική γλώσσα [εννοεί τη γλώσσα των Σκοπίων] είναι προϊόν πολιτικής ουσιαστικά προέλευσης». Ο δε ειδικός σλαβιστής γλωσσολόγος, ο Γάλλος Αndrι Vaillant (Le probleme du Slave Macidonien περιοδικό Bulletin de la Sociitι de Linguistique de Paris 39, 1938, σ. 205), είναι αυτός που τονίζει ότι «το όνομα Bulgari είναι στην πραγματικότητα η εθνική ονομασία των Σλάβων τής Μακεδονίας, πράγμα που δείχνει πως (οι Σλάβοι τής περιοχής αυτής) υιοθέτησαν το όνομα Βούλγαροι που τους έδωσαν οι Σέρβοι».
4. Ο γερμανός γλωσσολόγος Heinz Wendt, (Sprachen 1961, σ. 285, λ. Slawische Sprachen), μιλώντας για τις σλαβικές γλώσσες, λέει: «Αν κατατάξει κανείς τις σλαβικές γλώσσες με βάση τη σημερινή τους δομή, πρέπει να θεωρήσει τη Βουλγαρική και τη Μακεδονική, [εννοεί τη γλώσσα των Σκοπίων] λόγω των εξεχουσών δομικών ιδιαιτεροτήτων τους, ως αυτοτελή ομάδα και να την αντιπαραθέσει προς όλες τις άλλες σλαβικές γλώσσες».

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2018

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ... (2018: Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ)

  Αυτές τις μέρες, με την διοργάνωση του ERC Acropolis (στο οποίο ΔΕΝ είναι πια χορηγός ο εφοπλιστής, αγωνιζόμενος και Πρόεδρος του Σ.Ο.Α.Α.  κ. Μ. Ηλιόπουλος της SEAJETS), και στο οποίο έσπευσαν "να τρουπώσουν" -κατά Κώστα Βουτσά- και τα Ιστορικά αυτοκίνητα σαν "εκθέματα", μένουμε να παρακολουθούμε με κάποιο βαθύτερο προβληματισμό τον "οργασμό" αγωνιστικών εκδηλώσεων αυτοκινήτου, σκεπτόμενοι ότι για μια ακόμα φορά, η Ελλάδα αποδεικνύει ότι είναι μια κοινωνία "δύο ταχυτήτων".
  Υπάρχουν, λοιπόν, οι εργαζόμενοι, και οι άνεργοι. Υπάρχουν οι συνταξιούχοι, και αυτοί που καταβάλλουν από τον πενιχρό τους μισθό τις ασφαλιστικές εισφορές για να πληρώνονται οι συντάξεις των πρώτων. Υπάρχουν οι εισοδηματίες, αλλά και οι μη έχοντες το που την κεφαλήν κλίναι. Υπάρχουν οι καλά ή "κανονικά" αμοιβόμενοι, και οι εργαζόμενοι των 250-400 Ευρώ (συχνά με "μαύρα"). Υπάρχουν αυτοί που εισπράττουν συντάξεις απο τα 50 τους (εδώ και αρκετά χρόνια), και αυτοί που στα 70-φεύγα τους δεν έχουν καταφέρει να συμπληρώσουν τα ένσημα για σύνταξη (ή χρωστούν στα Ταμεία τους) και βρίσκονται κάθε μέρα, ανασφάλιστοι και αποκαμωμένοι, στο δρόμο για το μεροκάματο. Εκτός όμως από το "αναμενόμενο" κοινωνικό μωσαϊκό μιάς κατεστραμμένης χώρας με τεράστιες ανισότητες (ας μην ξεχνάμε ότι οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης κατάφεραν να κάνουν μεγαλύτερη ζημιά στην οικονομία απ΄ότι έκαναν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, η Κατοχή και ο Εμφύλιος μαζί), σήμερα οι Εθνικοί κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι απο ότι ήταν σε κάθε άλλη περίοδο της σύγχρονης Ιστορίας μας. Κι αυτό γιατί έχουμε μια παράδοξη κυβέρνηση "οππορτουνιστικού σταλινισμού", που δεν έχει διστάσει "να τα δώσει όλα" για την παραμονή της στην εξουσία, όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο ("σφραγίζοντας" με τις υπογραφές της την περαιτέρω εξαθλίωση των πιο αδύναμων τάξεων και των χαμηλόμισθων με την μείωση των συντάξεων και του αφορολογήτου μέχρι το 2022), αλλά παίζοντας με την φωτιά σε θέματα όπως το Σκοπιανό και το Αιγαίο. 
 Στο πρώτο, η παραχώρηση (άνευ όρων) του ονόματος "Μακεδονία" στους Σλάβους με την Βουλγαρική γλώσσα (κατόπιν εντολής κυρίως της Γερμανίας), ΑΝ συμβεί θα αποτελέσει μια θλιβερή στιγμή και μαύρη κηλίδα της Ιστορίας του Ελληνισμού, για την οποία  είναι απολύτως αδιάφορο το αν θα "τιμωρηθούν" ποτέ οι υπεύθυνοι αυτής της άνευ προηγουμένου εθνικής μειοδοσίας (ο πρώην κομμουνιστής Κοτζιάς και ο πρώην κνίτης Τσίπρας, πιστοί στο σχέδιο που εφάρμοσαν οι Τίτο και Στάλιν απο το 1943). Αδιάφορο, μπροστά στη μεγάλη ζημιά που θα εχει γίνει. Και απο την άλλη, ο Τούρκος φτύνει φωτιά στο προσωπό μας κι εμείς δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, γιατί είμαστε αδύναμοι, διχασμένοι, ανήμποροι και ουσιαστικά "ακυβέρνητοι", μια και οι κυβερνητικοί έχουν περιοριστεί στον ρόλο του φοροεισπράκτορα για λογαριασμό των δανειστών.

 Μέσα σε αυτό το περιβάλλον (που υπόσχεται ΜΕ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ περαιτέρω επιδείνωση της οικονομίας, για να μην σκεφτούμε καθόλου το τι θα γίνει αν ανάψει καμμιά σπίθα στη Θράκη ή στο Αιγαίο απο τον μουσουλμάνο δικτάτορα), δημιουργείται και μια ατμόσφαιρα "αριστερής ανομίας", ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας και αρρωστημένης ιδεοληψίας που επιτρέπει την αλόγιστη είσοδο και προσπάθεια "ενσωμάτωσης" (χα!) αγριεμένων νεαρών αρσενικών οικονομικών μεταναστών ανάμεσα στους -αναλογικά πολύ λιγότερους πλέον- πρόσφυγες πολέμου (που και πάλι θα έπρεπε να φιλοξενηθούν σε πλουσιότερες μουσουλμανικές χώρες και όχι να δημιουργούν γκέτο και εστίες τρομοκρατίας και εξισλαμισμού στην Ευρώπη -δεν είναι "ανόητοι" οι Ευρωπαίοι που σταδιακά κλείνουν τα σύνορά τους). Και ενώ αυτή ακριβώς είναι η κατάσταση στην Ελλάδα του 2018,  μερικοί συμπολίτες μας δείχνουν με κάθε τρόπο και με έντονο πάθος, ότι ...ζουν και αναπνέουν μόνο και μόνο για τους αγώνες αυτοκινήτου! 
 Δεκάδες εκδηλώσεις, παλιών και σύγχρονων αυτοκινήτων, αναγγέλλονται συνεχώς, και οι -σχετικά λίγοι, και συνήθως ίδιοι- συμμετέχοντες, οργανωτές και παράγοντες κάνουν όση περισσότερη "φασαρία" μπορούν για να τους προβάλλουν και να τους διαφημίσουν. Εχει χαθεί εντελώς το μέτρο και η "κοινωνική συνείδηση", όχι γιατί ο κάθε πολίτης δεν μπορεί να κάνει αυτό που τον ευχαριστεί, για την δουλειά του ή απλά για να "ξεσκάσει" και να "ξεφύγει" απο τα προβλήματα της καθημερινότητας, αλλά γιατί μέσα σε μια κοινωνία ο κάθε ένας οφείλει να φέρεται και να πράττει με τρόπο που δεν θα δημιουργήσει ή δεν θα εντείνει τις αντιθέσεις και τις διαφορές που  υπάρχουν, και μοιραία πάντα θα υπάρχουν. 'Ομως είναι πιο έντονες σε περιόδους τεράστιας φτώχειας του πληθυσμού, που έτσι "τα βάζει" με όλους και με όλα, θεωρώντας "πολυτέλεια" το σπορ του αυτοκινητου και τις "αντίκες", κάτι που γίνεται αυτόματα αν είσαι μακροχρόνια άνεργος, πεινασμένος και με απλήρωτο κάθε λογαριασμό.

 "Αδιαφορούμε!", θα πουν (και όντως λένε) μερικοί. "Εμείς το κέφι μας κάνουμε, και το βάζουμε πάνω απ' όλα, αφου ούτε τα κλέψαμε ούτε και ενοχλούμε κανέναν". Σύμφωνοι. Είμαστε (ακόμα!) μια  δημοκρατική χώρα. Πως τους φάνηκε όμως η συμπεριφορά (η παντελώς "ηλίθια" συμπεριφορά, λόγω της "αυτοδιαφήμισής" της ) του απερίγραπτου (όσοι τον ξέρουν, το ξέρουν!) "υπουργού" εθνικής αμύνης, με τις πριγκηπικές προσκλήσεις και τις γελαστές φωτογραφίες στο Μονακό; 'Ακαιρες (τη στιγμή που "έχει πιάσει φωτιά η αυλή του" και θα έπρεπε να βρίσκεται 20 ώρες το 24ωρο στο γραφείο του); Ανεπίτρεπτες (σαν "συγκυβερνήτη" μιας χώρας με λαό που υποφέρει οικονομικά, εν μέρει απο τις δικές του ανοχές, ενέργειες και αποφάσεις); "Ηλίθιες" (γιατί θα μπορούσε μια χαρά να πάει όπου γουστάρει,  αφού με τα ΔΙΚΑ του χρήματα πληρώνει έτσι κι αλλιώς, αλλά να κρατήσει χαμηλό προφίλ σεβόμενος τον θεσμικό του ρόλο); Ναι, όλα αυτά μαζί. Κι όσο αν η απλή Λέσχη, ο απλός αγωνιζόμενος, ο "Εθνικός μας αγώνας", το αγωνιστικό αυτοκίνητο, οι "κλασσικές" βόλτες, και ο πόνος για τις απαγορεύσεις που "δεν μας επιτρέπουν να πάμε βόλτα με τα παλιά μας αμάξια" δεν έχουν καμμία σχέση με τις "χοντράδες" των ανεκδιήγητων υπουργών, δεν παύουν να αποτελούν προκλήσεις για το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ μέρος του σκληρά δοκιμαζόμενου λαού, και θα έπρεπε να γίνονται πιο χαμηλόφωνα, πιο διακριτικά, να διατηρούν πιο χαμηλό προφίλ. Αυτό μόνο. Και όποιος δεν το καταλαβαίνει, δεν είναι ότι "δεν έχει οικονομικό πρόβλημα" (κανείς δεν το γνωρίζει αυτό για τον διπλανό του), αλλά έχει πρόβλημα ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ, κάτι σαφώς πιο σοβαρό και πιο επικίνδυνο. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακριβώς οι συμπολίτες-ψηφοφόροι που έχουν (σαν άτομα) "πρόβλημα αντίληψης", πιθανόν να μην αντελήφθησαν ορθώς το "timing" κάθε εκλογής, και να έριξαν την ψήφο τους σε "λάθος" κατεύθυνση, συμπαρασύροντας και τους άλλους στον γκρεμό χωρίς τέλος. Το να "κλαίνε" μετά (και πολλοί "κλαίνε", και για το 2009 και για το 2015), είναι άνευ σημασίας. Ή, συγκεκριμένα, θα έχει τόση αξία όση τα κροκοδείλια δάκρυα που θα χύσουν αυτοί που θα δώσουν το όνομα της Μακεδονίας (αν αυτό γίνει ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ, το επαναλαμβάνουμε) στους Σλάβους βουλγαρόφωνους των Σκοπίων, ανοίγοντας ένα νέο επικίνδυνο κεφάλαιο αλυτρωτισμού και εδαφικών διεκδικήσεων (με τη μορφή "διαδρόμου" προς τη θάλασσα).

 Ναι, είναι υπερβολικό το να ξεκινάς απο τo ERC, την "Ανάβαση Πάρνηθας", τις "περιηγητικές βόλτες" με τα Ιστορικά και τον "Λαγό" της Βούλας (που φέτος έγινε "κρεμασμένος" απο "κρεμαστός", χωρίς αυτό να αλλάζει σε τίποτα το...τραγικό τέλος του Μπαγκς Μπάννυ του Πανοράματος, που πάλι στιφάδο κατέληξε!),  αλλά αν το σκεφτούμε λίγο, θα συμφωνήσουμε ότι όλα είναι σχετικά και όλα εξαρτώνται απο τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. 
 Λίγο χαμηλότερους τόνους λοιπόν. Λίγη περισσότερη σκέψη στο πως "μας βλέπουν" όσοι κακοπερνάνε και υποφέρουν. Και ψηλά το φρόνημα, που τρέφει την ελπίδα και δίνει την απαραίτητη αντοχή και το κουράγιο για την συνεχή προσπάθεια, και την αναμονή πραγματικά καλύτερων ημερών για την όμορφη χωρα μας.