Κυριακή 17 Απριλίου 2022

ΜΠΑΚΕΤ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑΣ!

 



ΜΠΑΚΕΤ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑΣ!

ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΒΑΣΗ ΡΙΤΣΩΝΑΣ Ο «ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟΧΟΣ»;

Αν ήμουν «στρατηγός» (που δεν είμαι), ή αν απλά είχα στρατηγική σκέψη (που έχω!), θα έλεγα ότι αν δεν υπογραφεί συνθήκη ανακωχής (και όχι μόνο κατάπαυσης του πυρός), τότε το επόμενο πεδίο αντιπαράθεσης και η «μεγάλη μάχη» του Ε.Σ.Ο. (Επαναστατικός Στρατός Οδηγών) με την Κυβέρνηση (Ο.Μ.Α.Ε.), θα ήταν ένας απο τους δημοφιλέστερους αγώνες του ημερολογίου, η (θρυλική) Ανάβαση Ριτσώνας.

Μόνο που εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με πραγματική σύρραξη, αλλά με τον πόλεμο των μπάκετ κατά των πολυθρονών γραφείου (ελπίζω να παραμένει αναλλοίωτη η αίσθηση του χιούμορ στις εμπλεκόμενες πλευρές, για να μην παρεξηγηθώ!). Και συγκεκριμένα, με ένα ακριβό χόμπυ της κατηγορίας του  ερασιτεχνικού αθλητισμού, που περνάει, με τη σειρά του, τα δεινά που φέρνει ο παραγοντισμός και η ομοσπονδιοποίηση.

Στη χώρα μας, η μόνη περίπτωση να βρεθούν μαζί ΔΥΟ συμπατριώτες μας και να μην εκφέρουν αντίθετη άποψη (που μπορεί να οδηγήσει σε διαφωνία και τσακωμό), είναι το να αισθάνονται έντονη ερωτική επιθυμία ο ένας για την άλλη (όχι, ούτε ιδιαίτερα, ή «πλέρια», προοδευτικός είμαι, αν με εννοείτε: «Ο» ένας και «Η» άλλη, σαφή και ξεκαθαρισμένα πράγματα!). Κια αυτό έχει επισης ημερομηνία λήξεως: Διαρκεί όσο διαρκεί και η επιθυμία, εξασθενεί με την ολοκλήρωσή της, και λήγει μετά την δεύτερη, άντε τρίτη, επανάληψη!!!

Τοτε, οι μέρες κρασιού και λουλουδιών τελειώνουν, και έρχονται στην επιφάνεια  οι «ναρκωμένες» θεμελιώδεις διαφορές, οι διαφωνίες μολύνουν την καθημερινότητα και δυσχεραίνουν την συνέχεια, τα πλεονεκτήματα του καθενός μηδενίζονται και τα μειονεκτήματα μεγεθύνονται, έως ότου επέρχεται η ρήξη.

Αν λοιπόν έτσι συμβαίνουν τα πράγματα στη ζωή των ανθρώπων, φαντάζεστε τι γίνεται όταν βρεθούν όχι δύο, αλλά είκοσι δύο ή τριάντα δύο  να ανταγωνίζονται, να αναμετρώνται και να διαγκωνίζονται για το υπέρτατο έπαθλο της αναγνώρισης και της εξουσίας.

Στον κόσμο των Λεσχών, των Σωματείων και των Ομοσπονδιών, αυτός «ο κύκλος του έρωτα και του μίσους» (με ενδιάμεση φάση την αμφισβήτηση) προσδιορίζεται συνήθως απο τα καταστατικά τους, και έχει την διάρκεια ζωής των διοικητικών συμβουλίων, δηλαδή τον χρόνο που μεσολαβεί μεταξύ δύο εκλογών.

Αλλά κάποιες φορές, είτε λόγω έκτακτων γεγονότων είτε λόγω χρόνιων διαφορών και αντιθέσεων που ψαχνουν να βρουν ευκαιρία και αφορμή για να έρθουν στην επιφάνεια, δεν τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα, πόσω μάλλον οι καταστατικές προθεσμίες!

Τότε, τουλάχιστον στον πραγματικό κόσμο της «πολιτικής» και της αντίληψης του λαού, ανεξάρτητα με το πως και πότε έχει εκλεγεί η κάθε «κυβέρνηση», οι δυσαρεστημένοι με τις αποφάσεις της πολίτες, στρέφονται εναντίον της και απαιτούν, κατα παράβαση κάθε διαδικασίας, «να φύγει εδώ και τώρα» (ουσιαστικά απεμπολώντας το ίδιο τους το δημοκρατικό δικαίωμα του εκλέγειν).

Το ποιός και τι θα έρθει, το πως και τι θα πράξει στη συνέχεια, είναι κάτι που δεν φαίνεται να απασχολεί τους αποφασισμένους εργάτες της ανατροπής, αφού το πρώτο, βασικό και βαθύτερο αίτημα όπως και ο ουσιαστικός τους σκοπός, είναι το «να φύγουν αυτοί που είναι επάνω». Οσο για το αύριο, δεν το γνωρίζουν, αλλά αποκλείεται οι επόμενοι να τα καταφέρουν  χειρότερα απο «αυτούς που είναι τώρα επάνω».

Επίσης, εξόχως διασκεδαστικά είναι τα κλισέ που γεμίζουν αισιοδοξία το πλήθος, τα οποία είναι εντελώς αόριστα και ασαφή, αλλά ο διαμαρτυρόμενος επαναστάτης τα χρησιμοποιεί ευρέως, ευτυχής στην άγνοιά του: «Εμπρός για ένα καλύτερο αύριο», φωνάζουν, με την ακράδαντη (πλην όμως αναπόδεικτη) πίστη, ότι ο/οι επόμενος/οι όχι μόνο έχουν στην τσέπη τους έτοιμο το σχέδιο που θα «σώσει» την όποια κατάσταση, αλλά «έχουν και υπογεγραμμένο  συμβόλαιο» με τη μοίρα ότι θα λειτουργήσει τέλεια!

Το ότι αυτό συμβαίνει απο σπανίως έως ποτέ, αποτελεί την πλέον ατράνταχτη απόδειξη ότι σπουδαίο ρόλο σε όλα αυτά παίζει πάντα η συμπάθεια ή αντιπάθεια στα πρόσωπα των εκάστοτε ηγετών και των υποψηφίων διαδόχων τους (στην εξουσία). Γιατί υπάρχει λογική και μέτρο στο ΤΙ μπορεί να επιτευχθεί, να βελτιωθεί και να αλλάξει (ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες και όχι ανάλογα με τα πρόσωπα), και παρ’ ότι οι περισσότεροι «επαναστάτες» το γνωρίζουν και το αναγνωρίζουν,  προτιμούν να περνάνε μετρίως με τον «δικό τους», παρά μέτρια με τον «άλλον»! Και στο φινάλε, η ελπίδα του «αδοκίμαστου» πεθαίνει πάντα τελευταία!

Τώρα, το τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Ανάβαση Ριτσώνας, που ξεκίνησε το 1956, συνεχίστηκε ανελλιπώς μέχρι το 1968, έκανε ένα (χμμμ, «υποχρεωτικό»!) διάλειμμα τριών ετών μεταξύ 1969-1971 και επέστρεψε το 1972 (φιλοξενώντας και αγώνα μοτοσυκλετών μέχρι το 1977), σημειώνοντας αλλεπάλληλα ρεκόρ προσέλευσης θεατών, αποτελώντας το λίκνο του ασφάλτινου σπορ και την «κολυμβήθρα» όλων των μεγάλων «τιμονιών»  τεσσάρων γενεών, για να φτάσει το 2007 τις 196 συμμετοχές «στα χέρια» της Α.Λ.Α. και να αποτελεί το κορυφαίο αγωνιστικό γεγονός του έτους μέχρι σήμερα (σε διοργανώσεις Α.Σ.Μ.Α.), αν δεν το έχει καταλαβει ο αναγνώστης, αδυνατεί να του το εξηγήσει ο γράφων.

Αλλά γίνεται, ελπίζω, αντιληπτό, ότι η ως  άνω «περιγραφή» των μαζικών συμπεριφορών και κινητοποιήσεων, δεν απαντάται μόνο στον πολιτικό κόσμο (πρόσωπα και πολιτικοί σχηματισμοί), αλλά σε όλους όσοι ακολουθούν και μιμούνται το εξαίρετο παράδειγμα και την «δημιουργική όσο και πολιτισμένη αντιπαράθεση» του πολιτικού μας βίου!

Όσα βλέπουμε εκεί, βλέπουμε και εδώ: Εκλογές, δημοκρατικά (δηλαδή κατά πελοψηφία)  εκλεγμένες διοικήσεις, πικραμένες, «κακιωμένες»  και ενίοτε «επιθετικές» αντιπολιτεύσεις, εσωτερική και εξωτερική κριτική επι παντός επιστητού, κατηγορίες «κακοδιαχείρισης», «λανθασμένων επιλογών» και «αλαζονικής συμπεριφοράς», και τελικά αμφισβήτηση και διαφωνία με την άσκηση του δικαιώματος κάθε δημοκρατικά εκλεγμένης «κυβέρνησης» (ή διοίκησης) να νομοθετεί.

Οταν τα πράγματα φτάσουν στο «απροχώρητο», οι διαφωνούντες με Νόμους που επηρεάζουν πολλές εκατοντάδες χιλιάδων, ή και εκατομμύρια άτομα, προχωρούν στην υπέρτατη έκφραση της δημοκρατικά θεμελιωμένης  και νομικά αποδεκτής αντίδρασής τους, που είναι η απεργία.

Ακριβώς όμως γιατί με τη σειρά της η απεργία καθ’εαυτή επηρεάζει κάποια άλλα εκατομμύρια ατόμων (που μπορεί να ΜΗΝ διαφωνούν), υπάρχει η ασφαλιστική δικλείδα της απαγόρευσής της, αν κριθεί «παράνομη και καταχρηστική», δηλαδή αν χρησιμοποιείται και υποδαυλίζεται σαν «όπλο» κατα της Κυβέρνησης απο αντιπολιτευόμενες πλευρές, και όχι σαν λαϊκή (ή και παλλαϊκή) αντίθεση σε νομοσχέδια και πρακτικές με αρνητικό αντίκτυπο στα στρώματα των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων (οι δημόσιοι υπαλληλοι εξαιρούνται απο την παράγραφο αυτή!).

Στον μικρόκοσμο των αγώνων αυτοκινήτου, οι γενικές αρχές των παραπάνω παραμένουν περίπου ίδιες, μόνο που υπάρχουν μερικές ουσιαστικές διαφορές. Κατ΄αρχάς, μιλάμε (μόνο) για μερικές εκατοντάδες «θιγομένων» και μερικές χιλιάδες «ενδιαφερομένων». Κατά δεύτερον αναφερόμαστε σε ένα αυτοχρηματοδοτούμενο (και ακριβό) χόμπυ, το οποίο ασκούν ιδιώτες σύμφωνα με το κέφι, τον χρόνο τους και το budget τους, και διοικείται επίσης απο μη επαγγελματίες, ΑΜΙΣΘΟΥΣ ιδιώτες (Σωματεία και Ομοσπονδία). Οταν υπάρξουν και αναπτυχθουν διαφορές που προβληματίζουν τους χομπίστες οδηγούς, αφου πρωτα διαμαρτυρηθουν και δεν εισακουστούν, αποφασίζουν την αναστολή του χόμπυ τους, δηλαδή «απέχουν» απο τους αγωνες, οι μήνες περνούν, συμμετοχές δεν υπάρχουν, οι αγωνες δεν γίνονται και τα Πρωταθληματα κινδυνεύουν με ματαίωση.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι αντίθετα με την απεργία, όπου συνήθως (αν όχι πάντα) τα αίτια και τα αιτήματα έχουν να κάνουν με την δημοκρατία και την διαβίωση (το λένε ελευθερία, το λένε και «ψωμί»), στην «αποχή» των οδηγών αυτοκινήτου δεν υπάρχει θέμα διαβίωσης αλλά άσκησης χόμπυ (ή, για να μείνουμε στο πνεύμα της Γ.Γ.Α. που ονομάζει τις Λέσχες «Αθλητικά Σωματεία» και τους οδηγούς «αθλητές»), εκούσια αναστολή ψυχαγωγικών αθλητικών δραστηριοτήτων.

Το ότι οι οδηγοί δεν έμειναν ικανοποιημένοι απο τη στάση των Σωματείων τους στην Γ.Σ. της Ομοσπονδίας, είναι γεγονός. Το ότι τα αιτήματά τους μπορεί να είναι ορθά (καμμία αντίρρηση δεν υπάρχει εκ μέρους του γράφοντος επ’ αυτού), δεν είναι το θέμα της συζήτησης, γιατί εδώ εξετάζουμε τα παράλληλα αίτια, τις πρακτικές, και την αποτελεσματικότητα της αντίδρασης. Και το ότι αυτή η αντίδραση ουσιαστικά «απαιτεί» την ακύρωση των δημοκρατικών διαδικασιών που προηγήθηκαν και την εκ νέου συνεδρίαση των Δ.Σ. των Σωματείων και της Γ.Σ. της Ομοσπονδίας προκειμένου να «ξεψηφίσουν» τα ψηφισθεντα (αν στην πορεία άλλαζε και η διοίκηση δεν θα πείραζε!), αυτόματα την καθιστά «καταχρηστική» (για να χρησιμοποιήσουμε και ένα επίσημο όρο!), ιδίως αν παρακολουθήσει κανείς το πινγκ πονγκ των απολυτων θέσεων και των σκληρών ανακοινώσεων!



Κλείνοντας αυτό το (επίσης ψυχαγωγικό) άρθρο, θα επιχειρήσω μια σύνδεση με τον υπότιτλό του, την Ανάβαση Ριτσώνας. Η οποία, σύμφωνα με το ημερολόγιο θα πραγματοποιηθεί στις 6-7 Μαϊου, δηλαδή σε τρείς περίπου εβδομάδες, με το Άγιο Πάσχα στις 24 Απριλίου να στενεύει απελπιστικά τα όποια περιθώρια συνεννόησης.

Προ ολίγων ημερών, ή όμορφη Ανάβαση Ομαλού πραγματοποιήθηκε με μόλις 19 συμμετοχές, μια «ήττα» όλων των πλευρών. Εάν οι οδηγοί αποφασίσουν να μην συμμετάσχουν στην Ριτσώνα, το Σωματείο δεν θα πρέπει να την διοργανώσει με «λίγες» συμμετοχές, γιατί δεν χρειάζεται να ζήσουμε μια νέα ήττα ΟΛΩΝ. Και η Αρχή του Σπορ, εάν δεν μπορέσει να την μεταθέσει σε σωστή ημερομηνία, ας ματαιώσει το Πρωτάθλημα Αναβάσεων του 2022, εφ΄όσον ένα μεγάλο μέρος οδηγών (και οι ανεξάρτητοι, αλλά και τα «κέντρα» που «βοηθούν»), έχει αποφασίσει να αντιδράσει  απέχοντας απο το χόμπυ του, προκειμένου...Προκειμένου...Προκειμένου , τι; Να αποσυρθούν οι κανονισμοί που δεν αρέσουν; Ή να αλλάξουν πρόσωπα στις διοικήσεις; Ας μείνουμε στο πρώτο.



Ποιος θα «κερδίσει» από την ματαίωση της Αναβασης Ριτσώνας λόγω ελλέιψεως συμμετοχών, όυ πιθανλον να σημάνει και την ματάιωση του δημοφικούς Πρωταθλήματς Αναβάσεων; Απολύτως ΚΑΝΕΝΑΣ! Ολοι «χάνουν», με ππρωτους, βασικούς και μεγαλύτερους «χαμένους» τους χομοίστες-μη επαγγελματίες- οδηγούς αγώνων αυτοκινήτου, που θα στερηθούν τον αγαπημένο τους αγώνα. Δεύτεροι «χαμένοι» οι θεατές, το κοινό των αγώνων, που πλημμυρίζει το βουνό απο το προηγούμενο βράδυ, και φέτος που θα έχουν αρθεί (απο 1/5) τα μέτρα του covid, αναμένεται νέο ρεκορ θεατών που έχουν «να δουν Ριτσώνα» πανω απο δύο χρόνια.

Με τους χορηγούς προφανώς να μην θεωρούνται «χαμένοι» απο την ακύρωση ενός αγωνα και την (πιθανή) ματαίωση ενός πρωταθλήματος, αλλά μάλλον το αντίθετο θα συμβεί (ταμειακά)  αφού οι χορηγίες δεν θα καταβληθούν, θα υπάρξει οπωσδήποτε μείωση εσόδων στην Ομοσπονδία απο τις Λισάνς, τις αγωνιστικές πινακίδες και τα (όσα) τεχνικά βιβλιάρια δεν θα εκδοθούν, καθώς και απο τα παράβολα των συμμετοχών που δεν θα υπάρξουν. Σε ένα βαθμό, απώλεια εσόδων απο τις συμμετοχές θα έχει και το Σωματείο, παρα τα αυξημένα έξοδα διοργάνωσης. Αλλά, αυτό, για τα μη κερδοσκοπικά σωματεία, μικρή σημασία έχει: Οχι αγώνας, όχι έσοδα αλλά ούτε και έξοδα. Πρόβλημα (πολλαπλό) θα υπάρξει εάν, όπως συνέβη στην Ανάβαση Ομαλού, η ΟΜΑΕ προκρίνει την διοργάνωση του αγώνα με λίγες συμμετοχές που σαν αριθμός δεν δικαιώνουν τη φήμη του, που δεν θα προσφέρουν το πληθωρικό  θέαμα που θα περιμένουν οι θεατές και που θα τον καταστήσουν ζημιογόνο (το Σωματείο κατά πάσα πιθανότητα δεν θα δεχτεί). Αυτά, είναι στοιχεία που πιθανόν να κάνουν τους επικεφαλής (οργανωτές πιο σωστά) της αποχής να πιστεύουν ότι η «ανάγκη» τέλεσης της Ριτσώνας είναι τόσο μεγάλη και επιτακτική, ώστε θα κάνει την ΟΜΑΕ να παραδοθεί άνευ όρων. Γιατί αν αυτό δεν γίνει, το επομενο πεδίο αντιπαράθεσης θα είναι το Ι.Ρ.Α.του Ιουνίου, στο οποίο όμως ετοιμάζονται (και διακαώς επιθυμούν) να συμμετάσχουν πολλοί εκ των επικεφαλής οδηγων και παραγόντων!

Πιθανόν, το «σχέδιο» να προέβλεπε «συνθηκολόγηση» της Αρχής με «εργαλείο» την Ριτσώνα, και απρόσκοπτη, ως εκ τούτου, συμμετοχή στο Ι.Ρ.Α. ένα μηνα μετά. Αλλά, παρακολουθώντας τις εξελίξεις για τρίτο μήνα τωρα, θα πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι εάν τίποτε απο αυτά δεν συμβεί, δεν θα είναι σωστό και τίμιο να πέσει το «άδικο» της εμμονής, της άκαμπτης στάσης και της αποτυχίας συνεννόησης στη μία μόνο πλευρά, αλλά  και στις δύο.

Το Μεγάλο Σάββατο στις 18:00 και την Κυριακή του Πάσχα στις 10:00, σε τηλεοπτική εκπομπή μιλάμε για όλα αυτά τα θέματα, με την ΕΥΧΗ να ακουστούν ξεπερασμένα και να είναι ανεπίκαιρα, γιατι μεσα στην Μεγάλη Εβδομάδα θα έχουν, λέει, υπάρξει συναντήσεις, θα έχουν βρεθεί  λύσεις και θα έχουν ληφθεί αποφάσεις που θα επιτρέπουν την απρόσκοπτη συμμετοχή όλων των οδηγών στην όμορφη, κλασσική, Ανάβαση Ριτσώνας!

Διαβάζοντας την πιο κάτω ανυπόγραφη ανακοίνωση  (έτσι εστάλη στο mail μας και το «Οι Οδηγοί» δεν αποτελεί υπογραφή, και είναι αόριστο, γιατί θα έπρεπε να είναι πιο συγκεκριμένο σε αριθμό και ονοματα), δεν μπορώ να πω ότι διακρίνω διάθεση συνεννόησης και συμβιβασμού, όχι τουλάχιστον στην διατύπωση της τελευταίας παραγράφου. Όμως, αφού «δικαιωθώ» για το παρόν άρθρο (εννοώ τις «συγγένειες» πολιτικής απεργίας και χομπίστικης αποχής), θα ευχηθώ να ΜΗΝ υπάρξει κάποια Ανακοίνωση-απάντηση απο την ΟΜΑΕ σε παρόμοιο ύφος, αλλά μια διαλλακτική πρόταση για τη συνέχεια των αγώνων με σοβαρότητα, αξιοπρέπεια, αναγνώριση δικαωμάτων και συναίσθηση της πραγματικότητας. (Αυτό τουλάχιστον θα έκανα εγώ).

Και, όπως έχω επανειλημμένα γράψει -και πρόκειται να με ακούσετε επιμόνως να λέω-, αυτή η πραγματικότητα ορίζει ότι κανονισμοί που ανακοινώνονται το 2022 για ισχύ ΕΝΤΟΣ  του 2022 (όποτε κι αν έχουν ψηφιστεί, η χρονιά μετράει), οφείλουν άμεσα να ανασταλούν, για συζήτηση, διαβούλευση, και νέα ανακοίνωση στο τέλος του 2022.

Εύχομαι Καλο Πάσχα και Καλή, οικογενειακή, Ανάσταση σε όλους, και μακάρι το επόμενο άρθρο να αφορά την ολοκλήρωση μιάς διαπραγμάτευσης που θα οδηγήσει στο τέλος της αποχής (που κράτησε περισσότερο απο όσο έπρεπε, και απέκτησε προεκτάσεις που δεν έπρεπε!).

Οσο για το «ραντεβού στη Ριτσώνα», ας περιμένουμε λίγο ακομα πριν το ανακοινώσουμε!  Δ.Π.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΟΔΗΓΩΝ

Τρίτη, 12 Απριλίου 2022

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ - Συμπληρώθηκαν 2 μήνες από τη μέρα που η ΟΜΑΕ στη Γ. Σ. "πέρασε" με σύμφωνη γνώμη και ψήφο της πλειοψηφίας των σωματείων, τους γενικούς κανονισμούς και τα αυξημένα παράβολα.

Η δικαιολογημένη αντίδραση των αγωνιζόμενων στις αποφάσεις που ελήφθησαν ερήμην τους, οδήγησαν στη σύσταση 5μελους επιτροπής η οποία με διαδοχικές επαφές που είχε με ΣΟΑΑ και κατόπιν ΕΠΑ-ΟΜΑΕ διεπίστωσε την άκαμπτη στάση της θεσμικής μας αρχής. Ακολούθησε η 1η διαδικτυακή παρουσίαση των θέσεων-αιτημάτων που έθεσε η 5μελης με συμμετοχή αγωνιζόμενων απ’ όλη την Ελλάδα, όπου δόθηκε η λύση ακολουθώντας δημοκρατικές διαδικασίες, της ψηφοφορίας για αποχή από τους αγώνες. Το αποτέλεσμα γνωστό (437 Ναι - 18 Όχι) και καταγεγραμμένο, με τη συντριπτική πλειοψηφία των αγωνιζόμενων μακριά από αγώνες, κοντά όμως στα τεκταινόμενα, στις συγκεντρώσεις της Θεσσαλονίκης (20 Μαρτίου ΔΕΘ) και Αθήνας (3 Απριλίου Royal Olympic).

Το ισχυρό μήνυμα "μείνετε ενωμένοι" οδήγησε στις 10 ματαιώσεις-αναβολές αγώνων, ακόμη και στη ποιο ηχηρή διεξαγωγή της ανάβασης Ομαλού με τελικά 19 συμμετέχοντες την ημέρα του αγώνα εκ των αρχικά 30 δηλωθέντων! Ουδεμία αντιπαράθεση με τους συναθλητές μας που αποδέχονται τους νέους κανόνες, σεβαστό το δικαίωμα όλων στη γνώμη, μειοψηφίας αλλά και της πλειοψηφίας που εκ του αποτελέσματος είναι ισχυρά δεδομένη. Αθροίζοντας τα παραπάνω τίθεται το ερώτημα, αυτούς τους αγώνες θέλουμε; είναι ικανοποιημένα τα σωματεία με πενιχρές, ψευδείς και μίζερες συμμετοχές; πόσο ακόμα η ΕΠΑ-ΟΜΑΕ θα προσποιείται την κωφάλαλη;

Με Εκτίμηση.

Οι Αγωνιζόμενοι


Τρίτη 5 Απριλίου 2022

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΟΔΗΓΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΧΗΣ: «ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ» ΜΕ ΑΙΤΙΑ



 


Ενα εξόχως ενημερωτικό τρίωρο απόλαυσαν οι συμμετέχοντες και γενικά οι ενδιαφερόμενοι για τους Ελληνικους αγώνες αυτοκινήτου το πρωϊ της Κυριακής 3 /4, παρακολουθώντας την οργανωμένη απο αυτόκλητη, ανεπίσημη, μη θεσμική επιτροπή (οδηγών), συγκέντρωση 150  οδηγών αυτοκινήτου στο πολυτελές ξενοδοχείο των Αθηνων Royal Olympic, με στόχο την συνέχιση της αποχής απο τους αγώνες μεχρις ικανοποίησης ΟΛΩΝ των αρχικών αιτημάτων τους (και  κάποιων που ο «αρχηγός» της ηγετικής ομάδας προσέθεσε στη πορεία).

Πριν όμως συνεχίσω καν την εισαγωγή του (μεγάλου, προετοιμαστείτε) αυτού άρθρου, θα πρέπει να σταθώ στο «δελτίο Τύπου»  που συνέταξε και ανάρτησε ο Σ.Ο.Α.Α. για την συγκέντρωση, το οποίο θυμίζει ανακοίνωση πολιτικού κόμματος! Σε αυτές τις πολιτικές, τύπου «κάνω το άσπρο- μαύρο», ανακοινώσεις, άλλα έχουν συμβεί και άλλα περιγράφουν τα δελτία  Τύπου, περιπαίζοντας την, και παίζοντας επικίνδυνα με, (την) νοημοσύνη των «απο κάτω» (του λαού, ή των οδηγών στην περίπτωσή μας)!

Γιατί σε αυτό το δελτίο Τύπου, έργο τυπολάτρη επαγγελματία δημοσιογράφου, ο Σ.Ο.Α.Α. ισχυρίζεται ότι το ρεζουμέ της συνάντησης ήταν «ότι οι περισσότεροι οδηγοι θέλουν να συστρατευθούν με τον ΣΟΑΑ και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον» (!), και ότι «στο τέλος της συνάντησης η 5μελής ομάδα ζήτησε από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου, ο οποίος ήταν παρών, να αξιοποιήσει τις ενέργειές τους, να συστρατευθούν με τον Σ.Ο.Α.Α. και να γίνει προσπάθεια συντονισμένης πορείας, με εμπεριστατωμένα και εύστοχα αιτήματα, σε κάποια από τα οποία έχει ήδη φέρει αποτέλεσμα ο Σύνδεσμος στις επαφές του με την Ο.Μ.Α.Ε./ΕΠ.Α.» (!)

Λοιπόν, διαβάστε το δελτίο Τύπου του ΣΟΑΑ στο τέλος, και στη συνέχεια (ή πριν) παρακολουθήστε την ζωντανή συζήτηση εδώ https://www.youtube.com/watch?v=NJPSnV51HGE, και πηγαίνετε στο τέλος, στο 3.0018’’ και μετά, να ακουσετε τον (ανεπισημο) «αρχηγό» της οργανωτικής ομάδας να ΞΕΚΟΒΕΙ απολύτως και κατηγορηματικώς κάθε σκέψη για κοινή γραμμή με τον Σ.Ο.Α.Α., κατηγορώντας τον για διχαστικές ενεργειες και αποκλείοντας την σύγκλιση! Αυτή είναι η αλήθεια, έτσι έχουν τα γεγονότα (δεν μιλάμε για το καλώς ή κακώς -που θεωρητικώς είναι «κακώς» γιατί ΠΑΝΤΑ η ισχύς εν τη ενώσει), οπότε ας μην μας τρελλαίνουν κάνοντας πολιτική  με δελτία Τύπου που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Το αν ο Σ.Ο.Α.Α «έχασε» τα τελευταία χρόνια την εμπιστοσύνη των οδηγών, είναι δική του ευθύνη, και δεν μπορεί  έτσι απλά να τους (μετα)πείσει και να τους παρει πίσω επειδή τους βρήκε συγκεντρωμένους με πρωτοβουλία άλλων, όσες ανακρίβειες κι αν γράψουν τα δελτία Τύπου που εκδίδει σε αραιά διαστήματα σε ύφος δημόσιας υπηρεσίας.

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

ΤΑ ΛΟΓΥΔΡΙΑ, Ο «ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» ΤΩΝ ΕΧΟΝΤΩΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ, Η «ΠΑΣΑΡΕΛΛΑ» ΤΩΝ ΟΜΙΛΗΤΩΝ, ΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ, ΟΙ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ, Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΠΟΧΗΣ, Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ, Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ, ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΤΙΣ ΚΑΛΕΝΔΕΣ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ (Α, ΝΑΙ: ΚΑΙ Η ΤΕΡΜΑ ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ!

Αν και ο μακροσκελής αυτός «τίτλος» τα λέει περίπου όλα, θα αναφερθώ με μεγαλύτερη λεπτομέρεια στα σημεία (και στους ομιλητές) της τρίωρης συνάντησης, που μου έκαναν εντύπωση, κυρίως αρνητική, πλην μερικών εξαιρέσεων.  Βεβαίως, «μάρτυς» μου αδιάψευστος το video ολόκληρης της συζήτησης, όπου ειπώθηκαν πολλά και ο κάθε ένας μπορεί να κρίνει αναλογα με τις αποψεις του, με τις φιλίες του, με τις αντιπαθειές του, με το κέφι του και βεβαίως με τα συμφέροντά του.

Γιατί φυσικά υπάρχουν συμφέροντα. Με πρώτο απο όλα, όχι το χομπίστικο αλλά το ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ (καλως εννοουμενο) συμφέρον, ή πιο σωστά «μεροκάματο» των παμπολλων επιχειρήσεων που στηρίζουν το άθλημα, και ζουν απο το άθλημα. Λογω (μερικών, όχι εκ μέρους όλων) εμμονικών συμπεριφορών, και της εγωϊστικής άποψης του «ή τα παιρνουν πίσω ΟΛΑ, ή πάμε μέχρι τέλους να τους γκρεμίσουμε», κατά τη γνώμη μου μετά απο μερικές ακομα ματαιώσεις η Ομοσπονδία θα ματαιώσει τις προκηρύξεις Ραλλύ και Αναβάσεων για το 2022, και αγωνες θα ξαναγίνουν, όπως και με όποιους γίνουν, το 2023. Μεγάλη ευθύνη των (όσων) «εχόντων» που δεν διατηρούν επαγγελματική σχέση με το άθλημα, το να οδηγήσουν στα προθυρα της πτωχευσης τις επιχειρήσεις των αγώνων, εκτός βέβαια αν πιστεύουν ότι όλοι θα καλυφθούν απο τα track days.

Πρέπει να σταθούμε ιδιαιτερα, και να  συγχαρούμε τους πάντες, για το πολιτισμένο και «συγκρατημένο» επίπεδο της συζήτησης, που κράτησαν όλοι εκτός απο δύο «αρχηγούς» (ο ένας επίσημος, ο άλλος ανεπίσημος), οι οποιοι με ειρωνείες και ταπεινωτικές νουθεσίες  και χαρακτηρισμούς, έδειξαν ότι υπάρχει κάποιο μεταξύ τους προηγούμενο, που εμείς οι ταπεινοί δεν μπορούμε να γνωρίζουμε (ούτε και θέλουμε να μάθουμε).

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Πρωτος ομιλητής, στη «Βουλή των αγωνιζομένων» που συντόνιζε απο τα 140 ντεσιμπέλ της μικροφωνικής του ο «πρόεδρος» της συνεδρίασης, ήταν ο οικοδεσπότης-ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, πρωταθλητής Ραλλύ, συμπαθής και σεβαστός σε όλους και απο όλους, αλλά και «παρά λίγο» Πρόεδρος της ΟΜΑΕ, ο οποίος, μακρυγορώντας, (μού) απέδειξε για μία ακόμη φορά ότι στη ζωή υπάρχουν παράλληλοι  κόσμοι, που «εφάπτονται» μεν, αλλά δεν έχουν καμμία άλλη σχέση πέραν αυτού του μοναδικού σημείου επαφής (που στην περίπτωσή μας είναι οι αγώνες αυτοκινήτου). Η διαφορετική θεώρηση της ζωής εκτός μπακετ, προσδιορίζει και το πως, που και ποτε θα ασκείται αυτό το χόμπυ εντός μπάκετ. Εκεί λοιπον που ένας νέος αγωνιζόμενος θα ιδρωσει σε δυο δουλειές για μερικά χρόνια προκειμένου να «φτιάξει» ένα αγωνιστικό αυτοκινητάκι και να το τρέξει π.χ. στην αναβαση Κολοπετεινίτσας (παρακαλώ, όχι γέλωτες, έχει γίνει αναβαση εκεί απο την Start Line,  με το νέο όνομα του χωριού που λέγεται Τριταία και βρίσκεται πανω απο την Ιτέα), ένας άλλος αγωνιζόμενος «άλλου παράλληλου κόσμου», εύκολα θα ενοικιάσει ένα κορυφαίο αυτοκίνητο με ομάδα του εξωτερικού, και θα συμμετάσχει σε όποιο Ελληνικό αγώνα θελήσει, ή αν δεν γίνουν αγώνες εδώ (λόγω οικονομικής κρίσης, ή αποχής ας πούμε), θα ασκήσει το χόμπυ του σε αγωνες του εξωτερικού.

Κανένα πρόβλημα. Μπράβο! Εμείς, οι του «απο κάτω κόσμου» όμως, τι φταίμε να ακουμε (και κάποιοι να ...χειροκροτουν!) ότι είναι προτιμότερο και «οικονομικότερο» να νοικιάζουμε αυτοκίνητα απο το εξωτερικό (υποθέτω και απο εγχώριες επιχειρήσεις) αντί να έχουμε, ή να φτιάχνουμε δικά μας αγωνιστικά, στις δικές μας, Ελληνικές επιχειρήσεις, μαγαζιά και συνεργεία; Για τι επιπεδο αγώνων και αυτοκινήτων μιλάμε, και για ποιά τάξη μεγέθους, που μπορουν να την συναντήσουν ποιοί και πόσοι; Πέντε; Δέκα; Δεκαπέντε;

Γνωστό, ότι το Σπορ του αυτοκινήτου είναι ένα ακριβό σπορ. Οτι είναι ομως μόνο και αποκλειστικά για πλουσίους, είναι κάτι που μεχρι τώρα το έχουμε αποφύγει, και δεν θέλουμε να το ακούμε σαν προτροπή και σαν σχεδιασμό (ή προοπτική) για το μέλλον.

Ο αξιοσέβαστος οικοδεσπότης και άξιος πρωταθλητής ραλλύ, συμφώνησε με όλα τα αιτήματα που προκάλεσαν την αποχή (τα οποία ήταν οι κουβέρτες στις Αναβασεις  και οι κανονισμοι της κατηγορίας Ε) και παρότρυνε τους αγωνιζόμενους να την συνεχίσουν (λέγοντας ότι καλώς την κάνουν). Μονο που τα λεγόμενά του θα ήταν ακόμα πιο ουσιαστικά, εάν ο ίδιος δεν ήταν υποψήφιος για την προεδρία της ΟΜΑΕ πριν απο ένα χρόνο (Μάϊος 2021), χάνοντας «τη θέση» για μία μολις ψήφο απο τον νυν πρόεδρο (πήρε 11 ψήφους έναντι 12). Ομως, αμέσως μετά παραιτήθηκε απο το Δ.Σ., μια κίνηση που πέραν πάσης αμφιβολίας δείχνει ότι η υποψηφιότητα στόχευε στην προεδρία και όχι στην προσπάθεια βελτίωσης των αγωνιστικών πραγμάτων, γιατί όποια κι αν είναι τα προβλήματα, διοικητικά, οργανωτικά, διαχειριστικά ή οικονομικά, τα αντιλαμβάνεσαι, τα καταγράφεις, τα βελτιώνεις, τα «πολεμάς»  ή και τα καταγγέλεις καλύτερα και πιο ολοκληρωμένα απο μέσα, απο τη θέση του Δ.Σ. Άποψή μου βέβαια αυτή, ο καθε ένας πράττει όπως νομίζει και αισθάνεται, απλά εξηγώ ότι κάποιες τοποθετήσεις ακουγονται πιο  «αδυνατισμένες» αν δεν συνοδεύονται απο πράξεις (τις λες και θυσίες κάποιες φορές) που μπορούν να πείσουν. Και, όταν παιρνεις την απόφαση να εκτεθείς και να πολεμήσεις, το συνεχίζεις μέχρι το τέλος, απο όποια θέση τελικά  βρεθείς.

Συνέχεια με τις τοποθετήσεις των πέντε οργανωτών, που οι τρείς ήταν μεστές, ψύχραιμες, τίμιες και λογικές (σχετικά με τα αιτήματα, άλλο αν τα ίδια τα αιτήματα δεν αφορουν ούτε καλύπτουν ολοκληρο τον χώρο, και αφήνουν περιθώριο συζήτησης ως προς την εφαρμογή τους). Η μία ήταν πιο έντονη και φορτισμένη, χωρίς άλλο λόγο πέραν του ότι ο ομιλών ήταν εκ των (μελλοντικώς και πρακτικώς) θιγόμενων απο τις αλλαγές των κανονισμων της Ε που θα τεθουν σε ισχύ απο το 2024. Τέλος, το λιγότερο σημαντικό θέμα, αυτο των Ιστορικών αυτοκινήτων sporting όπου ουσιαστικά δεν υπάρχουν προβλήματα κανονισμων, ούτε αιτήματα που να έχουν απορριφθεί,  διογκώθηκε δυσανάλογα και με τον αριθμό των συμμετεχόντων αλλά και με την επιθετικότητα του ομιλητή. Προστέθηκε μάλιστα, σαν όψιμο πρόβλημα, και μια "παράγραφος" που ανεφερα και σε δικό μου άρθρο (και posts), σχετικά με την συμμετοχή αυτοκινήτων Ν και Α κατασκευής 1991-1999 στο Ιστορικό Ραλλυ Ακροπολις (που αφορά αποκλειστικά Ιστορικά sporting FIA κατασκευής μέχρι του 1990, θα οργανωθεί τον Ιούνιο, και ετοιμάζονται να συμμετάσχουν αρκετοί εκ των πρωτεργατών και υποστηρικτών της ...αποχής των σύγχρονων αγώνων!). Μονο που χρειάζεται μια παραπάνω προσπάθεια κατανόησης των κειμένων μου, γιατί η άποψή μου είναι ότι δεν πρέπει να προστεθούν «κατηγορίες» που δεν θεωρούνται Ιστορικές μέσα στον ίδιο αγώνα, αλλά να συμμετάσχουν σε ξεχωριστό, δικό τους, παράλληλο αγώνα (ένα Ακρόπολις  για “Sporting Young Timers”, μέσα  στο Ιστορικό Ακρόπολις). Λεπτή, αλλά ειδοποιός η διαφορά.

Κατόπιν, πήραν τον λόγο διαφοροι κύριοι και μια κυρία, που κάποιοι εξ΄αυτών "μίλησαν για να μιλήσουν" (δηλαδή συμφώνησαν με το πνεύμα της αποχής, χωρίς να προσφέρουν κάτι, μια πρόταση, μια ιδέα, σαν διέξοδο απο το τέλμα της αυτοκατάργησης στο οποιο διολίσθησε η διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων). Για παράδειγμα, ο πρώτος ομιλητής μετά το πάνελ (απο διακριτικότητα δεν θα αναφέρω ονόματα εκτός απο ένα μόνο πιο κάτω, αν δεν σας κουράζουν οι επαναλήψεις δείτε το video), είπε περίπου ότι στις εκλογές της Ομοσπονδίας «βγήκαν οι κακοί και όχι οι καλοί», και ότι οι οδηγοί θα πρέπει να συνεχίσουν την αποχή τους μέχρι τις...επόμενες εκλογές της ΟΜΑΕ! Αραγε ο συμπαθητικός και ευγενικός φίλος, ήταν ενήμερος ότι η θητεία του Δ.Σ. των Αθλητικων Ομοσπονδιών είναι τετραετής, άρα εκλογές θα ξαναγίνουν το 2025;! Βέβαια, λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι το 2024, και επειδή σύμφωνα με τον Αθλητικό Νομο, οι εκλογές των Ομοσπονδιών γίνονται υποχρεωτικώς κάθε Ολυμπιακό Ετος, στην ΟΜΑΕ οι επόμενες εκλογές θα γίνουν το 2024.

Ακριβως αυτή η προοπτική της τριετίας του Δ.Σ., εντείνει τις προσπαθειες όσων επιθυμούν την με οποιοδήποτε τρόπο καθαίρεσή του, ενισχύοντας (και όχι οργανώνοντας) την κίνηση αποχής, αφου την βλέπουν σαν μοναδική «ευκαιρία» πρόωρης αλλαγής σκυτάλης. Δεν εξηγείται αλλιώς η «προσωποποίηση» όλων των δεινών στο πρόσωπο του Προέδρου (και δευτερευόντως στους πέριξ αυτού). Προκειται για αντιμαχόμενες ομάδες (και φυσικά Σωματεία), με «έπαθλο» την διοίκηση του Σπορ. Γι αυτό και ανακατεύτηκαν διακεκριμένοι συμπολίτες (απο τον «παράλληλο κόσμο» που λέγαμε), όχι μία αλλά δύο φορές. (Αλλο πρόεδρος αθλητικής ομοσπονδίας αυτοκινήτου, άλλο απλό μέλος. Δεν έχει το ίδιο πρεστίζ, και ας μην ανακατευτούμε με τα συμβούλια, να μας λέει ο άλλος τι να κάνουμε). Και τέλος, γι’ αυτό η κατάργηση των κουβερτών προθέρμανσης στις Αναβάσεις απο το 2023 και η μη συνμμετοχή μιας κατηγορίας της Ε στην F2 των Ραλλύ απο το 2024 (δεν ξεχνάμε και τις, τελικά μικρές, μετα απο τις αντιδράσεις, αυξήσεις παραβόλων), απο δίκαια αιτήματα πήραν την μορφή χιονοστιβάδας με στόχο το Δ.Σ.της ΟΜΑΕ, και όχι πλέον την επιστροφή στο καθεστώς του 2021.

Αλλά, πριν συνεχίσω, ας θυμίσω ένα ακομα άρθρο του Αθλητικου Νομου, σχετικά με τα μέλη των Δ.Σ. Σωματείων και Ομοσπονδιων: Μπορουν να λάβουν μέρος σε δύο μόνο εκλογές, για συνολικό διάστημα θητείας μέχρι 8 έτη. Αρα, αυτή είναι η τελευταία θητεία του παρόντος Δ.Σ. (και Προέδρου) της ΟΜΑΕ, και θα στοιχημάτιζα ότι δεν είναι στις προθέσεις του το να την τερματίσει πρόωρα με το στίγμα της εσπευσμένης παραίτησης.

Για να δουμε όμως τι έγραφα στο Auto Classic στις 16 Μαρτίου, όταν «φούντωνε» η αποχή:

-«Στηρίζω τις θεσμικές διαδικασίες. Στα πάντα: Στην εκλογή δια της ψήφου. Στην αλλαγή διοίκησης βάσει του καταστατικου. Στην καθαίρεση ή έκπτωση της διοίκησης  μετά απο επίσημη καταγγελία λόγω Νομικού ασυμβίβαστου (που θα το κρίνουν τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας, όχι «το πεζοδρόμιο»). Στον έλεγχο και συμμετοχή των αθλητών-μελων στις διοικήσεις των Σωματείων τους. Στην δημιουργία συνδυασμών που συντεταγμένα θα διεκδικήσουν την διοίκηση (της ΟΜΑΕ) στις επόμενες αρχαιρεσίες».

Ας το κρατήσουμε αυτό, για να το ξαναθυμηθουμε στο τέλος. Που είχαμε μείνει; Στον ευγενέστατο αγωνιζόμενο –πρώτο ομιλητή, που στο τέλος δήλωσε ότι ο ίδιος δεν συμμετέχει στις Αναβάσεις, αλλά... «στις αναβάσεις οι κουβέρτες στα λάστιχα είναι το μόνο πράγμα που μας κρατάει στον δρόμο». Και, αφου είχε ήδη προτείνει να διατηρηθεί η αποχή μέχρι να αλλάξει η ηγεσία της ΟΜΑΕ, ευχήθηκε να ξαναρχίσουν οι αγώνες! ΟΚ, next please.

Ενας ηλικιωμένος κύριος στη συνέχεια, επισης ευγενέστατος, πήρε το μικρόφωνο και είπε ότι συμφωνεί σε όλα με τους οδηγους, αλλά τα τεχνικά δεν τα γνωρίζει. Μάλιστα.

Και ήρθε η ώρα του Προέδρου του ΣΟΑΑ, όπου υπήρξε και η μόνη στιγμή έντασης, καθώς ο «αρχηγός» των οργανωτών δεν φέρθηκε ευγενικά αλλά μάλλον «ανακριτικά», και ο άλλος αντέδρασε χειρότερα, με ειρωνικους χαρακτηρισμους (που ευτυχώς έμειναν αναπάντητοι, για να φτάσουμε στην ουσία). Η οποία ουσία είναι, ότι υπήρξαν επαφές και συζητήσεις μεταξύ των οργανωτων της αποχής και του ΣΟΑΑ, αλλά οι «οργανωτές»-οδηγοί αρνήθηκαν να ενημερώσουν πλήρως για τις προθέσεις τους και κινηθηκαν ανεξάρτητα. Επίσης, ο Πρόεδρος του ΣΟΑΑ αμφισβήτησε άμεσα τον πραγματικό αριθμό των 400+ υπογραφών και τον τρόπο που συγκεντρώθηκαν, είπε (σωστά) ότι δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο διαπραγμάτευση όπου η μια πλευρά ζητά το 100%, αλλά και ότι οι υποκινητές-οργανωτές της αποχής δεν καταφέρνουν τίποτα, είναι λαϊκιστές και ότι έχουν «τρελλαθεί» απο την θέση στην οποια έχουν βρεθεί, οδηγωντας τους οδηγους σε μνια αποχή χωρίς νόημα. Δηλαδή, καθόλου καλό κλίμα,  προσβλητικές θέσεις και μάλλον αδυναμία κατανόησης ότι ακριβώς η ανεπάρκεια του ΣΟΑΑ οδήγησε στην ανεξάρτητη  και εξωθεσμική (δεν μπορω να την χαρακτηρίσω αυθόρμητη) αποχή.

Σειρά είχαν μερικοί εκπρόσωποι Σωματείων, φυσικα εκ των αντιπολιτευόμενων. Ενας, που είναι μέλος του Δ.Σ. της ΟΜΑΕ αλλά δεν μιλάει σαν μέλος του Δ.Σ. της ΟΜΑΕ, είπε «να παραιτηθεί η ΟΜΑΕ»! Αλλος δήλωσε ότι στο Σωματείο της πολης του πέρυσι είχαν εκδοθεί 150 λισάνς (άδειες αθλητή) και φέτος μονο δύο. Ενας τρίτος, απο Βορειο Ελλαδα, ζήτησε «να φύγει ο επικεφαλής τεχνικός έφορος Αλέξης Μαραντζίδης» (θα έχει σίγουρα κάποιον άλλον υπ΄όψιν του αλλά αμέλησε να τον αναφέρει).  Ο ίδιος, ή εν τη ρύμη του λόγου είτε όχι πλήρως ενημερωμένος, είπε για τους επίμαχους κανονισμούς της Ε: «Να παραμείνουν οι κανονισμοί για τα Ε ως έχουν, και να συζητηθεί ξανά το θέμα σε βάθος διετίας». Κανείς όμως, ούτε οι «θιγόμενοι» ούτε και ο προεδρεύων με το μικρόφωνο των 140 ντεσιμπέλ, δεν έσπευσαν (ή δεν αισθάνθηκαν πως έπρεπε) να του θυμίσουν ότι οι Κανονισμοι των Ε παραμένουν ως έχουν, και θα εφαρμοσθουν ακριβως σε βάθος διετίας (2024), με άφθονο χρόνο για επανεξέταση ως τότε.

Ας είναι. Οι περισσοτεροι πιστευαν ότι πρέπει να μολήσουν και να πουν κάτι, που να στήριζε την αποχή. Ισως είχαν και το τρακ του μικροφώνου, ποιός ξέρει. Παντως, ο συγκεκριμένος κύριος θα έπρεπε να πει δυο κουβέντες για την καταδίκη οδηγού και Σωματείου για το δυστύχημα του ΔΕΘ του 2016. Θα ήταν πραγματικά εποικοδομητική μια συζήτηση για το πως δεν θα καταδικάζονται σε φυλάκιση οι οδηγοί για ατυχήματα εντός ειδικων διαδρομών. Αλλά και αυτό το ζήτημα το σκέπασαν οι κουβέρτες φαίνεται, τι άλλο να σκεφτώ.

Υπήρξαν και πολύ σύντομες τοποθετήσεις, όπως αυτή της απολύτης στήριξης των οργανωτών και του οικοδεσπότη απο πολυπρωταθλητή, αλλά και μια άλλη, εντελώς αντίθετη και «επιθετική» (ως προς την κίνηση και όχι στα πρόσωπα), λέγοντας ότι οι οργανωτές της αποχής κάνουν μονο κακό στο άθλημα και ότι δεν θέλουν ούτε τον ΣΟΑΑ ούτε την ΟΜΑΕ (κατι φυσικά που είναι αλήθεια, όσον αφορά τα σημερινα Δ.Σ.).

Η ΩΡΑ ΤΟΥ «ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ»!

Καθόμουν άνετα στο σαλόνι μου παρακολουθώντας σε τεράστια οθόνη live την συγκέντρωση (αν επιθυμούσα να σχολιάσω θα μπορούσα, αφου όμως πρωτα πλήρωνα συνδρομή 1,99 Ευρώ στο you tube channel που έδειχνε την συζήτηση, αλλά δεν ήθελα να κάνω ουτε το ένα ούτε το άλλο). Μέχρι στιγμής, όλα έβαιναν καλώς, οι άνθρωποι έλεγαν αυτό που ήθελαν (και «έπρεπε») να πουν, ώσπου πήρε το λόγο μια νεα κυρία, με σημαντικό αγωνιστικό παρελθόν, η οποία, χάρις στην ευγέναια και τον ιπποτισμό του (κυριως ανδρικού) κοινού, ξεκίνησε ένα μακρόσυρτο και ασύνδετο λόγο, με όλα τα απωθημένα του παρελθόντος, και με βαρετά χιλιοειπωμλενα κλισέ, τύπου «τρέχετε μόνοι σας», «δεν υπάρχουν θεατές και σπόνσορες», «είμαι κοντά σας» (!), και μετά επιστροφή στις αναμνήσεις του μακρινού παρελθόντος: «Στην Τρίπολη έβαζαν αχυρόμπαλλες και τις φύλαγαν για να τις ξαναβάλουν στον άλλο αγώνα», και τέλος, αφου ο συντονιστής άρχισε τα «γκουχ γκουχ, χμμμ, ολοκληρώστε παρακαλώ», η νέα και συμπαθής, πρωην αγωνιζόμενη, κυρία, ένιωσε ότι έπρεπε να απευθύνει και μερικές συμβουλές και νουθεσίες προς τους (μεγαλύτερης ηλικίας απο την ίδια) οδηγούς, όπως: «Σοβαρευτείτε» (!). «Να έχετε απόψεις» (!). «Να μην χαίρεστε με τα τσιγκάκια» (!).

Λοιπόν, φυσικά εάν ήμουν εκεί θα είχα βγεί απο την αίθουσα για να μην ακούω, κυρίως λόγω αφόρητης βαρεμάρας, αλλά και λόγω μιας αίσθησης «προσβολής», και αν τώρα αφιερώνω χρόνο και χτυπήματα στο πληκτρολογιο σε αυτή την περιγραφή, είναι για να καταλήξω στα εξής συμπεράσματα: 1. Οταν παρίστασαι σε μια συγκέντρωση, δεν είναι απαραίτητο το να σηκωθείς και να μιλήσεις οπωσδήποτε, και 2. Εαν αποφασίσεις να μιλήσεις, καλυτερα να έχεις κατι σοβαρό και ουσιαστικό να πεις. Διαφορετικά τρως τον χρόνο όλων, και προκαλείς την υπομονή και την ευγένειά τους. Αυτά!

Μέχρι αυτό το σημείο, ο αναγνωστης που έχει την διάθεση και την υπομονή να διαβάζει, σίγουρα θα έχει απορήσει με την μονομέρεια των απόψεων των ομιλητών: Ολοι εναντίον της Αρχής, όλοι υπέρ των αιτημάτων, όλοι υπέρ της αποχής (πλην δυο που ήταν υπέρ του ΣΟΑΑ). Μοιάζει σαν συγκέντρωση ομοϊδεατών, στην οποία δεν χωράει αντίθετη άποψη, αλλά και αν υπάρχει, κανείς δεν είναι διατεθειμενος να την εκφράσει κόντρα σε ένα περιβάλλον που ήδη έχει εκδωσει ετυμηγορία.

Κι όμως: Ένας (και μόνο ένας) ομιλητής-οδηγός, πολύ σύντομα και περιεκτικά, έθεσε δύο ερωτήματα/τοποθετήσεις, στα οποια φυσικά δεν υπήρξε απάντηση. Το πρώτο, αφορούσε τις κουβέρτες στις αναβασεις, και την κατάργησή τους λόγω των καθυστερήσεων που προκαλούν απο την FIA (και απο το 2023 και απο την Ελλάδα): «Ποιός έχει έρθει στην ώρα του στην εκκίνηση των αναβάσεων;» Και το δεύτερο, για την  κατηγορία Ε: «Ποιός κανονισμός αναφέρει ότι τα αυτοκίνητα που φτιάχνονται εδω, μπορεί να είναι ίδια με τα εργοστασιακά  kit cars»;

Η ΕΡΩΤΗΣΗ «ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥ»

Παντα υπάρχει μία ερώτηση που περικλείει μέσα της τα παντα, το αίτιο, το αιτιατό, την ανας=ζητηση της λύσης, την ουσιά του θλεματος. Κι αυτή την έκανε, στο μέσον της συζήτησης, ο κ Ντόφης, που παιρνει το βραβείο της πιο σύντομης και ΕΥΣΤΟΧΗΣ τοποθέτησης. Ρώτησε ο άνθρωπος, το απλό και αυτονόητο: «Φτασαμε μέχρι εδώ. Η συνέχεια ποιά είναι; Απο αύριο τι γίνεται; Ποιό είναι το σχέδιο για την συνέχεια;»

Οπως είναι γνωστό, οι πιο δύσκολες (ή οι καθόλου!) απαντήσεις, δίνονται στα πιο απλά ερωτήματα. Και απάντηση δεν υπήρξε, αλλά όπως φτάνουμε στο τέλος της συζήτησης και στις «δευτερολογίες» όσων την οργάνωσαν, άρχισε να διαφαίνεται μια αχτίδα φωτός και ελπίδα συνεννόησης, όπως και το (μάλλον χρονοβόρο) «σχέδιο» των οργανωτών-υπευθύνων-πρωτεργατών της αποχής για την επομενη μέρα.

Ελπίζω ότι δεν είναι κανείς τόσο αφελής ώστε να πιστεύει ότι όλα αυτά έγιναν «μόνα τους», «αυτόματα»  και «αυθορμήτως», χωρίς να μεσολαβησουν πολλές συζητήσεις, επικοινωνίες, επαφές  και δυσαρεστημένες ομάδες και παράγοντες. Και όπου υπάρχουν πολλά πρόσωπα, εμφανίζονται και διαφωνίες, αντιρρήσεις, εγωϊσμοι, κτλ., ανθρώπινα και κατανοητά όλα αυτά.

Ετσι στις δευτερολογίες των οργανωτών, υπήρξε μια σαφής διαφοροποίηση: Οι περισσότεροι, ρίχνοντας (κάπως) τους τόνους και αναγνωρίζοντας την αναγκη επανέναρξης των αγώνων, δεν απέκλεισαν μια μελλοντική σύμπλευση με τον ΣΟΑΑ ως προς την διεκδίκηση, κάτι βεβαια που ήταν και η βασική επιδίωξη του Προέδρου του Συνδέσμου, που επιχειρεί να διατηρήσει τον ρόλο του εκπροσώπου του συνόλου των οδηγών (την οποία έχει απο καιρού, και κατά την άποψή μου-όσο αυτή μετράει- οριστικώς, απωλέσει). Προς αυτή την κατεύθυνση (τον) βοήθησε και ο συντονιστης με το μικρόφωνο των 140 ντεσιμπέλ, που έκανε προταση για συνάντηση, «γέφυρα», επόμενη μέρα, και τα λοιπά και τα λοιπά, τα δημοσιογραφικά και συνηθισμένα.

Η τρίωρη αυτή ενημερωτική «εκπομπή», έκλεισε με το συμέερασμα και την προτροπή (που μπορείτε να διαβασετε και στην ανακοίνωση των οργανωτών), ότι οι οδηγοι θα πρέπει να πανε στα Σωματεία τους και να ζητήσουν να γίνουν Γενικές Συνελεύσεις (υποθέτω για να αλλάξουν τις αποφάσεις τους) και να μετά να πάνε στην ΟΜΑΕ για να απαιτήσουν επανάληψη της Γ.Σ. της Ομοσπονδίας, όπου τα Σωματεία θα «ξεψηφίσουν» όσα ψήφισαν, και έτσι οι οδηγοί θα ικανοποιηθουν και θα ξαναρχίσουν οι αγώνες (αν και όπου κάνω λάθος, παρακαλώ διορθώστε με στα σχόλια).

ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Στο τέλος της μέρας, έχω την εντυπωαη ότι όλοι κατέληξαν στο ότι πρέπει να απευθυνθούν στα Σωματεία τους, να τα ελεγξουν, και να τους ζητήσουν να παιρνουν τις σωστε΄ς αποφάσεις (ή μάλλον, να μην αποφασδίουν ερήμην των μελών τους). Ο,τι δηλαδή περιγράψαμε πιο πανω, και ό,τι είχαμε γράψει απο τις 19 Μαρτίου, επιμένοντας ότι ΜΟΝΟ με θεσμικό τρόπο μπορουν να γίνουν αλλαγές σε όργανα που διέπονται απο τον Αθλητικό Νόμο.

Φυσικά αυτές οι διδικασίες μπορεί να αποτελούν έναν εύσχημο τρόπο «τερματισμού» της αποχής, που θα επιτρέψει στους πρωτεργάτες να «αποχωρήσουν» χωρίς να δείξουν ότι συμβιβάστηκαν, αλλά σίγουρα καμμία απαντηση ή λύση (δεν) δίνεται στα αιτήματα, γιατί χρειάζεται ΠΟΛΥΣ χρόνος μέχρι να κινηθούν τα γρανάζια των Σωματείων (προκήρυξη Γ.Σ. εάν συμφωνήσει το Δ.Σ., αναβολές λόγω μη απαρτίας, και αίτηση προς ΟΜΑΕ για νέα Γ.Σ., εαν συμφωνήσει το Δ.Σ. της ΟΜΑΕ! Και ΑΝ γίνουν όλα αυτά, και παλι είναι αμφίβολο το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Στο μεταξύ, όλη η χρονιά θα έχει φύγει, ή τα Πρωταθλήματα θα έχουν ματαιωθεί.

Τα πραγματα είναι απλά: Συνεννόηση και διαπραγμάτευση, χωρίς «φύγετε» απο εδώ, και «αιδώς Αργείοι» απο εκεί, χωρίς «κέντρα που επηρεάζουν», ακόμα και χωρίς ΣΟΑΑ τολμώ να πω (γιατί είχε την ευκαιρία του και την έχασε). Παράλληλα, δημόσιες υποχωρήσεις της έντασης και «αναρρωτική» στα πρόσωπα που δημιούργησαν τα προβλήματα, καθώς και «αυτοέλεγχος» στις διαδικτυακές κουβέντες. Αγώνες χωρίς αγωνιζόμενους δεν υπάρχουν. Και οι αγωνιζόμενοι χωρίς αγώνες, δεν είναι αγωνιζόμενοι. Απαιτούνται αμοιβαίες υποχωρήσεις για μια προσωρινη συμβιβαστική λύση, και ας ξεκινησει, έστω και με καθυστέρηση, ο έλεγχος της Αρχής (Σωματείων  και  Ομοσπονδίας) με τον μόνο θεσμικό και δημοκρατικό τρόπο που αναγνωρίζει και ο Αθλητικός Νομος αλλά και το πολίτευμα: Τις εκλογές. Δ.Π.

 

*Παρακολουθήστε ολοκληρη τη συζήτηση εδω: https://www.youtube.com/watch?v=NJPSnV51HGE

 

 

*Ακολουθουν οι Επιστολές οργανωτων –οδηγών και ΣΟΑΑ μετα την συζήτηση:

 

EΠΙΣΤΟΛΗ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Δευτέρα 4 Απριλίου 2022

Η Πανελλήνια συνάντηση αγωνιζομένων που έλαβε χώρα την Κυριακή 3 Απριλίου στο φιλόξενο και ιστορικό χώρο του Royal Olympic Hotel, έγινε σε καλό κλίμα μεταξύ αθλητών και μελών του χώρου.

Αρχικά έγιναν ενημερωτικές τοποθετήσεις της 5 μέλους για την πορεία των εξελίξεων και αμέσως ακολούθησαν τοποθετήσεις όσων εκ των παρόντων επιθυμούσαν να μιλήσουν.

Ακούστηκαν όλες οι απόψεις, αγωνιζόμενων από την Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Αθήνα, Ναύπλιο, Καλαμάτα έως και Κρήτη με πλειοψηφικό αποτέλεσμα ότι τις διαφορές τους, τις λύνουν οι αθλητές του motorsport στις ειδικές. Στα κοινά προβλήματα είναι ενωμένοι.

Σκοπός μας παραμένει η επιστροφή στους αγώνες με αξιοπρέπεια και προς τούτο ακολουθώντας θεσμικό τρόπο παροτρύνουμε τους αθλητές-μέλη να ζητήσουν από τα σωματεία τους γενικές συνελεύσεις. Επισης πάρα την ένταση που προεκλήθη από το πρόεδρο του ΣΟΑΑ, η διαχειριση της συνάντησης κρατησε το “ευ αγωνίζεσθε” σε επίπεδο, δίνοντας έτσι την ευκαιρία για την από κοινού διεκδίκηση των αιτημάτων μας.

Με Εκτίμηση.

Αυγερόπουλος Χρήστος,

Καμπύλης Παναγιώτης,

Παπάζογλου Λυμπέρης,

Μπάτζανος Βασίλης,

Γιαννούλης Διονύσιος

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ AUTO CLASSIC: Aλλά, ο Πρόεδρος του ΣΟΑΑ προφανώς σχημάτισε διαφορετική άποψη και είχε την δική του εντύπωση απο την (ίδια!) συνάντηση, και γι’ αυτό εξέδωσε (ως Δ.Σ. ΣΟΑΑ) την πιο κάτω ανακοίνωση. (Τα συμπεράσματα ανηκουν στους αναγνώστες, που θα βοηθηθουν ιδιαιτερα και απο την συζητηση που μπορουν να δουν εδώ: https://youtu.be/NJPSnV51HGE

 

 

 

 

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Σ.Ο.Α.Α.

Πειραιάς, 4 Απριλίου 2022

ΘΕΜΑ: “Συνάντηση Αθλητών Μηχανοκίνητου Αθλητισμού”

 Ένα βήμα προς την κατεύθυνση της αποσυμφόρησης της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί τους τελευταίους μήνες στον Ελληνικό Μηχανοκίνητο Αθλητισμό, έγινε κατά την συνάντηση αθλητών, οδηγών και συνοδηγών που πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Κυριακής στο ξενοδοχείο Royal Olympic στο κέντρο της Αθήνας. Συγκεντρώθηκαν περίπου 150 άτομα, ανάμεσα στα οποία βρίσκονταν εν ενεργεία, βετεράνοι, παλαίμαχοι οδηγοί και συνοδηγοί καθώς επίσης και άνθρωποι των αγώνων με ενδιαφέρον για την συζήτηση και την ανταλλαγή απόψεων.

 Αυτό ήταν εξάλλου και το κύριο ζητούμενο της συγκεκριμένης συνάντησης. Να εκφραστούν οι απόψεις που υπάρχουν στις τάξεις των οδηγών και από την διαδικασία φάνηκε η επιθυμία των περισσοτέρων, οι οδηγοί να συστρατευθούν με τον Σύνδεσμο Οδηγών Αγώνων Αυτοκινήτου και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον στους Ελληνικούς Αγώνες, με έμφαση στα κύρια ζητήματα που απασχολούν εδώ και αρκετά χρόνια.

 Στο τέλος της περίπου τρίωρης συνάντησης και στα παραπάνω πλαίσια, η 5μελής ομάδα ζήτησε από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου, κ. Μάριο Ηλιόπουλο, ο οποίος ήταν παρών, να αξιοποιήσει τις ενέργειές τους, να συστρατευθούν με τον Σ.Ο.Α.Α. και να γίνει προσπάθεια συντονισμένης πορείας, με εμπεριστατωμένα και εύστοχα αιτήματα, σε κάποια από τα οποία έχει ήδη φέρει αποτέλεσμα ο Σύνδεσμος στις επαφές του με την Ο.Μ.Α.Ε./ΕΠ.Α. και σε θέματα τα οποία έχει θέσει η 5μελής ομάδα προς επίλυσην.

 Οι λεπτομέρειες για την συγκεκριμένη συνάντηση θα ανακοινωθούν εν ευθέτω χρόνω, όπως εξάλλου και ό,τι προκύψει από αυτήν.

 Η χθεσινή συνάντηση μεταδόθηκε ζωντανά μέσω διαδικτύου και μπορεί να την βρει κανείς στο κανάλι του Sportal TV, στο YouTube.

      Το Δ.Σ. του Σ.Ο.Α.Α.