Ένα ίδιον της Ελληνικής πολιτικής σκηνής, είναι ότι οι πολιτικοί, όταν αναλαμβάνουν την εξουσία, μπορούν βάσει των νόμων που οι ίδιοι έχουν ψηφίσει, να κάνουν τα μύρια όσα σφάλματα (κάποιες σπάνιες φορές εκ προθέσεως, αλλά κυρίως λόγω ανικανότητας ή άγνοιας), χωρίς ποτέ να λογοδοτούν και να τιμωρούνται γι’ αυτά. Αυτή είναι μία ακόμη «κατάκτηση» της μεταπολίτευσης (!) την οποία εξακολουθεί να πληρώνει ο Ελληνικός λαός. Βεβαίως, το πολιτικό σύστημα ως γνωστόν έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο προστατευτικό μηχανισμό γύρω του, που ξεκινάει από την φανατισμένη «βάση» του κάθε κόμματος, συνεχίζεται στους διορισμένους υπαλλήλους, επεκτείνεται στους ευνοημένους επιχειρηματίες και καταλήγει στο βαρύ πυροβολικό, δηλαδή στο τραπεζικό σύστημα και στους (ελάχιστους) επιχειρηματικούς ομίλους -και οικογένειες- που ουσιαστικά ελέγχουν την οικονομία καθώς και τον πλούτο της χώρας (σ’ αυτούς βέβαια συγκαταλέγονται και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, εργολάβοι ή μη).
Η ατιμωρησία των πολιτικών που ασκώντας την εξουσία διαπράττουν παμμέγιστα σφάλματα που κοστίζουν ακριβά στην χώρα (και πιθανόν να της αφαιρέσουν μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, ή να υποθηκεύσουν το μέλλον των επόμενων γενεών), είναι ίσως το μεγαλύτερο ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ που συμβαίνει σ’ αυτόν τον τόπο, και μάλιστα με την ψήφο και την ανοχή του Ελληνικού λαού! Έτσι, είναι φυσικό και αναμενόμενο ότι οι ατιμώρητοι πολιτικοί υπεύθυνοι των δεινών της Ελλάδος αποθρασύνονται και φτάνουν στο σημείο να κατηγορούν τον Ελληνικό λαό για τα δικά τους σφάλματα, για την δική τους ανεπάρκεια, για τα δικά τους ψεύδη. Και βοήθεια σ’ αυτό απλόχερα δέχονται από τις «οικονομικές δυνάμεις» του τόπου και από την –περισσότερο θλιβερή παρά βρωμερή- προπαγάνδα εφημερίδων, τηλεοράσεων και ραδιοφώνων.
Αν ένα μέρος του Ελληνικού λαού έχει πεισθεί για την «συνευθύνη» του και αν ένα άλλο μέρος διατηρεί δεσμά συμφέροντος με τον πολιτικό κόσμο, ωστόσο το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό Ελλήνων απορεί, αναρωτιέται και εξανίσταται κάθε μέρα και περισσότερο με τα όσα πράττουν οι πολιτικοί, μια και κάθε νοήμων άνθρωπος έχει πλέον καταλάβει ότι το θέμα τούς έχει ξεφύγει και οδηγούμεθα ολοταχώς στην ολοκληρωτική καταστροφή. Παρ’ όλα αυτά, φαίνεται ότι ο λαός μας είναι ιδιαίτερα ευγενής, γιατί συνεχίζει να μιλάει χαμηλόφωνα και να μην κατονομάζει ευθέως τα πρόσωπα και τις πρακτικές που μας οδήγησαν σ’ αυτό το –πιθανώς μη επιστροφής- σημείο. Και συγκεκριμένα, πολύ λίγοι μιλούν δυνατά για τις ευθύνες της κυβέρνησης Γεωργίου Α. Παπανδρέου, του υπουργού οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, των πρόθυμων και πειθήνιων υπουργών και βουλευτών τους, των ημεδαπών και αλλοδαπών συμβούλων τους, και των διορισμένων λειτουργών της δημόσιας διοίκησης, που θα έπρεπε οπωσδήποτε να οδηγηθούν σε ανακριτή, εισαγγελέα και δικαστήρια, για να επέλθει η ισονομία και για να αλλάξει επιτέλους το «σύστημα» της ατιμωρησίας των κυβερνώντων. Δηλαδή, αντίκειται στις αρχές της δημοκρατίας και της ισότητος το να καταστρέφεται ο κάθε μικρός ή μεγάλος επιχειρηματίας επειδή δεν διοίκησε σωστά την εταιρεία του, να σέρνεται στην φυλακή επειδή δεν είχε να πληρώσει φόρους και ΙΚΑ (δεν αναφερόμαστε στους κλέφτες, γιατί αυτοί είναι παιδιά της εξουσίας), να σύρεται στα δικαστήρια και να χάνει την μικρή του περιουσία ο κάθε πολίτης που δεν είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του προς το δημόσιο (επειδή είναι άτυχος, άνεργος, ανίκανος ή βλαξ), αλλά εάν είσαι πρωθυπουργός και υπουργός και καταστρέφεις μια χώρα ολόκληρη όχι μόνο να μην πηγαίνεις φυλακή, αλλά να σε χειροκροτούν (!), να βγάζεις λόγους στην Ευρώπη ψάχνοντας διεθνή αξιώματα, να συνεχίζεις να αμοίβεσαι πλουσιοπάροχα διά βίου από το κράτος με βουλευτικό μισθό ή σύνταξη, και να συνεχίζεις να ζητάς την ψήφο του Έλληνα για να τον ξανακυβερνήσεις!
Συμπληρώνονται δύο χρόνια από το χειμώνα του 2009-10 όταν η παρέα των φίλων του κ. Γ. Παπανδρέου, αλλά και ο ίδιος, πανικόβλητοι μπροστά στις τεράστιες δυσκολίες που είχαν «κληρονομήσει» και από την Ν.Δ. και από την πασοκική υπερχρέωση του κράτους μεταξύ 1981-2003, ξεκίνησαν την μοιραία σειρά λανθασμένων ενεργειών και αποφάσεων, που είχε σαν αποτέλεσμα να επιδεινώσει μια δύσκολη κατάσταση, και από ιάσιμη να την μετατρέψει σε ανίατη. Οι βαρύτατες προσβολές εις βάρος ολόκληρης της χώρας και του λαού της, η βεβιασμένη προσφυγή στο ΔΝΤ (κατόπιν μυστικών συμφωνιών), η αλλοπρόσαλλη «οικονομική πολιτική» που θέλοντας να διατηρήσει «σοσιαλιστικά στοιχεία» γονάτισε την οικονομία από τη βαρειά φορολόγηση και κατέστρεψε τη μεσαία τάξη (φτωχαίνοντας τους μικροεπαγγελματίες και καθιστώντας άπορους τους υπαλλήλους τους), είναι αποφάσεις για τις οποίες οι πολιτικοί υπεύθυνοι πρέπει να λογοδοτήσουν. Ακόμα, η απομείωση της αξίας της ακίνητης και κινητής περιουσίας όλων των Ελλήνων είναι ένα σοβαρό οικονομικό έγκλημα, το οποίο επίσης θα πρέπει να τιμωρηθεί: Όταν ακόμα και το μικρότερο σπίτι ή το μικρότερο αυτοκίνητο έχει χάσει το 50% της αξίας του (ενώ είχε πληρώσει ΦΠΑ και φόρους για το 100%), όταν σήμερα έχουν χαθεί ή μειωθεί οι απολαβές όλων των Ελλήνων και αντιστοίχως έχει χαθεί ή μειωθεί η αξία των περιουσιών και των επιχειρήσεών τους (οι οποίες ούτως ή άλλως δεν μπορούν να πουληθούν γιατί δεν υπάρχουν αγοραστές) και ταυτόχρονα δεν μειώνονται οι δανειακές τους υποχρεώσεις (για να προστατευθούν οι τράπεζες) ούτε υπάρχει έλεγχος στις τιμές των προϊόντων (για να συνεχίσει να εισπράττει υψηλό Φ.Π.Α. το κράτος), πώς είναι δυνατόν να μην ζητηθούν ευθύνες από τους πολιτικούς υπαίτιους του αδιεξόδου; Μπορούμε άραγε να εκδώσουμε «διαταγή πληρωμής» εις βάρος του πρώην πρωθυπουργού και του πρώην υπουργού οικονομικών για την δουλειά που χάσαμε, για τις περιουσίες που πετάξαμε, για το μέλλον που δεν έχουμε; Εδώ αυτοί συνεχίζουν και κυβερνούν, ψάχνοντας μάλιστα τρόπους για να ξαναεκλεγούν και να ξανακυβερνήσουν!
Σήμερα, Τετάρτη 29 Νοεμβρίου, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα είδηση στις εφημερίδες: Ο Εισαγγελέας κάλεσε σε απολογία τον υπεύθυνο της στατιστικής υπηρεσίας, επειδή «αύξησε επίτηδες το έλλειμμα του 2009 στο 15,4%»!!! Δηλαδή, τα «σενάρια συνομωσίας» τα οποία και εμείς απορρίπταμε γιατί ΔΕΝ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΤΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ, φαίνεται ότι είναι πραγματικότητα! Οι σοσιαλιστές το 2009, αποφάσισαν να φουσκώσουν τεχνητά –τα ήδη υψηλά- νούμερα της απελθούσης δεξιάς κυβέρνησης, πιστεύοντας ότι αυτό θα τους βοηθήσει στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους, αλλά δυστυχώς αυτό που κατάφεραν ήταν να καταστρέψουν εκ βάθρων την Ελληνική οικονομία. Και πάλι δυστυχώς, υπήρξε τεράστια ανοχή εκ μέρους της κοινωνίας, που έδωσε τον χρόνο στην κυβέρνηση να συνεχίσει την λανθασμένη πολιτική της. Και ξέρετε κάτι; Εάν δεν μείνεις άνεργος, εάν δεν κλείσει η επιχείρησή σου, εάν δεν καταστραφεί ο κλάδος σου, εάν δεν ξυπνήσεις ένα πρωί χωρίς μία στην τσέπη και χωρίς τα μέσα να συντηρήσεις την οικογένειά σου, εάν δεν σου έρθει απελπισία βλέποντας τους απλήρωτους λογαριασμούς να συσσωρεύονται χωρίς να έχεις πιθανότητα να βρεις ούτε ένα ευρώ, τότε δεν καταλαβαίνεις σε ποια κατάσταση βρίσκεται πραγματικά η οικονομία της χώρας. Γιατί η οικονομία της κάθε χώρας εξαρτάται από τους ανθρώπους που ζουν και δουλεύουν μέσα σ’ αυτήν. Εμείς, εδώ, καταστραφήκαμε. Και το χειρότερο όλων είναι, ότι αυτοί που μας κατέστρεψαν συνεχίζουν να μας κυβερνούν:
Στο τελευταίο φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως υπάρχει η εξής εκπληκτική καταγραφή: «Στις 10 Νοεμβρίου 2011 έπαυσε η συνεργασία του κ. Λουκά Παπαδήμου ως οικονομικού συμβούλου της κυβέρνησης και του Γ. Α. Παπανδρέου»! Και στις 11 Νοεμβρίου ο ίδιος άνθρωπος ορκίστηκε –κατά παράβασιν του Συντάγματος και κάθε δημοκρατικής αρχής- ως δοτός πρωθυπουργός! Δηλαδή, ο επί διετία επίσημος οικονομικός σύμβουλος της κυβέρνησης που διέπραξε τόσα σφάλματα και μας έφερε σ’ αυτό το σημείο, ανέλαβε ως πρωθυπουργός της ίδιας κυβέρνησης (ας μην κοροϊδευόμαστε με τους έξη-εφτά δεξιούς και ακροδεξιούς υπουργούς και υφυπουργούς), αποδεικνύοντας ότι τελικά ως μόνο σκοπό έχουν όλοι το να παραδώσουν και τα τελευταία ευρώ των Ελλήνων πολιτών καθώς και όσα αξιόλογα τμήματα Ελληνικής περιουσίας έχουν απομείνει, στους ξένους δανειστές. Και για όλα αυτά, ελπίζουμε και ευχόμαστε να λογοδοτήσουν, παρά τα άλλοθι των «συγκυβερνήσεων», και παρά την αγωνία τους να απομακρύνουν όσο το δυνατόν περισσότερο, με διάφορους εκβιασμούς και εκφοβισμούς του λαού, τις εκλογές.
Στο τελευταίο φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως υπάρχει η εξής εκπληκτική καταγραφή: «Στις 10 Νοεμβρίου 2011 έπαυσε η συνεργασία του κ. Λουκά Παπαδήμου ως οικονομικού συμβούλου της κυβέρνησης και του Γ. Α. Παπανδρέου»! Και στις 11 Νοεμβρίου ο ίδιος άνθρωπος ορκίστηκε –κατά παράβασιν του Συντάγματος και κάθε δημοκρατικής αρχής- ως δοτός πρωθυπουργός! Δηλαδή, ο επί διετία επίσημος οικονομικός σύμβουλος της κυβέρνησης που διέπραξε τόσα σφάλματα και μας έφερε σ’ αυτό το σημείο, ανέλαβε ως πρωθυπουργός της ίδιας κυβέρνησης (ας μην κοροϊδευόμαστε με τους έξη-εφτά δεξιούς και ακροδεξιούς υπουργούς και υφυπουργούς), αποδεικνύοντας ότι τελικά ως μόνο σκοπό έχουν όλοι το να παραδώσουν και τα τελευταία ευρώ των Ελλήνων πολιτών καθώς και όσα αξιόλογα τμήματα Ελληνικής περιουσίας έχουν απομείνει, στους ξένους δανειστές. Και για όλα αυτά, ελπίζουμε και ευχόμαστε να λογοδοτήσουν, παρά τα άλλοθι των «συγκυβερνήσεων», και παρά την αγωνία τους να απομακρύνουν όσο το δυνατόν περισσότερο, με διάφορους εκβιασμούς και εκφοβισμούς του λαού, τις εκλογές.
Ακούγονται όλα αυτά σαν αριστερή ρητορική; Ίσως, όμως δεν είναι: Σκεφθείτε, ότι ίσως πρόκειται για την πραγματικότητα. Κι αν αυτό σας τρομάζει σαν σκέψη, και επειδή θέλοντας να διώξετε τον φόβο πιέζετε τον εαυτό σας να πιστέψει τα όσα λένε οι κυβερνώντες, και πάλι σκεφθείτε μήπως λένε, για μια ακόμα φορά, ψέμματα. Η μόνη λύση είναι να εκφραστεί ο Ελληνικός λαός το ταχύτερο δυνατόν μέσω των εκλογών, και κατόπιν να δρομολογηθούν άμεσα οι διαδικασίες απολογίας των πολιτικών υπευθύνων, οι οποίοι όσο η Ελληνική μικρομεσαία επιχείρηση καταστρεφόταν, συνέχιζαν να ζουν πλουσιοπάροχα, να γευματίζουν σε πανάκριβα ρεστωράν, να κάνουν διακοπές σε πεντάστερα ξενοδοχεία, και να κυκλοφορούν με πολυτελείς θωρακισμένες λιμουζίνες, άρα να μην έχουν ιδέα για την πραγματικότητα, ζώντας στον ασφαλή κόσμο που οι ίδιοι έφτιαξαν (πολιτική ασυλία).
Η πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ μιλάει για ένα καταστροφικό 2012, με την ύφεση πάνω από το 6% και την επίσημη ανεργία πάνω από το 19%. Ελπίζουμε να υπάρξει τουλάχιστον μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, η οποία δεν θα διστάσει να οδηγήσει στη δικαιοσύνη τους υπεύθυνους της Οικονομικής Τραγωδίας 2009-2011. Και ελπίζουμε ακόμα, η Ελληνική δικαιοσύνη να σταθεί στο ύψος του 1974 και του 1989.