Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

CLASSIC MICROCARS CLUB: ΜΑΓΙΑΤΙΚΗ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ, 5/6/2013

ΛΗΞΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΙΟΥΝΙΟΥ 21:00, ΣΤΑ ΤΗΛ./ e-mail ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η λέσχη μας ανακοινώνει ότι την Τετάρτη 5 Ιουνίου θα πραγματοποιήσει την εκδήλωση Ιστορικών αυτοκινήτων με την ονομασία ΜΑΓΙΑΤΙΚΗ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ  στην πίστα καρτ στις Αφίδνες.

Το κόστος της συμμετοχής είναι 45 € για όλες τις κατηγορίες και περιλαμβάνει οργανωτικά έξοδα ασφάλεια της εκδήλωσης και έπαθλα H απονομή  θα γίνει την Δευτέρα 10 Ιουνίου  στην λέσχη στις 21:00 .

Ο ΓΕΝΙΚΟΣ  ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ




  ΠΕΤΡΟΣ ΑΛΙΜΠΕΡΤΗΣ

AC3: 5o ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΡΑΛΛΥ NAFPLIO-MOREAS, 8-9/62013

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 5o NAFPLIO-MOREAS HISTORIC RALLY 2013

Τρίτη 04 Ιουνίου

21:00 Λήξη εγγραφών

Σάββατο 08 Ιουνίου
14:00 - 15:30 Διοικητικός έλεγχος για τους Συμμετέχοντες / Τεχνικός Έλεγχος αυτοκινήτων
15:30 - 15:45 Ενημέρωση Συμμετεχόντων
16:00 Εκκίνηση από restaurant-πρατήριο καυσίμων ΑΡΔΑΜΗΣ, 15χλμ ΠΑΛΑΙΑΣ Ε.Ο
Άργους - Τριπόλεως
19:00 Τερματισμός 1ου σκέλους στη ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ

Κυριακή 09 Ιουνίου
10:30 Εκκίνηση 2ου σκέλους
13:00 Τερματισμός στη ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ
13:30 Γεύμα
15:00 Απονομή επάθλων

Τα νούμερα συμμετοχής, τα έντυπα και το road book θα διανεμηθούν στους αγωνιζομένους κατά τη διάρκεια του διοικητικού ελέγχου.

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

ΤΑΤΟΪ, ΞΑΝΑ: ΣΤΙΣ 15-16 ΙΟΥΝΙΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΠΑ ΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΤΑΤΟΙ, ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΩΣ "ΕΛΛΗΝΙΚΟ GOODWOOD"! ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ GOODWOOD ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ? (ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟ BROOKLANDS).


 ΕΝΑ ΣΥΝΤΟΜΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΕΣ ΠΙΣΤΕΣ 
                                                                                                     (εναγός" σας, ο Δ.Π.)



 Μένουν αρκετές ακόμα ημέρες για την λήξη των
συμμετοχών στο διήμερο Τατόι, την γιορτή των κλασσικών αυτοκινήτων και μοτοσυκλεττών που διοργανώνει η ΦΙΛΠΑ στις 15 και 16 Ιουνίου, με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ για το κοινό. Πέρυσι ο κόσμος ήταν πολύς, αλλά η συγκέντρωση πολλών σειρών δοκιμών και αγώνων σε μία ημέρα (μόνο την Κυριακή) κούρασε αρκετούς, που αποχώρησαν πριν το τέλος της εκδήλωσης. Φέτος οι δοκιμές θα γίνουν το Σάββατο, η ενημέρωση του κοινού και η προβολή του event είναι έγκαιρη, και αναμένεται πραγματική κοσμοσυρροή την Κυριακή, όπου στο πρόγραμμα υπάρχουν μόνο αγώνες αυτοκινήτων και μοτοσυκλεττών, οπότε θα κυλάει γρήγορα κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών.
 Το Τατόι του 2012, που περιελάμβανε αποκλειστικά αγώνες Ιστορικών αυτοκινήτων και μοτοσυκλεττών με κανονισμούς Ε.Ο. ΦΙΛΠΑ, παρομοιάστηκε απο κάποιους (και από αυτό εδώ το blog) σαν το "Ελληνικό Goodwood", την ιστορική Βρεττανική πίστα στο Surrey όπου κάθε καλοκαίρι διοργανώνονται αγώνες και επιδείξεις κλασσικών -και όχι μόνο- αυτοκινήτων, μοτοσυκλεττών και αεροπλάνων. Πριν λοιπόν μιλήσουμε για το Goodwood,
"ανιχνεύοντας" τις συγγένειές του με το δικό μας "back to the past" Τατόι, ας θυμηθούμε μερικά πράγματα για τις  Εγγλέζικες πίστες που όχι απλώς "έγραψαν" αλλά κυριολεκτικά δημιούργησαν την Ιστορία του motorsport.



 BROOKLANDS 1907-1939


Το 1903 η Αγγλία υπέγραψε τη συνθήκη "Motor Car Act", που όριζε ότι για λόγους ασφαλείας η "νέα εφεύρεση" που ονομαζόταν "αυτοκίνητο" ή "άμαξα χωρίς άλογα", θα είχε όριο ταχύτητος στούς δημόσιους δρόμους τα 20 μ.α.ω.(32 χ.α.ω.). Στις αρχές του 20ου αιώνα, το 50% των αυτοκινήτων παγκοσμίως κατασκευάζονταν στην Γαλλία, και οι Βρεττανοί δικαίως θεωρούσαν ότι θα έμεναν πίσω στην βιομηχανική κούρσα της εξέλιξης, αφού λόγω του ορίου ταχύτητας δεν μπορούσαν να δοκιμάσουν και να εξελίξουν τα νέα μοντέλα αυτοκινήτων τους μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Ο επιχειρηματίας Hugh F. Locke King τότε, με την ενθάρρυνση του φίλου του οδηγού αγώνων και εμπόρου αυτοκινήτων Selwyn Edge (ο οποίος του υποσχέθηκε ότι αν έφτιαχνε την πίστα θα οδηγούσε το Napier του επί 24 ώρες χωρίς διακοπή για να την διαφημίσει), αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την σχεδίαση και την κατασκευή του Brooklands, του πρώτου κλειστού αυτοκινητοδρομίου "οβάλ" με έντονα βιράζ, στην ιστορία.
 Το Brooklands πήρε το όνομά του απο τον Λόρδο Robert de Brok που ήταν ιδιοκτήτης της περιοχής τον 12ο αιώνα.Το 1830, το απέραντο κτήμα αγοράστηκε απο τον Λόρδο Peter King που ήταν ο παππούς του Hugh, παρ' ότι όμως η γη του ανήκε (μια έκταση 330 εκταρίων) το κόστος της πίστας ήταν πολύ υψηλό αφού και η σχεδίαση είχε γίνει με τα εντυπωσιακά, κολοσσιαία μεγέθη που απαιτούσε εκείνη η εποχή της αφθονίας (καθώς οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν είχαν ακόμα γνωρίσει Παγκόσμιο Πόλεμο).
 Η πίστα είχε οβάλ σχήμα, μήκος 4,43 χλμ., πλάτος οδοστρώματος 30 μέτρα (!) και μεγάλες κλίσεις στα "βιράζ" (bankings) που έφταναν τα 9 μέτρα ύψος (απαραίτητα σύμφωνα με τον σχεδιαστή, που ήταν ταγματάρχης μηχανικού του Βρεττανικού στρατού, ώστε τα αυτοκίνητα να κινούνται συνεχώς με τέρμα γκάζι  μη φρενάροντας πουθενά, προς επίτευξη της μεγίστης ταχύτητος!). Υπήρχε και μια διαγώνια ευθεία τερματισμού, που με αυτήν το ολικό μήκος ανέβαινε στα 5,23 χλμ. Λόγω του ότι η άσφαλτος ήταν υπερβολικά ακριβή εκείνη την εποχή, το οδόστρωμα κατασκευάστηκε απο τσιμέντο, και με τα χρόνια δημιουργήθηκαν σημεία με έντονα σαμαράκια που προβλημάτιζαν τις πρωτόγονες αναρτήσεις (φυσικά εκείνοι οι ήρωες οδηγοί δεν διαμαρτύροντο, αφού ήταν θέμα τιμής το ποιός θα πήγαινε ταχύτερα ακριβώς στα επικίνδυνα σημεία!). Η πίστα, που μπορούσε να φιλοξενήσει σε κερκίδες και πρανή τον μυθικό αριθμό των...287.000 θεατών, άρχισε να κατασκευάζεται το 1906, αλλά ο Hugh Locke King αρρώστησε απο το άγχος για το κόστος  που ανέβαινε συνεχώς, κι έτσι το έργο ολοκλήρωσε η γυναίκα του και πιστή του σύντροφος Ethel Gore, το 1907.
  Μόλις 11 ημέρες μετά τα εγκαίνια, τον Ιούνιο του 1907, ο Selwyn Edge όντως οργάνωσε την 24ωρη "δοκιμή"- ρεκόρ συνεχούς οδήγησης που είχε υποσχεθεί, με τρία Napier 804. Τα δύο είχαν απο τρείς οδηγούς που άλλαζαν διαδοχικά, ο ίδιος ο Edge όμως, οδήγησε σόλο και χωρίς διακοπή επί 24 ώρες, με την πίστα να φωτίζεται τη νύχτα από 300 λάμπες ασετυλίνης (έριχναν και φωτοβολίδες στις στροφές!), καλύπτοντας 2.545 χλμ. με μέση ταχύτητα 106,06 χ.α.ω., ένα ρεκόρ που παρέμεινε ακατάρριπτο επί 17 χρόνια. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 6 Ιουλίου του 1907, διοργανώθηκε ο πρώτος αγώνας ταχύτητος και το Brooklands έγινε ο "ναός" του Βρεττανικού μηχανοκίνητου αθλητισμού μέχρι το 1939 όταν έκλεισε μετά τον τελευταίο αγώνα, γιατί ο Β' Παγκόσμιος μόλις είχε αρχίσει. Ποτέ στο μέλλον δεν θα λειτουργούσε ξανά η πίστα, η οποία όπως είπαμε ήταν η πρώτη στον κόσμο, με την εξ' ίσου φημισμένη (επίσης οβάλ) Indianapolis Speedway να κάνει εγκαίνια δύο χρόνια αργότερα, το 1909.
 Από το 1908 ήδη, το Brooklands  λειτούργησε και σαν αεροδρόμιο, και το 1915 η Vickers  έχτισε εκεί εργοστάσιο κατασκευής αεροπλάνων.Το 1931 ιδρύθηκε η εταιρεία εκμετάλλευσης του αεροδρομίου Brooklands Aviation και το 1932 ολοκληρώθηκε το art deco κτίριο του Aero Clubhouse. Από την αρχή του Β'.Π'. Πολέμου, το Brooklands έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Μάχη της Αγγλίας, γιατί η αερολέσχη ανέλαβε βάσει συμβολαίου με την Κυβέρνηση την εκπαίδευση των πιλότων της R.A.F., ενώ η Vickers στα εργοστάσιά της έφτιαχνε μαχητικά αεροπλάνα (κυρίως Hurricane). Σε μια προσπάθεια να καμουφλάρουν τα εργοστάσια αυτά, κατέστρεψαν μέρος της πίστας και δενδροφύτευσαν τμήματα της τσιμέντινης διαδρομής, αλλά η Λουφτβάφε βομβάρδισε το αεροδρόμιο το 1940, κάνοντας βέβαια μεγάλες ζημιές, χωρίς όμως να καταφέρει να διακόψει την παραγωγή αεροσκαφών.
 Μετά τον πόλεμο, η περιοχή φιλοξένησε κι άλλα εργοστάσια, ενώ η Vickers επεκτεινόταν συνεχώς, φτανοντας στο ζενίθ της την δεκαετία του 1960 με την κατασκευή του περίφημου VC 10 (Σ.Σ.Είχα την τύχη να ταξιδέψω τότε με τέτοιο αεροσκάφος, και ακόμα θυμάμαι την αίσθηση της "κάθετης" απογείωσης!). Το 1987 δημιουργήθηκε το εξαιρετικό Μουσείο Brooklands, όπου υπάρχουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ γύρω απο την αυτοκίνηση, τους αγώνες αλλά και την αεροπορία, απο τα βομβαρδιστικά Wellington μέχρι το Concorde! Το 2004 η Daimler-Chrysler αγόρασε την περιοχή και το 2006 άνοιξε το "Mercedes World", για το οποίο χρειάστηκε να καταστραφεί ακόμα ένα μεγάλο τμήμα της κεκλιμένης πίστας που είχε διατηρηθεί ως τότε. Σήμερα στην περιοχή στεγάζάονται πολλές εταιρείες και βιομηχανίες, και παρ' ότι δεν υπάρχει πια "πίστα" για αγώνες, λόγω του Μουσείου διοργανώνονται Ιστορικές εκδηλώσεις και συναντήσεις κάθε είδους. 

To Brooklands σήμερα. Διακρίνεται το αρχικό σχήμα, αλλά έχουν διατηρηθεί μεμονωμένα τμήματα της πίστας.

 
Σ΄αυτή την κατάσταση βρίσκονται πλέον οι περίφημες κεκλιμένες στροφές της πίστας, με πλάτος 30 μέτρων και διαφορά ύψους 9 μέτρων! Στο κέντρο υπήρχε ζωγραφισμένη μια μαύρη διακεκομμένη γραμμή, η "fifty foot line" όπως ονομαζόταν, και έλεγαν ότι αν την ακολουθούσε ο οδηγός θα μπορούσε να κάνει τον γύρο της πίστας χωρίς να στρίψει καθόλου το τιμόνι.




GOODWOOD 1948-1966  
(και 1993/1998 - Σήμερα)   


 To 1948 η ζωή εύρισκε σιγά σιγά το δρόμο της στην κατεστραμμένη Ευρώπη και φυσικά στην Μ. Βρεττανία, που παρά το υψηλό τίμημα  των Γερμανικών βομβαρδισμών και το βαρύ φορτίο που συνεπάγετο το να αποτελεί την μόνη Συμμαχική "βάση" στην κατεχόμενη Γηραιά Ηπειρο, "ευτύχησε" (αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη) να μην δει τον πόλεμο και τις εκ του συστάδην μάχες να μεταφέρονται στο έδαφός της. Ετσι, με το γνωστό φλέγμα τους, οι Βρεττανοί αποφάσισαν ότι ήταν καιρός να ξαναρχίσουν να ασχολούνται και με τους αγώνες αυτοκινήτου. Επειδή όμως το Brooklands είχε υποστεί μεγάλες ζημιές και ούτως ή άλλως η περιοχή έτεινε προς βιομηχανική εκμετάλλευση, οι αγώνες βρήκαν στέγη σε μια ολοκαίνουργια πίστα, στο Goodwood.
 Το Goodwood House αποτελεί μια ιδιόκτητη έκταση 12.000 εκταρίων στο Chichester του Δυτικού  Sussex, όπου το 1940 η R.A.F. έφτιαξε το αεροδρόμιο RAF Westhampenett. H πίστα ταχύτητος δεν χρησιμοποίησε κανένα τμήμα του αεροδρομίου, αλλά σχεδιάστηκε γύρω απ' αυτό, και έχει μήκος 3,809 μ. Φιλοξένησε εκείνα τα μεταπολεμικά χρόνια το σύνολο σχεδόν των Βρεττανικών αγώνων, και σταμάτησε να λειτουργεί για πρωταθληματικούς αγώνες το 1966, επειδή στο μεταξύ οι απαιτήσεις των αυτοκινήτων είχαν αυξηθεί, οι επιδόσεις είχαν ανέβει και βέβαια είχαν κατασκευαστεί  πιο σύγχρονες πίστες (και πάλι μέσα σε στρατιωτικά αεροδρόμια, όπως εξ'αλλου συνέβαινε -και συμβαίνει ακόμα- σε όλη την Ευρώπη και ιδίως στην Γερμανία, που όπως η Αγγλία έδωσε τεράστια σημασία στον αεροπορικό πόλεμο). 
  Πολλές οι ιστορίες και μεγάλη η δόξα που έζησε η πίστα και οι πρωταγωνιστές της για τα 18 χρόνια που μονοπωλούσε το σπορ. Ανάμεσά τους και δύο άσχημες στιγμές: Το 1962 ο (Sir) Stirling Moss  είχε ένα ατύχημα που του στοίχισε την καρριέρα του, στερώντας του και τον τίτλο που όλοι πίστευαν ότι άξιζε. Και το 1970 σε δοκιμές έχασε τη ζωή του στο Goodwood o Bruce McLaren, ο ιδρυτής της φίρμας και της ομάδας F1 που απολαμβάνουμε και σήμερα (στο youtube και στην τηλεόραση, ασφαλώς!).
 Γιατί όμως επελέγη το αεροδρόμιο του Goodwood για να  φτιαχτεί η πίστα το 1948, και όχι κάποια άλλη περιοχή? Γιατί το Goodwood είχε ήδη αγωνιστική ιστορία, αφού το 1936 είχε οργανωθεί μια ανάβαση στον γειτονικό λόφο. Και τα χρόνια περνούσαν, με την πίστα να παραμένει σε λειτουργία για δοκιμές και διάφορες εκδηλώσεις, μέχρις ότου το 1990 αγόρασε το Goodwood House ο Λόρδος March, με στόχο να το μετατρέψει σε ένα απέραντο θεματικό πάρκο για αυτοκίνητα, μοτοσυκλέττες, αεροπλάνα, ακόμα και για ιππασία και ιππόδρομο. Ετσι, το 1993 αναβίωσε για πρώτη φορά η ανάβαση στον λόφο που βρίσκεται έξω απο την πίστα (αλλά μέσα στο κτήμα), με το όνομα "Goodwood Festival of Speed". Πρόκειται για ένα τετραήμερο εκδηλώσεων ε επίκεντρο την ανάβαση) για Ιστορικά ΚΑΙ σύγχρονα αυτοκίνητα και μοτοσυκλέττες όλων των κατηγοριών και τύπων, το οποίο διοργανώνεται κάθε χρόνο στα μέσα του καλοκαιριού (για το 2013 θα γίνει απο 12-14 ιουλίου) και συγκεντρώνει απίστευτο κόσμο: Το 2010 για παράδειγμα, και τις τέσσερις ημέρες οι επισκέπτες έφτασαν τα 176.000 άτομα!
 Παράλληλα με την διοργάνωση-αναβίωση της Ανάβασης (που θα γινόταν θεσμός), ο Λόρδος March ξεκίνησε το 1992 την προσεκτική "αναπαλαίωση" του σιρκουί, προσέχοντας να μην αλλάξει και να μην πειράξει απολύτως τίποτα απο την αρχική του μορφή. Οι εργασίες αυτές κράτησαν περίπου έξη χρόνια, και το 1998 με την πίστα έτοιμη και "σαν καινούργια παλιά", διοργανώθηκε για πρώτη φορά και η δεύτερη ετήσια εκδήλωση-θεσμός, αυτή τη φορά αποκλειστικά για Ιστορικά αγωνιστικά αυτοκίνητα και μοτοσυκλέττες του 1950-1960, με το όνομα "Goodwood Revival". Η εκδήλωση αυτή περιλαμβάνει αγώνες στην πίστα, με αλατοπίπερο απο τα αεροπλάνα τα οποία βρίσκονται στο αεροδρόμιο. Προσθέστε την Αγγλική εξοχή και τα παραδοσιακά εστιατόρια, τις επαύλεις και τις πανσιόν του κτήματος, και ευχηθείτε να μπορέσετε να έχετε κι εσείς αυτή την εμπειρία κάποιον Σεπτέμβριο, μαζί με τους περίπου 70.000 επισκέπτες που συγκεντρώνονται  για το τριήμερο.





 "ΦΙΛΠΑ ΤΑΤΟΪ REVIVAL"
 Και...αυτά! Στα δικά μας τώρα, στο Τατόι, όπου οι ομοιότητες είναι πολλές: Πρώτον, και η δική μας "πίστα" είναι σε πολεμικό αεροδρόμιο. Δεύτερον, είναι Ιστορική αφού έρχεται απο το '50 και "στέγασε" για πολλά χρόνια το Σπορ. Τρίτον, είναι πολύ κοντά σε μια επίσης ιστορική ανάβαση (την ακόμα αρχαιότερη του Goodwood Πάρνηθα, όπου ο πρώτος αγώνας διοργανώθηκε το 1931 και αμέσως απέκτησε Ευρωπαικό status). Και τέταρτον, πρόκειται για ένα γνήσια ιστορικό γεγονός, που το διοργανώνει η ΦΙΛΠΑ, συμμετέχουν μόνο κλασσικά αυτοκίνητα και μοτοσυκλέττες με κάρτα γνησιότητος, γίνεται μέσα στο καλοκαίρι και αφορά επιδείξεις και αγώνες μέσα σε ένα παλιό και "απαράλλαχτο με τότε" σιρκουί (γιατί στους δύο διαδρόμους που χρησιμοποιούνται σήμερα για την χάραξη της διαδρομής, δεν έχει γίνει  η παραμικρή αλλαγή). Άρα, προτείνουμε σαν ονομασία για το 2014, το "3ο ΦΙΛΠΑ ΤΑΤΟΪ  REVIVAL"  (και όχι, δεν θα ζητήσουμε "δικαιώματα για την ονομασία, που εξ' άλλου ανήκει στον Λόρδο March. Mας αρκεί που "θα τρέξουμε", για μια ακόμη φορά, στο Τατόι...).
Δημ. Παπ.





Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΙΣ 15-16 ΙΟΥΝΙΟΥ ΤΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΤΑΤΟΙ ("Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΚΛΑΣΣΙΚΩΝ ΟΧΗΜΑΤΩΝ") ΤΗΣ ΦΙΛΠΑ

  Το 2012, "ξαφνικά" προς το τελος του καλοκαιριού, η ΦΙΛΠΑ ανακοίνωσε, διοργάνωσε και έφερε εις πέρας με επιτυχία (χάρις στην "αυτοθυσία" των μελών της αλλά και με αρκετή εύνοια εκ μέρους της "θεάς"-ή όπως αλλοιώς τη λένε- τύχης), μια εκδήλωση/επίδειξη/αγώνα/συγκέντρωση κλασσικών αυτοκινήτων και μοτοσυκλεττών στο Τατόι.
  Τι είναι "το Τατόι"? Είναι ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο που φιλοξενεί και τις πολιτικές δραστηριότητες  της Αερολέσχης Αθηνών, και που η κλειστή διαδρομή που δημιουργούσε ο κεντρικός διάδρομος με τον περιφερειακό δρόμο των εγκαταστάσεων, φιλοξένησε απο τα μέσα της δεκαετίας του 1950 μέχρι και το 1983 το Ελληνικό Πρωτάθλημα Ταχύτητος. Έτσι, "το Σιρκουί του Τατοίου", στην πρωτόγονη αυτοκινητιστικά Ελλάδα, αποτελούσε "το ναό της ταχύτητας", μια και ουσιαστικά βρισκόταν μέσα στην Αθήνα, η οποία εκείνα τα χρόνια μονοπωλούσε σχεδόν τις αγωνιστικές δραστηριότητες. Οι αγώνες ταχύτητος σε σιρκουί πόλης που γίνονταν στη Ρόδο και στην Κέρκυρα, ήταν μακριά απο το μεγάλο κοινό, γιατί ελάχιστος κόσμος τότε μπορούσε να ταξιδέψει στα δύο άκρα της χώρας για να παρακολουθήσει έναν αγώνα του αγαπημένου του σπορ. Ακόμα και για το Τατόι η πρόσβαση δεν ήταν εύκολη, γιατί τα συγκοινωνιακά μέσα της εποχής δεν αρκούσαν για τις χιλιάδες των θεατών. Ετσι αυτοί πήγαιναν με τα πόδια απο τον σταθμό του τραίνου της Οινόης, με τα αραιά λεωφορεία, με ποδήλατα, με μηχανάκια, στοιβαγμένοι σε ΙΧ ή σε φορτηγά φίλων, κτλ. Στις καρδιές και στο μυαλό των 25.000 θεατών  ΚΑΘΕ αγώνα του '60 και -ιδίως- του '70, έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένες οι εικόνες των αυτοκινήτων και των οδηγών της εποχής, που σιγά- σιγά απέκτησαν την αίγλη του μύθου. Ενός μύθου όμως  πραγματικού, ζωντανού μέχρι σήμερα, γιατί άλλο είναι να διηγείσαι και να μεταφέρεις κάτι που έχεις δεί με τα μάτια σου, κι άλλο να το έχεις διαβάσει σε παλιό Autosport που έφτασε τυχαία στα χέρια σου...
  Αυτόν τον "μύθο", ή πιο σωστά "το μυθικό Τατόι", ζωντάνεψε με απόλυτη επιτυχία και μάλιστα σε δύο και σε τέσσερις τροχούς η ΦΙΛΠΑ πέρυσι τον Σεπτέμβριο (με την πολύτιμη όσο και απαραίτητη συνδρομή της Λέσχης Φίλων Κλασσικής Μοτοσυκλέττας). Και αν όπως είπαμε τα μέλη της οργανωτικής επιτροπής και οι εθελοντές της ΦΙΛΠΑ έφεραν εις πέρας ένα πραγματικό άθλο δοκιμών και αγώνων όχι λιγότερων των...250 οχημάτων μέσα σε μία μόνο μέρα, δεν μπορεί κανείς να εκφρασθεί το ίδιο θετικά και για το σύνολο των οδηγών αυτοκινήτων (οι μοτοσυκλέττες δεν δημιούργησαν κανένα πρόβλημα),γιατί: Α) Πολλοί συμμετέχοντες στην κατηγορία regularity δεν σεβάστηκαν τα ανώτατα όρια ταχύτητας που είχαν θέσει για λόγους ασφαλείας οι οργανωτές, και κινούντο πάση δυνάμει, "για να χαρούν τον αγώνα". Αλλοι, επίσης της regularity, επέλεγαν γελοία χαμηλές μ.ω.τ.,αυτοί "για να κερδίσουν τον αγώνα", μη λαμβάνοντας υπ΄ όψιν ότι σε ένα αεροδρόμιο δεν μπορείς και δεν πρέπει να κινείσαι με 28 χ.α.ω., αλλά, βρε αδερφέ, με 43, ή 45, ή 48, έτσι ώστε να μην τραβήξει χρονικά ο αγώνας και να μην κουραστούν οι θεατές. Β) Ακόμα χειρότερα, αρκετοί οδηγοί της "γρήγορης" κατηγορίας SC-Super Classic, έκαναν σκληρό και επικίνδυνο αγώνα ταχύτητος (κάποιοι χωρίς να διαθέτουν τα απαραίτητα οδηγικά προσόντα), θέτοντας σε κίνδυνο ολόκληρη τη διοργάνωση, και μη σεβόμενοι τις προσπάθειες αλλα και το πνεύμα της ΦΙΛΠΑ, η οποία τους φιλοξενούσε. Γ) Ο μηδενικός έλεγχος που ασκούσαν οι συμμετέχοντες στους φίλους και συνοδούς τους (γυναικών και παιδιών συμπεριλαμβανομένων), δημιουργούσε τεράστιους κινδύνους. 'Ολα αυτά λοιπόν φέτος θα ελεγχθούν αυστηρά και καλό είναι να τα έχουν υπ΄όψιν όλοι, για να μήν στενοχωρηθούν όταν δουν την μαύρη σημαία ή όταν δεν τους επιτραπεί καν να εκκινήσουν.
  Αυτά πρός το παρόν, και θα ακολουθήσουν πολλά και τακτικά σημειώματά μας για την επερχόμενη εκδήλωση, που δεν θα πρέπει να χάσει κανένας φίλος του αυτοκινήτου γενικά ( γιατί οι μύθοι δεν έχουν ηλικία...). Δ.Π. 

*Ο κανονισμός της ΦΙΛΠΑ και η Δήλωση Συμμετοχής ΕΔΩ.

**... Και όσοι θέλουν να θυμηθούν τι έγινε στο περυσινό Τατόϊ και να ξαναδιαβάσουν τις περιγραφές και τα σχόλιά μας, ΕΔΩ.

Τρίτη 21 Μαΐου 2013

ΕΑΡΙΝΟ ΡΑΛΛΥ ΦΙΛΠΑ 2013: ΠΟΛΛΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ, ΑΦΘΟΝΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ, ΕΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ


  Το «Εαρινό Ράλλυ ΦΙΛΠΑ 2013» που έγινε με μεγάλη επιτυχία στις 18 και 19 Μαΐου, ήταν μια εκδήλωση Regularity σχεδιασμένη στα πρότυπα της Λέσχης, τα οποία προβλέπουν άφθονο χρόνο για χαλάρωση, ποιοτική διασκέδαση, κοινωνική συναναστροφή, σεβασμό στα οχήματα που συμμετέχουν (δηλαδή, λαμβάνεται μέριμνα ώστε να μην καταπονούνται) και βέβαια «αγνές» δοκιμασίες regularity, όπου η χρήση βοηθητικών (επιτρεπόμενων) οργάνων επιφέρει πρόσθετους βαθμούς ποινής. Ωστόσο, το φετεινό «Εαρινό Ράλλυ ΦΙΛΠΑ» συζητήθηκε και σχολιάστηκε πολύ και για έναν πρόσθετο λόγο: Ότι η ημερομηνία του, η οποία βεβαίως είχε ανακοινωθεί από το 2012, συνέπεσε με αυτή του Ιστορικού Ράλλυ Ακρόπολις, ενός αγώνα που βασικά λόγω της οικονομικής κρίσης πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να πραγματοποιηθεί, χωρίς sporting και με σχετικά λίγες συμμετοχές regularity μεν, αλλά οπωσδήποτε με μεγάλη επιτυχία όσον αφορά τον σχεδιασμό, την εκτέλεση και τον βαθμό δυσκολίας των Ειδικών Διαδρομών.
  Αν υπήρξαν (και υπήρξαν) κάποιοι από την μία ή την άλλη οργανωτική Αρχή (δηλαδή, ΕΟ ΦΙΛΠΑ και ΕΛΠΑ) που θεώρησαν «ανταγωνιστικές» τις δύο αυτές εκδηλώσεις regularity, τότε πρέπει να τους πούμε ευθαρσώς ότι έκαναν μεγάλο λάθος. Και ιδού οι λόγοι: Πρώτον, το Ράλλυ Ακρόπολις είναι μία Διεθνής αγωνιστική εκδήλωση, τετραήμερης διάρκειας, με μεγάλες απαιτήσεις από τα πληρώματα και βέβαια πολύ υψηλό κόστος το οποίο ελάχιστοι σήμερα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν (συμμετοχή, συν ξενοδοχεία και φαγητό δύο ατόμων τουλάχιστον, συν βενζίνες). Έτσι, μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα, ότι αν κάποιος οδηγός/πλήρωμα regularity ήθελε –και μπορούσε- να συμμετάσχει στο Ακρόπολις, θα το είχε πράξει δηλώνοντας συμμετοχή εγκαίρως και μάλιστα με μειωμένο παράβολο, σε καμμία περίπτωση δε, το «Εαρινό» της ΦΙΛΠΑ δεν θα αποτελούσε πρόβλημα ή «δίλημμα». Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και από την αντίθετη πλευρά: Πολλά στελέχη, μέλη και φίλοι της ΦΙΛΠΑ, δεν θα συμμετείχαν ούτως ή άλλως στο Ακρόπολις, μια και οι εκδηλώσεις-αγώνες της ΦΙΛΠΑ (Πικ-νικ, Εαρινό, Διεθνές κτλ.) έχουν γίνει πλέον παραδοσιακές και υπάρχει ένας πυρήνας μελών της μεγάλης αυτής λέσχης που συμμετέχει ανελλιπώς. Τώρα, εάν ανάμεσα στις όντως πολλές συμμετοχές, υπήρξαν και κάποιες που θα θεωρούντο δυνάμει και «Ακροπολικές» , οι λόγοι αυτής τους της επιλογής θα πρέπει να αναζητηθούν σε άλλα αίτια που πιθανώς να είναι χρονικά, επαγγελματικά, ή οικονομικά. Εξ’ άλλου, ας μην ξεχνάμε ότι αρκετοί οδηγοί ήθελαν να συμμετάσχουν στην κατηγορία sporting του Ακρόπολις, και εφ’ όσον αυτή δεν έγινε, έχασαν το ενδιαφέρον τους. Δεύτερον, είναι τουλάχιστον αφελές ή ανόητο, το να συγκρίνει κανείς μια απολαυστική, χαλαρή βόλτα σε καλοκαιρινές θερμοκρασίες και όμορφα ξενοδοχεία, με τον σκληρό και συνεχή συναγωνισμό δεκάτου του δευτερολέπτου επί τριήμερο που συνεπάγεται το Ακρόπολις regularity. Τρίτον, όλες οι δυνάμεις του Ιστορικού αυτοκινήτου (που δεν είναι και τόσο πολλές αριθμητικά, δηλαδή σε αριθμό τακτικών συμμετεχόντων, ώστε να έχουν την πολυτέλεια της διάσπασης), το μόνο που επιθυμούν είναι να διοργανώνονται αγώνες και εκδηλώσεις προσαρμοσμένες στα οικονομικά μεγέθη της εποχής μας. Και για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητη η συνεργασία όλων των πλευρών, δηλαδή «Αρχών», Λεσχών, Σωματείων, Οδηγών και Συνοδηγών, γιατί όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι δεν είναι η εποχή κατάλληλη ούτε για δονκιχωτισμούς, ούτε για μοναχικούς καβαλάρηδες, ούτε για προσπάθειες επιβολής, ούτε για παραγκωνισμούς, ούτε και για αγώνες επικράτησης. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό, το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργεί πρόβλημα στον χώρο και να μειώνει την όποια επιτυχία τόσο των δικών του όσο και των άλλων διοργανώσεων.

ΕΑΡΙΝΟ ΦΙΛΠΑ 2013. Οι συμμετοχές στην αρχή φάνηκε να αγγίζουν τις 80 και τελικά, στην εκκίνηση το Σάββατο το πρωΐ στην Βαρυμπόμπη, συγκεντρώθηκαν γύρω στα 70 αυτοκίνητα. Το Σαββατοκύριακο αυτό ήταν εξαιρετικά ζεστό, γι’ αυτό και ο άφθονος χρόνος που είχε δοθεί για την μετάβαση στην Αγία Μαρίνα (με μία Ε.Δ. στον δρόμο) και το πέρασμα με φέρρυ στα Ν. Στύρα, φάνηκε ακόμα περισσότερος λόγω της αναμονής. Στην συνέχεια, τα πληρώματα αντιμετώπισαν μία ακόμα Ε.Δ. μέχρι το χωριό Ρεούζι όπου και το γεύμα, το οποίο ήταν όντως άφθονο και ποιοτικό αλλά προπάντων οικονομικό: Η ΦΙΛΠΑ είχε πετύχει την εξαιρετική τιμή των μόλις 10 Ευρώ κατ’ άτομο! Μία ακόμα «διπλή» Ε.Δ. μεσολαβούσε μέχρι τον τερματισμό στο Μαρμάρι, όπου οι τοπικές αρχές είχαν ετοιμάσει υποδοχή με κέρασμα. Τα ωραία όμως ξεκίνησαν με την άφιξη στο ξενοδοχείο «Marmari Bay», που ήταν ανάμεσα στους χορηγούς της εκδήλωσης (όπως και η Κοινοπραξία Φέρρυ Αγ. Μαρίνας-Στύρων, γιατί τόσο η μετάβαση και η επιστροφή όσο και η διανυκτέρευση, περιλαμβάνονταν στο παράβολο των 100 Ευρώ).
  Η συμμετοχή σε μία εκδήλωση-αγώνα regularity σαν το Εαρινό της ΦΙΛΠΑ, δημιουργεί στους συμμετέχοντες προσδοκίες άνετης και ευχάριστης διαμονής. Και αποτελεί όντως επιτυχία του –κάθε– οργανωτή, το να επιλέγει διαδρομές, καταλύματα και ξενοδοχεία που θα ικανοποιήσουν απόλυτα τους συμμετέχοντες. Στην περίπτωση του ξενοδοχείου «Marmari Bay» όμως, η διοργάνωση της ΦΙΛΠΑ έκανε «τζακ-ποτ», γιατί μας έφερε σε επαφή με ένα ξενοδοχειακό συγκρότημα του οποίου οι ιδιοκτήτες Μανταλένα και Αθανάσιος Ζαφείρης πραγματικά έχουν πάθος με τη δουλειά τους. Δεν είναι λοιπόν μόνο ότι το Marmari Bay βρίσκεται σε μία ιδανική τοποθεσία με υπέροχη θέα και άμεση πρόσβαση στην παραλία και στο λιμάνι, αλλά και το ότι διαθέτει εξαιρετικά προσεγμένες και επιλεγμένες υπηρεσίες εκεί που, ατυχώς για την χώρα μας, πολλές ξενοδοχειακές μονάδες πάσχουν: Στο service και στην ποιότητα! Η μεγάλη έκπληξη δε, ήρθε το βράδυ στο δείπνο, όπου το ιταλικό εστιατόριο «Veranda» του συγκροτήματος πρόσφερε έναν καταπληκτικό μπουφέ (του οποίου η αφθονία φαίνεται ότι στο τέλος της βραδιάς είχε απομείνει ένα ολόκληρο ψητό γουρουνόπουλο), με το «κλου» να έρχεται στην παρουσίαση των φρούτων που ήταν πιο απολαυστικά στο να τα βλέπεις παρά να τα γεύεσαι! Τέτοια παρουσίαση και διακόσμηση πιάτων δεν έχουμε δει πουθενά αλλού στον κόσμο στα αναρίθμητα δημοσιογραφικά μας ταξίδια!
  Η δεύτερη μέρα, Κυριακή 19 Μαΐου, ξεκινούσε στις 10.30, με μία Ε.Δ. μέχρι την Κάρυστο, όπου τα αυτοκίνητα παρατάχθηκαν ιδανικά στην παραλία, έχοντας όμως και εδώ μία μεγαλούτσικη αναμονή, λόγω του ότι γινόταν ένας ποδηλατικός αγώνας στην γύρω περιοχή. Το τελευταίο σκέλος του Εαρινού, με δύο Ε.Δ., οδηγησε τα πληρώματα στον γραφικό Άγιο Δημήτριο, σε όμορφη διαδρομή μέσα από το ομώνυμο φαράγγι, όπου υπήρχε ακόμα ένα απολαυστικό γεύμα, και αυτό εξαιρετικά οικονομικό (11 Ευρώ το άτομο). Και εκεί, στον τερματισμό, η οργάνωση έδινε σε κάθε πλήρωμα σημείωμα με το οποίο μπορούσε να πάρει τα δωρεάν εισιτήρια επιστροφής από το πρακτορείο των φέρρυ στα Ν. Στύρα. «Όλα πληρωμένα» λοιπόν με το παράβολο της συμμετοχής, ενώ και οι βενζίνες ήταν περιορισμένες λόγω  της συνολικής απόστασης του αγώνα που δεν ξεπερνούσε τα 140 περίπου χλμ. Όσο για τα αποτελέσματα, η αλήθεια είναι ότι καθυστέρησαν περίπου μία ημέρα (αναρτήθηκαν την Δευτέρα στον ιστότοπο της ΦΙΛΠΑ), ίσως λόγω των επαληθεύσεων που απαιτούσε η διπλή χρονομέτρηση: Η ΦΙΛΠΑ χρησιμοποίησε transponders, έχοντας και χρονόμετρα χειρός σαν back up (φυσικά, στην απονομή που θα γίνει  την Τετάρτη 22/5 στις 20.00 στα εντευκτήρια της ΦΙΛΠΑ, θα ανακοινωθεί με ποιο σύστημα ανά Ε.Δ. έγινε η χρονομέτρηση).
  Όσοι συμμετείχαν στο Εαρινό ΦΙΛΠΑ 2013, είναι βέβαιο ότι χάρηκαν την οδήγηση του κλασσικού τους αυτοκινήτου, χωρίς να αγχωθούν ή να «πάθουν» από τον πυρετό του συναγωνισμού. Στην εκδήλωση συμμετείχαμε ως προσκεκλημένοι της ΦΙΛΠΑ (την οποία και ευχαριστούμε) όχι με το… «αγωνιστικό» Regularity Alfa Romeo μας, αλλά με την κλασσική Jaguar MK 2 του 1963, την οποία επί τριήμερο προσπαθούσαμε να συνεφέρουμε μετά από επταετή νάρκη! Γιατί ο αμέσως προηγούμενος αγώνας που είχε συμμετάσχει, ήταν και πάλι μία διοργάνωση της ΦΙΛΠΑ!
  Αυτά λοιπόν. Μια απολαυστική εκδήλωση-ευκαιρία χαλάρωσης με το αγαπημένο μας classic, που μας κάνει να περιμένουμε με ανυπομονησία την επόμενη.                   Δ.Π.


Οι νικητές Γενικής Ν. Χαραλαμπόπουλος-Σ. Δογάνης, με Porsche 912.
Το ζεύγος Τσαπέπα έτρεχε ακατάπαυστα και τις δύο ημέρες 
για την επιτυχία της οργάνωσης. Και τα κατάφερε!

Μια άποψη του parking του ξενοδοχείου «Marmari Bay», στο οποίο χώρεσαν όλα σχεδόν τα αυτοκίνητα και μάλιστα υπό σκιά!


Πόσο τελειότερο μπορεί να είναι ένα κλασσικό αυτοκίνητο από αυτή την Chevrolet Corvette;










Στην εκδήλωση συμμετείχε και η Λέσχη ELF 500, μεταξύ άλλων (ήρθε και νεότευκτη Λέσχη Κλασσικών από την Κοζάνη!), με μερικά υπέροχα «πεντακοσαράκια». 
     Η Jaguar MK2  1963 του AutoCLASSIC.
Τα αυτοκίνητα στο φέρρυ Αγ. Μαρίνας-Στύρων.

Εντυπωσίασε το εξαιρετικά συντηρημένο Lada, με την οικογενειακή ομάδα του πληρώματός του.
Τα αυτοκίνητα παρατεταγμένα στην απέραντη παραλία της Καρύστου.

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

ΕΛΗΞΕ ΜΕ ΝΙΚΗΤΗ ΤΟΝ Ι. ΦΩΤΟΠΟΥΛΟ, ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ REGULARITY

 Ενας πραγματικά δύσκολος και "μακρύς" αγώνας, το 12ο Ιστορικό Ακρόπολις regularity, ολοκληρώθηκε με επιτυχία το Σάββατο το απόγευμα, με μεγάλο νικητή για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τον Ι. Φωτόπουλο και βέβαια τον συνοδηγό του Α. Γεωργίου, ο οποίος κερδίζει την Γενική για  ΤΡΙΤΗ  φορά συνεχώς. Αν και συνηθίζουμε να λέμε ότι σε μεγάλους αγώνες (σε φήμη, διάρκεια, ή και στα δύο) "όλοι οι τερματίσαντες είναι νικητές", αυτό στην πραγματικότητα ισχύει μόνο για πολύ δύσκολους αγώνες sporting, ή για σκληρά και επίπονα regularity σαν ας πούμε το 24 Ωρες Ελλάδα του Σ.Ι.Σ.Α. (ΕΟ ΦΙΛΠΑ), όπου είναι άθλος το να φέρεις το αυτοκίνητο στον τερματισμό. Στο Ιστορικό Ακρόπολις, η μόνη περίπτωση να μην φτάσεις στον τερματισμό, είναι το να μείνεις απο βενζίνη. Αλλη είναι λοιπόν εδώ η δυσκολία: Το να μείνεις συγκεντρωμένος και ψύχραιμος για τρείς μέρες και περί τις 25 δοκιμασίες (οι υπόλοιπες μέχρι τις 40 είναι διπλές μετρήσεις εντός της ίδιας Ε.Δ.), και φυσικά το να συνεργάζεσαι και να "συμβιώνεις" άριστα με τον συνοδηγό σου, που εξυπακούεται ότι θα είναι αστέρι. Συγχαρητήρια λοιπόν σε Ελληνες και ξένους (ιδίως στους Ελληνες) για την συμμετοχή και τις προσπάθειές τους, και ιδιαίτερα μπράβο στα πληρώματα που έφτασαν ψηλά και έκαναν νωρίτερα ή αργότερα το λάθος που τους έριξε πίσω ή και τους στέρησε την πιθανότητα για διάκριση σε προχωρημένη φάση του αγώνα.
 Η τελευταία μεγάλη ανατροπή συνέβη στην αρχή της τρίτης μέρας, όταν ο 1ος Γενικής Θ. Χαρμάνης (που σχεδόν ισοβαθμούσε με τον Φωτόπουλο), έκανε το λάθος στην 29η Ε.Δ. Κελάρια Α, παίρνοντας 5,9 β.π. και χάνοντας την επαφή με το βάθρο, αφού μπροστά του ανέβηκαν και οι Κονταράτος και Haberl. Το ίδιο συνέβη στην ίδια Ε.Δ. στον Αντωνόπουλο που πήρε 4,9 β.π., όμως στη συνέχεια δεν έκανε άλλο λάθος (ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα επίπεδο όπου ακόμα και ο 1 β.π. είναι καταστροφικός), ενώ ο Χαρμάνης φόρτωσε άλλους 3,7 β.π. στην 34η Ε.Δ. Χαιρώνεια Β, χάνοντας οριστικά τις πιθανότητες βάθρου -εκτός φυσικά αν "αυτοκτονούσαν" οι προπορευόμενοι λίγο πριν τον τερματισμό.
 Αυτό πράγματι συνέβη, απο μηχανικά αίτια όμως, στην 911 του M. Haberl στην 38η Ε.Δ. Αγιος Μερκούριος Α, και οι 600 β.π. που δέχτηκε του στέρησαν την τρίτη θέση (την οποία κατέλαβε άξια ο Π. Αντωνόπουλος), στέλνοντάς τον στην 33η. Αλλά σ' αυτές τις περιπτώσεις το χειρότερο είναι η πικρή γεύση που μένει στο στόμα και που θα σου πάρει καιρό για να δεχθείς ότι κι αυτή "είναι μέρος της γοητείας των αγώνων". (Σ.Σ. Αν μου επιτραπεί εδώ μια προσωπική παρατήρηση, ποτέ, μετά απο δεκαετίες αγώνων, δεν βρήκα κάτι "γοητευτικό " στο να εγκαταλείπεις απο λάθος ή ζημιά, χάνοντας θέσεις, τίτλους και συχνά την υγεία σου. Ούτε τότε που αυτά μου συνέβαιναν αλλά ούτε και απο την απόσταση του χρόνου, μπορώ να βρώ κάτι το "γοητευτικό". "Διδακτικό" όμως, ναι: Την άλλη φορά, φρόντισε να είσαι πιο συγκεντρωμένος, πιο προσεκτικός, λιγότερο τολμηρός αλλά πάντα το ίδιο αποφασισμένος).
  Και... τερματισμός (τα αναλυτικά και πλήρη αποτελέσματα στο www.omae live results). Πρώτοι και θριαμβευτές, οι Ι. Φωτόπουλος - Α. Γεωργίου. Δεύτεροι Γενικής οι πιο "συστηματικοί" ίσως του αγώνα, οι Θ. Κονταράτος -Γ. Δελαπόρτας, που χωρίς την απόλυτη επίδοση αλλά και χωρίς το μοιραίο λάθος, έφτασαν στην διάκριση (είναι και πρώτοι Κατηγορίας I). Τρίτοι οι Α. Αντωνόπουλος - Μ. Καλλίτση, επίσης με σταθερά καλές επιδόσεις και πρώτοι Κατηγορίας G. Στην τέταρτη θέση οι ικανοί για νίκη Θ. Χαρμάνης - M. Φουντεδάκης (πρώτοι Κατηγορίας  F). Ακολουθεί στην πέμπτη θέση το πλήρωμα που προηγήθηκε στο μέσον του αγώνα, οι Ι. Καρούμπας - Β. Μάρκου. Στην έκτη θέση, οι Κ. Σούρλας - Μ. Κοκκιασμένος, επίσης ανάμεσα στους αρχικούς διεκδικητές της νίκης. Εβδομοι οι πολυνίκες σε εθνικό και Ευρωπαικό επίπεδο Ι. Κατσαούνης - Μ. Μανσόλας, που ποτέ δεν αισθάνθηκαν " άνετα" στον φετεινό αγώνα, κάτι που φαίνεται και απο τις επιδόσεις τους (82,7 β.π. συνολικά).
 Οι τρείς επόμενες θέσεις για το κλείσιμο της πρώτης δεκάδας της Γενικής κατάταξης, ανήκουν σε τρία πληρώματα που αγωνίσθηκαν με επιμονή: Ογδοοι οι Σ. και Ι. Τζώρτζογλου, ένατοι οι Δ. και Α. Κουνέλης, και δέκατοι οι Θ. και Ε. Μήλα. Συνολικά κατετάγησαν 55 πληρώματα, αλλά κάποια απο αυτά προφανώς δεν πήραν μέρος σε όλες τις Ε.Δ., μια και προς το τέλος οι ποινές ξεπερνούν τους... 30.000 (τριάντα χιλιάδες) βαθμούς. Επίσης, 9 πληρώματα που είχαν δηλώσει συμμετοχή δεν παρουσιάστηκαν στην εκκίνηση και άλλα 5 εγκατέλειψαν σε διάφορα στάδια του αγώνα.
  Το 12ο Ιστορικό Ακρόπολις Regularity υπήρξε μια αναμφισβήτητη επιτυχία, γιατί αυτό που μετράει είναι η γνώμη των συμμετεχόντων και όχι των "παρατηρητών". Επίσης, οι πολλοί β.π. που δέχτηκαν όλοι οι κορυφαίοι καθώς και οι πολλές εναλλαγές στην κορυφή, "μιλούν" για έναν πραγματικά δύσκολο αγώνα regularity, τον οποίο όμως χάρηκαν σχετικώς λίγοι μια και το υψηλό κόστος αλλά και η άρνηση (ή και η "φυσική  αδυναμία") των οργανωτών για συνεργασία, εμπόδισαν ή "απέτρεψαν" τουλάχιστον 30 με 40 ακόμα πληρώματα απο το να συμμετάσχουν. Ελπίζουμε ότι το 2014 θα υπάρξει έγκαιρη, σωστή, αποτελεσματική και δημιουργική συνεργασία των καθιερωμένων και των νέων δυνάμεων του Σπορ, πάντα προς όφελος των οδηγών, έτσι ώστε και η κατηγορία sporting να γίνει με τις ξένες υπερδυνάμεις να προσφέρουν θέαμα, και η regularity να θυμίσει κάτι απο τις εποχές των 150 και βάλε συμμετοχών του Λουτρακίου και των Κ. Βούρλων. Οψόμεθα λοιπόν, αλλά πριν κλείσουμε να θυμίσουμε κάτι που λένε -και όχι αδίκως- πολλοί φίλοι της regularity του Ιστορικού Ακρόπολις: Οτι το sporting πάντα κλέβει την παράσταση και το οργανωτικό ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα οι σχεδόν τετραπλάσιοι στον αριθμό οδηγοί regularity (που στηρίζουν οικονομικά ολόκληρη την εκδήλωση), να έχουν τον ρόλο κομπάρσου. Φέτος ήταν οι -μόνοι- πρωταγωνιστές. Και για να γίνει το ίδιο και του χρόνου, θα έπρεπε ίσως να υπάρχουν ΔΥΟ διοργανωτές, ο ένας με ειδίκευση αποκλειστικά στην regularity, και ο άλλος αποκλειστικά στην sporting. Αυτά βέβαια με την προυπόθεση της βελτίωσης  του οικονομικού κλίματος στη χώρα μας, διαφορετικά οι αγώνες σαν το Ακρόπολις θα υποφέρουν γιατί το κόστος τους δεν καλύπτεται μόνο με τις συμμετοχές των "εχόντων" (ούτε και των ηρωικώς-οικονομικώς θυσιαζομένων). Δ.Π.


 ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το κείμενο που μόλις διαβάσατε είναι πρωτότυπο, γραμμένο απο εμάς. Και είναι απαράβατος κανόνας οχι μόνο των επαγγελματιών, αλλά και κάθε σοβαρού ανθρώπου που ασχολειται με δημόσια επικοινωνία, το να αναφέρει ΤΗΝ ΠΗΓΗ όποιων άρθρων, δελτίων Τύπου και γενικά πληροφοριών ή θεμάτων διακινεί και αναδημοσιεύει σε άλλα μέσα, fora, sites, blogs, κτλ. Υπάρχει λοιπόν ένας, στο forum Historic-Racing το οποίο παρακολουθούμε αλλά ως επαγγελματίες για λόγους δεοντολογίας δεν συμμετέχουμε, ο οποίος κάνει το εξής: Αλιεύει διάφορα θέματα, κυρίως δελτία Τύπου αγώνων απο εκεί που κάποιοι άνθρωποι τα γράφουν, και αντι να τα αναρτήσει ολόκληρα για να ενημερωθούν οι "συμφορουμίστες" του ( "συμφορά" και για τη γλώσσα μας αυτή η λέξη, αλλά χρησιμοποιείται), γράφει μόνο το link του δικού του blog, για να κερδίσει "χτυπήματα", φυσικά με τη δουλειά των άλλων, αφου δεν αναγράφει ούτε εκεί την πηγή, έτσι ώστε ο κάθε καλόπιστος άνθρωπος να πιστέψει ότι τα κείμενα είναι δικά του. Το κακό παράγινε με την μέθοδο αυτή στο Ιστορικό Ακρόπολις, όπου αναρτούσε ΧΩΡΙΣ αναφορά στην πηγή, τα δελτία Τύπου της επίσημης ιστοσελίδας του αγώνα, τα οποία συντάσσει, κατόπιν επαγγελματικής συμφωνίας, ο δημοσιογράφος  Ε. Παπαθέου. Και παρ' ότι δεν μας αρέσει να ασχολούμεθα με τέτοιες καταστάσεις, δυστυχώς η ασυδοσία και το "έλα μωρέ, δεν έγινε τίποτα" τείνουν να μεταβληθούν σε κυρίαρχη κατάσταση. Εμείς θα υπερασπιζόμαστε την λειτουργία αυτού του επαγγέλματος που ασκούμε εδώ και πολλά χρόνια, και θα ζητήσουμε απο όλους να είναι  πιο απαιτητικοί και εκλεκτικοί με αυτά που διαβάζουν, αλλά και πιο αυστηροί μ' αυτούς που τους τα "σερβίρουν" (γιατί, δυστυχώς, ελάχιστοι διαχειριστές  φόρουμ έχουν τις γνώσεις, την παιδεία και το γενικό υπόβαθρο  ώστε να ανταποκριθούν στις ανάγκες του τόσο σημαντικού για την ενημέρωση ρόλου τους, προστατεύοντας τους επισκέπτες- αναγνώστες τους).