Η εκκίνηση δινόταν ανά 30", με συνέπεια και τάξη. (Στο βάθος φαίνεται η πρόβλεψη των διοργανωτών για την πολύωρη παραμονή των οδηγών και των συνοδών τους στο Φάληρο! Μπράβο). |
Και τώρα μερικές σκέψεις. Πρώτη και σημαντική οι 89 συμμετοχές! Νούμερο εξαιρετικό, που κάνει άλλες (σημαντικές) εκδηλώσεις να μοιάζουν με ραντεβού παρέας για μπάνιο. Αυτό φυσικά δεν αφορά το επίπεδο και τις προσπάθειες των πληρωμάτων (καθώς και των οργανωτών), αλλά την "συνταγή" που χρησιμοποιούν οι διάφορες αρχές και λέσχες. Είναι σαφές ότι ο Σ.Ι.Σ.Α. κάτι κάνει πιο καλά και πιο σωστά. Θα έπρεπε λοιπόν να τον προσεγγίσουν και να του ζητήσουν (διοργανωτική) τεχνογνωσία, μολονότι απο μόνη της καμμιά "συνταγή" δεν είναι νόστιμη και γευστική αν δεν έχει καλό χέρι ο μάγειρας. Μπράβο λοιπόν στους ανθρώπους του Σ.Ι.Σ.Α που παθιάζονται, μπράβο και στους συμμετέχοντες που είτε επειδή μένουν ευχαριστημένοι είτε απο ένστικτο, επιβραβεύουν αυτή την προσπάθεια με τη σταθερή (και "πιστή") παρουσία τους.
Δεύτερη σκέψη (προς συζήτηση), ο "κορεσμός" του συγκεκριμένου χώρου. Δεν θα υπήρχε πρόβλημα φυσικά στο να επαναλαμβάνεται για μια δεκαετία ακόμα η εκδηλωση στο πάρκινγκ του Φαλήρου, αλλά η άποψή μας είναι αυτή που εκφράστηκε στον τίτλο: O Σ.Ι.Σ.Α. ενηλικιώθηκε, και πρέπει να κάνει μεγαλύτερα πράγματα, τη στιγμή που έχει αποδείξει ότι μπορεί να στήνει ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις μένοντας πάντα μέσα (και κάτω!) απο τα όρια των κανονισμών regularity. Φέτος, σημειώθηκαν δυό τρείς "έξοδοι", με χαμηλές ταχύτητες φυσικά, αλλά στην αναμέτρηση τροχού/ψαλλιδιού με πεζοδρόμιο, συνήθως κερδίζει το πεζοδρόμιο (και εν τέλει η διαδρομή είναι επι του δρόμου, και όχι εκτός!). Οι προσπάθειες σχεδίασης μιάς ακόμα μεγαλύτερης και σαφώς πιο τεχνικής διαδρομής απέδωσαν (υπήρχαν δύο "βαρέλια"), αλλά ο χώρος πλέον ασφυκτιά για τις διοργανώσεις του Σ.Ι.Σ.Α. που εύκολα μπορούν να υπερβούν τις 100 συμμετοχές. Ισως μια ματιά στους χώρους διοργάνωσης drift (μεγάλα πάρκινγκ και προβλήτες λιμένων) έδινε την απάντηση, γιατί φυσικά ΔΕΝ απαιτείται πίστα για αυτού του τύπου την εκδήλωση (εδώ βρίσκεται και η γοητεία και ο βαθμός δυσκολίας της).
Η τρίτη σκέψη δεν αφορά την διοργάνωση αυτή καθ' αυτή αλλά τα αυτοκίνητα. Τα χρόνια έχουν περάσει και στο πάρκινγκ είδαμε να περιμένουν να εκκινήσουν ως "κλασσικά" και "ιστορικά", αυτοκίνητα τόσο "καινούργια" σαν κι αυτά που ακόμα βλέπουμε σε καθημερινή χρήση και κυκλοφορία.
Ο λόγος είναι ότι τα αυτοκίνητα μετά το 1988-1990, εκσυγχρονίστηκαν κάθετα, σε βαθμό που τα διαχωρίζει πλήρως απο τα παλαιότερα. Δηλαδή, δεν μπορούμε να μιλάμε για καθαρή, "αποκλειστική" αγάπη στο κλασσικό αυτοκίνητο σε όλες τις περιπτώσεις, αφού υπάρχει και η (φυσικά καλοδεχούμενη) αγάπη για τον συναγωνισμό, το σπορ και τον "αγώνα", στον οποίο πολλοί "ανακαλύπτουν" ότι μπορούν να συμμετάσχουν με τα καθημερινά τους ΙΧ επειδή "πάλιωσαν". Κλασσικό αυτοκίνητο όμως, σημαίνει "ηλικιωμένο", αναπαλαιωμένο ή άριστα συντηρημένο, σπάνιο έως ανύπαρκτο στους δρόμους, δυσεύρετο ή και αρκετά ακριβό (για να μην εξαιρέσουμε τα συλλεκτικά, ούτε τα πολύ ακριβά). Πόσα τέτοια υπήρχαν στην εκδήλωση; Το πολύ...δύο! Κατά τα άλλα, mini, BMW και Opel. Aρκετά (πολλά!) ήταν τα καθαρά και ετοιμοπόλεμα αγωνιστικά (μόνο πέντε οδηγοί όμως συμμετέχουν σε αγώνες Sporting- να μια καλή ερώτηση: Το γιατί δεν συμμετέχουν στουςαγώνες Sporting OMAE όλα τα "έτοιμα" και γρήγορα κουκλιά που είδαμε στο Φάληρο, αλλά προτιμούν τον Σ.Ι.Σ.Α. Και ας μην βιαστούν κάποιοι να πουν ότι είναι ΜΟΝΟ οικονομικό το θέμα!). Ομως αλλού ήταν το νόημα της σκέψης-ευχής-πρότασης που εκφράζουμε: Οτι με τέτοιο δυναμικό, τέτοιες ιδέες και τέτοιο "γκελ" στους φίλους των Ιστορικών, ο Σ.Ι.Σ.Α. θα έπρεπε να αναπτύξει και κάποιες πιο απλές, χωριστές εκδηλώσεις "για την αγάπη του κλασσικού αυτοκινήτου", χωρίς γκάζια, χωρίς χρόνους, χωρίς Ειδικές, χωρίς κλειστές παρέες (π.χ. εντευκτήριο ΦΙΛΠΑ) που κάνουν τους "νέους" να αισθάνονται άβολα, χωρίς "φανατισμό" όπως κάποιες (λίγες και "κλειστές") λέσχες που επεκτείνουν τις κακές γυμνασιακές συνήθειες στον κόσμο των ενηλίκων, χωρίς ξεπερασμένα παιχνίδια σαν τα "κυνήγια θησαυρού" του '60, και χωρίς το στοιχείο του "συναγωνισμού" (που εύκολα γίνεται ανταγωνισμός και προσελκύει άτομα με δύστροπους χαρακτήρες). Εκδηλώσεις ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ και μόνο. Να βρεθούν παρέα οι ιδιοκτήτες, να οδηγήσουν σε ωραίες διαδρομές και να μιλήσουν μόνο γι' αυτά. Καλή η ερώτηση "τι χρόνο έκανες;", αλλά πραγματικά υπάρχει και ο συλλεκτικός κόσμος που μάλλον έχει μείνει κενός τα τελευταία χρόνια με τους πολλούς "αγώνες"! (Και ο Σ.Ι.Σ.Α. σίγουρα ξέρει να δημιουργεί καλή, φιλική και άνετη ατμόσφαιρα μεταξύ των συμμετεχόντων στις εκδηλώσεις του).
Αυτές οι σκέψεις μας γεννήθηκαν στην εξαιρετικά διοργανωμένη εκδήλωση του Σ.Ι.Σ.Α, στην οποία για τρίτη συνεχή χρονιά συμμετείχαμε ως προσκεκλημένοι στην κατηγορία GT (εγκαταλείποντας μετά το Α' σκέλος για οικογενειακούς λόγους, ενώ και το αυτοκίνητό μας μας φάνηκε...αταίριαστο για κλασσική εκδήλωση -πολύ "καινούργιο", ποτέ ξανά με Young Timer!), και ευχαριστούμε. Και αυτό που έμεινε απο την όμορφη μέρα, ήταν η βεβαιότητα ότι υπάρχει ένας Σύλλογος, μια λέσχη και ένα ΔΣ (όλα είναι σχετικά και όλα μετράνε) που όχι μόνο ξέρουν να διοργανώνουν αλλά ΞΕΡΟΥΝ (έχουν μάθει) ΝΑ ΑΚΟΥΝΕ, και να βελτιώνονται συνεχώς στην προσπάθεια για το καλύτερο, το διαφορετικό, το πρωτότυπο.
Ο λόγος είναι ότι τα αυτοκίνητα μετά το 1988-1990, εκσυγχρονίστηκαν κάθετα, σε βαθμό που τα διαχωρίζει πλήρως απο τα παλαιότερα. Δηλαδή, δεν μπορούμε να μιλάμε για καθαρή, "αποκλειστική" αγάπη στο κλασσικό αυτοκίνητο σε όλες τις περιπτώσεις, αφού υπάρχει και η (φυσικά καλοδεχούμενη) αγάπη για τον συναγωνισμό, το σπορ και τον "αγώνα", στον οποίο πολλοί "ανακαλύπτουν" ότι μπορούν να συμμετάσχουν με τα καθημερινά τους ΙΧ επειδή "πάλιωσαν". Κλασσικό αυτοκίνητο όμως, σημαίνει "ηλικιωμένο", αναπαλαιωμένο ή άριστα συντηρημένο, σπάνιο έως ανύπαρκτο στους δρόμους, δυσεύρετο ή και αρκετά ακριβό (για να μην εξαιρέσουμε τα συλλεκτικά, ούτε τα πολύ ακριβά). Πόσα τέτοια υπήρχαν στην εκδήλωση; Το πολύ...δύο! Κατά τα άλλα, mini, BMW και Opel. Aρκετά (πολλά!) ήταν τα καθαρά και ετοιμοπόλεμα αγωνιστικά (μόνο πέντε οδηγοί όμως συμμετέχουν σε αγώνες Sporting- να μια καλή ερώτηση: Το γιατί δεν συμμετέχουν στουςαγώνες Sporting OMAE όλα τα "έτοιμα" και γρήγορα κουκλιά που είδαμε στο Φάληρο, αλλά προτιμούν τον Σ.Ι.Σ.Α. Και ας μην βιαστούν κάποιοι να πουν ότι είναι ΜΟΝΟ οικονομικό το θέμα!). Ομως αλλού ήταν το νόημα της σκέψης-ευχής-πρότασης που εκφράζουμε: Οτι με τέτοιο δυναμικό, τέτοιες ιδέες και τέτοιο "γκελ" στους φίλους των Ιστορικών, ο Σ.Ι.Σ.Α. θα έπρεπε να αναπτύξει και κάποιες πιο απλές, χωριστές εκδηλώσεις "για την αγάπη του κλασσικού αυτοκινήτου", χωρίς γκάζια, χωρίς χρόνους, χωρίς Ειδικές, χωρίς κλειστές παρέες (π.χ. εντευκτήριο ΦΙΛΠΑ) που κάνουν τους "νέους" να αισθάνονται άβολα, χωρίς "φανατισμό" όπως κάποιες (λίγες και "κλειστές") λέσχες που επεκτείνουν τις κακές γυμνασιακές συνήθειες στον κόσμο των ενηλίκων, χωρίς ξεπερασμένα παιχνίδια σαν τα "κυνήγια θησαυρού" του '60, και χωρίς το στοιχείο του "συναγωνισμού" (που εύκολα γίνεται ανταγωνισμός και προσελκύει άτομα με δύστροπους χαρακτήρες). Εκδηλώσεις ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ και μόνο. Να βρεθούν παρέα οι ιδιοκτήτες, να οδηγήσουν σε ωραίες διαδρομές και να μιλήσουν μόνο γι' αυτά. Καλή η ερώτηση "τι χρόνο έκανες;", αλλά πραγματικά υπάρχει και ο συλλεκτικός κόσμος που μάλλον έχει μείνει κενός τα τελευταία χρόνια με τους πολλούς "αγώνες"! (Και ο Σ.Ι.Σ.Α. σίγουρα ξέρει να δημιουργεί καλή, φιλική και άνετη ατμόσφαιρα μεταξύ των συμμετεχόντων στις εκδηλώσεις του).
Αυτές οι σκέψεις μας γεννήθηκαν στην εξαιρετικά διοργανωμένη εκδήλωση του Σ.Ι.Σ.Α, στην οποία για τρίτη συνεχή χρονιά συμμετείχαμε ως προσκεκλημένοι στην κατηγορία GT (εγκαταλείποντας μετά το Α' σκέλος για οικογενειακούς λόγους, ενώ και το αυτοκίνητό μας μας φάνηκε...αταίριαστο για κλασσική εκδήλωση -πολύ "καινούργιο", ποτέ ξανά με Young Timer!), και ευχαριστούμε. Και αυτό που έμεινε απο την όμορφη μέρα, ήταν η βεβαιότητα ότι υπάρχει ένας Σύλλογος, μια λέσχη και ένα ΔΣ (όλα είναι σχετικά και όλα μετράνε) που όχι μόνο ξέρουν να διοργανώνουν αλλά ΞΕΡΟΥΝ (έχουν μάθει) ΝΑ ΑΚΟΥΝΕ, και να βελτιώνονται συνεχώς στην προσπάθεια για το καλύτερο, το διαφορετικό, το πρωτότυπο.
Η πορτοκαλί Manta του Αλ. Παπανδρέου, κατέκτησε άξια την πρώτη θέση Γενικής στην Super Regularity. |
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ www.sisa.gr/uploads/files/CLASSIFICATION_GRAND_PRIX_20161.pdf