Με αρκετά καλό καιρό (όχι βροχή, ούτε πολύ κρύο) και αρκετούς θεατές έγινε ο 4ος Αγώνας Ταχύτητος για το φετεινό Πρωτάθλημα στην πίστα των Μεγάρων, όπου συμμετείχαν και τα Ιστορικά μιά και ο αγώνας αυτός μέτρησε στο Πρωτάθλημα Ταχύτητας και Αναβάσεων στην θέση της Ανάβασης Αγίας Άννας που ακυρώθηκε. Από τα δοκιμαστικά του Σαββάτου, φάνηκε ότι ο αγώνας θα εξελισσόταν με τον τρόπο που εξελίσσονται οι αγώνες στα Μέγαρα: Τα αυτοκίνητα με την μεγαλύτερη ισχύ είναι άπιαστα από όλα τα υπόλοιπα, οπότε για να υπάρξει ενδιαφέρον στην συγκεκριμένη πίστα πρέπει να συμμετέχουν τουλάχιστον 3-4 αυτοκίνητα/οδηγοί παρόμοιων δυνατοτήτων σε κάθε "κατηγορία ισχύος". Στις συμμετοχές των Μεγάρων, υπήρχαν προοπτικές συναγωνισμού μεταξύ των Θ. Εδιπίδη, Μ. Σταφυλοπάτη και -ίσως- του Βρεττανού Reuben Nigel, οι οποίοι είχαν και τα αυτοκίνητα με την μεγαλύτερη ισχύ. Βεβαίως, η Ford GT 40 του Nigel, παρά την ισχύ της (που πρέπει να περνά τους 400 ίππους) δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει εύκολα τα πιό ευκίνητα αυτοκίνητα, και όντως αυτό απεδείχθη στα επίσημα χρονομετρημένα όπου ο Α. Καροτσιέρης με την Porsche Carrera RS έγραψε το θαυμάσιο 1.07.011, έναντι 1.08.664 του Βρεττανού. Πέμπτος ήταν ο Β. Γόντικας, που σημείωσε τον καλύτερο προσωπικό του χρόνο στα Μέγαρα με 1.10.373. Στις δύο τελευταίες θέσεις, οι ήρωες Κ. Καπουρελάκος και Π. Παπαδόπουλος με το Simca και το Cooper των 1.300 c.c. Όμως στην κορυφή γίνονταν θαύματα: Ο Μ. Σταφυλοπάτης με την 911 RSR (των περίπου 300+ ίππων και λίγων κιλών) σημείωσε ρεκόρ Ιστορικών στα Μέγαρα με 1.05.740, ακολουθούμενος από τον Θ. Εδιπίδη με το TVR Griffith (των 400+ ίππων αλλά και του "δύστροπου" κρατήματος) με 1.05.981. Οι χρόνοι αυτοί, θα τους τοποθετούσαν στην τρίτη και τέταρτη θέση της εκκίνησης του αγώνα των Open!
Την Κυριακή αυτό που φάνηκε τουλάχιστον "απ' έξω", είναι ότι μίλησαν τα άλογα! Γιατί ο Θ. Εδιπίδης πέρασε στην μεγάλη ευθεία την 911 RSR που είχε προηγηθεί, με ένα τρόπο που θα μπορούσε να αποδοθεί είτε στην υπερφυσική ισχύ του TVR Griffith είτε σε κάποιο πρόβλημα της Porsche. Όμως η 911 RSR δεν πρέπει να είχε σημαντικό πρόβλημα, μιά και ο Μ. Σταφυλοπάτης κατάφερε χωρίς μεγάλη προσπάθεια να μείνει μπροστά από τον Α. Καροτσιέρη ο οποίος όντως προσπάθησε πολύ να ακολουθήσει, τουλάχιστον στους πρώτους γύρους. Αλλά είπαμε: Στα Μέγαρα εάν δεν έχεις τουλάχιστον ίση ισχύ με τους αντιπάλους σου, το πολύ πολύ να "κερδίσεις" κάποια έξοδο αν προσπαθήσεις να κυνηγήσεις. Πάντως, οι χρόνοι ταχύτερου γύρου δείχνουν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την RSR του Σταφυλοπάτη, μιά και σημείωσε 1.06.825, σχεδόν ενάμιση δευτερόλεπτο αργότερο από το ρεκόρ του Σαββάτου. Αντίθετα, ο εξαιρετικός Θ. Εδιπίδης βελτίωσε τον χρόνο του με 1.05.874 (έναντι 1.05.981 του Σαββάτου). Επίσης, ο Α. Καροτσιέρης είχε χρόνο πιό αργό από αυτόν των δοκιμών, με 1.07.396, έναντι του σχεδόν απόλυτου 1.07 του Σαββάτου. Όσο για την GT 40 του Reuben Nigel (με την οποία είχε αρχικά δηλώσει συμμετοχή ο Α. Εδιπίδης) στάθηκε άτυχη, γιατί άνοιξε το εμπρός καπώ και μπήκε στα πιτς για να το στερεώσει, χάνοντας σχεδόν τέσσερις γύρους και τερματίζοντας τυπικά στην 7η θέση. Στην τέταρτη θέση, και ένα γύρο πίσω από τους τρείς πρώτους (κάτι που οφείλεται αποκλειστικά στη διαφορά ισχύος των αυτοκινήτων) ήταν ο Β. Γόντικας, ακολουθούμενος από τον Κ. Καπουρελάκο και τον Π. Παπαδόπουλο, οι οποίοι δέχτηκαν δύο και τρείς γύρους αντίστοιχα, αποδεικνύοντας με τον πιό περίτρανο τρόπο ότι το "πρόβλημα" των Ελληνικών Ιστορικών Αγώνων Ταχύτητος, δεν είναι το "μαγείρεμα" των τεχνικών κανονισμών, ούτε βεβαίως και ο "αποκλεισμός" των δυνατών αυτοκινήτων, αλλά η ύπαρξη περισσότερων συμμετοχών ανά κλάση κυβισμού, έτσι ώστε να υπάρχει συναγωνισμός για όλους.
Οι επόμενοι (και τελευταίοι) αγώνες για το Πρωτάθλημα Ταχύτητος και Αναβάσεων Ιστορικών είναι η Ανάβαση Πλατάνι-Πιτίτσα στις 12-13 Νοεμβρίου, και η Ταχύτητα της Τρίπολης στις 3-4 Δεκεμβρίου, ημερομηνία που όμως πιθανόν να έχει αλλάξει, μιά και στο site της ΟΜΑΕ αναφέρεται για την Τρίπολη η 10-11 Δεκεμβρίου.
Λίγα λόγια τώρα και για τους άλλους αγώνες, της Sport και της Open, όπου φαίνεται ότι κάποιοι από τους οδηγούς τους βλέπουν πολύ DTM στην τηλεόραση, και θεωρούν ότι ακόμα και στους Ελληνικούς αγώνες πρέπει "να παίζουν τα συγκρουόμενα", κάτι που θα πρέπει να σταματήσει, όχι γιατί είναι επικίνδυνο (δεν είναι με τις ταχύτητες της δικής μας "πίστας") αλλά... κοστίζει! Και στις δύο αυτές κατηγορίες, επίσης "μετράει" η δύναμη (ειδικά στα Μέγαρα), αλλά τα αυτοκίνητα πρέπει και να τερματίζουν για να κερδίσουν, κάτι που δεν κατάφερε το εντυπωσιακό 106 Maxi του Κατσίνα, αφήνοντας τη μάχη της νίκης στον Δ. Λούκο (που επικράτησε) και στον Χασάπη (που δεν τα κατάφερε, όχι τουλάχιστον με τον τρόπο που διαχειρίστηκε τον αγώνα του).
Στην Open, ήταν σαφές ότι ο αγώνας ανήκε στα δύο τετρακίνητα turbo των συμμετοχών, δηλαδή στην Lancia Integrale του Αθυμαρίτη και στο Escort WRC του Καϊτατζή, οι οποίοι είχαν και τις πρώτες θέσεις των δοκιμών μακριά από όλους τους άλλους (να σημειωθεί ότι τα τετρακίνητα και τα GTCC βαθμολογούνται μόνο στη Γενική και όχι στις Κατηγορίες). Στον αγώνα, ο Αθυμαρίτης, ασυγκράτητος, είχε δύο μικροεξόδους στην αρχή αλλά σύντομα πήρε την πρώτη θέση από τον Γ. Καϊτατζή, ο οποίος όμως αντιμετώπισε πρόβλημα διαρροής βενζίνης και βγήκε στα πιτς (τερμάτισε τυπικά ένατος, χάνοντας έξη γύρους). Δεύτερος ήταν ο Σ. Παπαδόπουλος με το Opel Kadett και τρίτος ο μεθοδικός Α. Κουρνιάτης με το Ford Escort. O πέμπτος και τελευταίος αγώνας του Πρωταθλήματος Ταχύτητος θα γίνει όπως είπαμε στην Τρίπολη αρχές Δεκεμβρίου.
Για πλήρη αποτελέσματα και χρόνους δοκιμών του αγώνα στο http://www.ethea-live.gr.
Την Κυριακή αυτό που φάνηκε τουλάχιστον "απ' έξω", είναι ότι μίλησαν τα άλογα! Γιατί ο Θ. Εδιπίδης πέρασε στην μεγάλη ευθεία την 911 RSR που είχε προηγηθεί, με ένα τρόπο που θα μπορούσε να αποδοθεί είτε στην υπερφυσική ισχύ του TVR Griffith είτε σε κάποιο πρόβλημα της Porsche. Όμως η 911 RSR δεν πρέπει να είχε σημαντικό πρόβλημα, μιά και ο Μ. Σταφυλοπάτης κατάφερε χωρίς μεγάλη προσπάθεια να μείνει μπροστά από τον Α. Καροτσιέρη ο οποίος όντως προσπάθησε πολύ να ακολουθήσει, τουλάχιστον στους πρώτους γύρους. Αλλά είπαμε: Στα Μέγαρα εάν δεν έχεις τουλάχιστον ίση ισχύ με τους αντιπάλους σου, το πολύ πολύ να "κερδίσεις" κάποια έξοδο αν προσπαθήσεις να κυνηγήσεις. Πάντως, οι χρόνοι ταχύτερου γύρου δείχνουν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την RSR του Σταφυλοπάτη, μιά και σημείωσε 1.06.825, σχεδόν ενάμιση δευτερόλεπτο αργότερο από το ρεκόρ του Σαββάτου. Αντίθετα, ο εξαιρετικός Θ. Εδιπίδης βελτίωσε τον χρόνο του με 1.05.874 (έναντι 1.05.981 του Σαββάτου). Επίσης, ο Α. Καροτσιέρης είχε χρόνο πιό αργό από αυτόν των δοκιμών, με 1.07.396, έναντι του σχεδόν απόλυτου 1.07 του Σαββάτου. Όσο για την GT 40 του Reuben Nigel (με την οποία είχε αρχικά δηλώσει συμμετοχή ο Α. Εδιπίδης) στάθηκε άτυχη, γιατί άνοιξε το εμπρός καπώ και μπήκε στα πιτς για να το στερεώσει, χάνοντας σχεδόν τέσσερις γύρους και τερματίζοντας τυπικά στην 7η θέση. Στην τέταρτη θέση, και ένα γύρο πίσω από τους τρείς πρώτους (κάτι που οφείλεται αποκλειστικά στη διαφορά ισχύος των αυτοκινήτων) ήταν ο Β. Γόντικας, ακολουθούμενος από τον Κ. Καπουρελάκο και τον Π. Παπαδόπουλο, οι οποίοι δέχτηκαν δύο και τρείς γύρους αντίστοιχα, αποδεικνύοντας με τον πιό περίτρανο τρόπο ότι το "πρόβλημα" των Ελληνικών Ιστορικών Αγώνων Ταχύτητος, δεν είναι το "μαγείρεμα" των τεχνικών κανονισμών, ούτε βεβαίως και ο "αποκλεισμός" των δυνατών αυτοκινήτων, αλλά η ύπαρξη περισσότερων συμμετοχών ανά κλάση κυβισμού, έτσι ώστε να υπάρχει συναγωνισμός για όλους.
Οι επόμενοι (και τελευταίοι) αγώνες για το Πρωτάθλημα Ταχύτητος και Αναβάσεων Ιστορικών είναι η Ανάβαση Πλατάνι-Πιτίτσα στις 12-13 Νοεμβρίου, και η Ταχύτητα της Τρίπολης στις 3-4 Δεκεμβρίου, ημερομηνία που όμως πιθανόν να έχει αλλάξει, μιά και στο site της ΟΜΑΕ αναφέρεται για την Τρίπολη η 10-11 Δεκεμβρίου.
Λίγα λόγια τώρα και για τους άλλους αγώνες, της Sport και της Open, όπου φαίνεται ότι κάποιοι από τους οδηγούς τους βλέπουν πολύ DTM στην τηλεόραση, και θεωρούν ότι ακόμα και στους Ελληνικούς αγώνες πρέπει "να παίζουν τα συγκρουόμενα", κάτι που θα πρέπει να σταματήσει, όχι γιατί είναι επικίνδυνο (δεν είναι με τις ταχύτητες της δικής μας "πίστας") αλλά... κοστίζει! Και στις δύο αυτές κατηγορίες, επίσης "μετράει" η δύναμη (ειδικά στα Μέγαρα), αλλά τα αυτοκίνητα πρέπει και να τερματίζουν για να κερδίσουν, κάτι που δεν κατάφερε το εντυπωσιακό 106 Maxi του Κατσίνα, αφήνοντας τη μάχη της νίκης στον Δ. Λούκο (που επικράτησε) και στον Χασάπη (που δεν τα κατάφερε, όχι τουλάχιστον με τον τρόπο που διαχειρίστηκε τον αγώνα του).
Στην Open, ήταν σαφές ότι ο αγώνας ανήκε στα δύο τετρακίνητα turbo των συμμετοχών, δηλαδή στην Lancia Integrale του Αθυμαρίτη και στο Escort WRC του Καϊτατζή, οι οποίοι είχαν και τις πρώτες θέσεις των δοκιμών μακριά από όλους τους άλλους (να σημειωθεί ότι τα τετρακίνητα και τα GTCC βαθμολογούνται μόνο στη Γενική και όχι στις Κατηγορίες). Στον αγώνα, ο Αθυμαρίτης, ασυγκράτητος, είχε δύο μικροεξόδους στην αρχή αλλά σύντομα πήρε την πρώτη θέση από τον Γ. Καϊτατζή, ο οποίος όμως αντιμετώπισε πρόβλημα διαρροής βενζίνης και βγήκε στα πιτς (τερμάτισε τυπικά ένατος, χάνοντας έξη γύρους). Δεύτερος ήταν ο Σ. Παπαδόπουλος με το Opel Kadett και τρίτος ο μεθοδικός Α. Κουρνιάτης με το Ford Escort. O πέμπτος και τελευταίος αγώνας του Πρωταθλήματος Ταχύτητος θα γίνει όπως είπαμε στην Τρίπολη αρχές Δεκεμβρίου.
Για πλήρη αποτελέσματα και χρόνους δοκιμών του αγώνα στο http://www.ethea-live.gr.