Δεν μου αρέσει η παρελθοντολογία, ουτε η απόδοση ευθυνών που μένει στα λόγια, ούτε και οι "παραδειγματικές τιμωρίες". Ειναι, όμως, προκλητικοί! Και οι πρώην και οι νυν! Οι πρώην, απολύτως υπεύθυνοι για τα προβλήματα της χώρας ως κυβερνήτες της (με τον απόλυτο, σχεδόν "απολυταρχικό", τρόπο του "πρωθυπουργοκεντρικού" μας συστήματος), έχουν εντελώς ξεσαλώσει, βέβαιοι για την ατιμωρησία που τους εξασφαλίζει η νομοθεσία, και την προστασία που τους παρέχει το παράδοξο δίδυμο που κυβερνά. Ετσι, ο μεν Κ.Κ. (ο μικρός) που επί των ημερών του είδε: α) Να καίγεται η Ηλεία, β) να καίγεται το κέντρο της Αθήνας, γ) να καίγεται ο ανεκτίμητης σημασίας δρυμός της Πάρνηθας, δ) να διογκώνεται αφύσικα το Δημόσιο χρέος ΚΑΙ οι δημόσιες δαπάνες, ο "μικρός" λοιπόν επέλεξε την σιωπή, και τώρα που θεωρεί ότι έχει περάσει αρκετός καιρός φωτογραφίζεται χαρούμενος να κάνει ράφτινγκ στον Νέστο. Ο δε άλλος, αυτός ο απίθανος ποδηλάτης της διασποράς (!), επι δύο χρόνια σχεδόν φορτώνει χρήμα ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο για διαλέξεις τύπου: "Πως κατέστρεψα την προοπτική μιας χώρας να ανακάμψει για τον επόμενο αιώνα" (γιατί αυτό ακριβώς έκανε και τώρα πια ουδόλως ενδιαφέρει αν ήταν απο πρόθεση, απο λάθος, ή το πιο πιθανό απο βλακεία, - πιο σωστά απο ακαταλληλότητα/ανικανότητα). Και οι νύν κυβερνώντες, οι κατά τις δημοσκοπήσεις συγκεντρώνοντες το 25% των ψήφων σε ενδεχόμενες εκλογές (αυτό είναι το... καλό σενάριο!), συμμάχησαν και ενώθηκαν σε γάμο "τρίτου φύλου", προκειμένου να εξασφαλίσουν την ατιμωρησία των πρώην αρχηγών των κομμάτων τους, ο πρώτος στέλνοντας ισόβια στην φυλακή έναν δήμαρχο και ο δεύτερος έναν πρώην υπουργό. Και "καθάρισαν". Η έτσι νομίζουν.
Κάπου εδώ μπαίνουμε στην εικόνα και εμείς. Εμείς -και είμαστε οι συντριπτικά περισσότεροι- που δεν κάναμε κομπίνες, δεν πήραμε κρατικές δουλειές, δεν επιβαρύναμε το Δημόσιο με υπέρογκες προμήθεις ή μίζες κάτω απο το τραπέζι, δεν κρύβαμε εισοδήματα απο την εφορία (γιατί ακόμα και να το θέλαμε, κάτι που δεν μπορούν να το αρνηθούν πολλοί, δεν θα μας το επέτρεπε η φύση της δουλειάς), κρατήσαμε την επιχείρηση προσωπική πληρώνοντας δεκάδες χιλιάδες Ευρώ εφορία κάθε χρόνο (χρήματα που δεν εισπράτταμε πάντα απο τους πελάτες -εν τέλει μας "έφαγε η αγορά" κάπου 200.000!), δεν καταφύγαμε στην λύση των εξωχώριων για να "κρύψουμε" καλού-κακού τα περιουσιακά στοιχεία που αποκτήσαμε μετά απο δεκαετίες εμφανούς επιχειρηματικότητας (έτσι ώστε να έρθουν τώρα και να μας τσακίσουν τα τεκμήρια για το σπίτι του 1988 και το αυτοκίνητο του 1999, παρ' ότι το εισόδημα ΜΗΔΕΝΙΣΤΗΚΕ απο το '09 και μετά!), εμείς λοιπόν και αναμφίβολα οι χιλιάδες μικρομεσαίοι σαν κι εμάς (όπως και οι εκατοντάδες χιλιάδες απολυμένοι ιδιωτικοί υπάλληλοι), τι κάνουμε όταν βλέπουμε τα χαμόγελα στο ράφτινγκ, τις διαλέξεις στο Χάρβαρντ, "τον Χοντρό-Λιγνό σε νέες περιπέτειες στην Βουλή", τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να απειλεί τους -άφαντους- ξένους επενδυτές ότι θα χάσουν τα λεφτά τους και θα πάνε φυλακή αν επενδύσουν στην χώρα μας άνευ της εγκρίσεώς του, άλλα αριστερά κόμματα να μιλούν για κατάργηση θρησκευτικών, ξαναγράψιμο της Ιστορίας, επιστροφή στη δραχμή και έξοδο απο το...ΝΑΤΟ (κάτι πικρά γέλια που θα βάζει ο Στάλιν απο 'κεί πάνω -ή...κάτω!- σκεπτόμενος οτι με τέτοιους επιγόνους δικαίως γκρεμίστηκε ο υπαρκτός...), και τελειωμό δεν έχουν οι γραφικότητες αυτών που θέλουν να (και δυστυχώς θα) μας κυβερνήσουν: "Μας ψεκάζουν", φωνάζει ο ένας. "Ζήτω η νίκη" επιμένουν οι άλλοι. "Οι λαθραίοι μετανάστες είναι φίλοι μας, πρέπει να τους εντάξουμε στην κοινωνία μας", λέει ο τρίτος (λησμονώντας ότι αυτό είναι μεν σωστό, αλλά με την απαραίτητη προυπόθεση να τηρηθεί η ποσόστωση της Β. Ευρώπης, και όχι να απορροφήσουμε 2.000.000 ανθρώπους, αφού θα αλλοιωθεί ο κοινωνικός ιστός. Να γιατί τα αριστερά κόμματα έχουν κάποιες φορές γοητευτική δυναμική αφού σου λένε αυτά που θέλεις και χρειάζεσαι να ακούσεις, αλλά την κρίσιμη ώρα της κάλπης ο ψηφοφόρος δεν επιλέγει... Πακιστάν!).
Να συνεχίσουμε; Να πούμε για τον ρόλο των καναλιών Πανελλαδικής εμβέλειας και των εφημερίδων; Να πούμε για τα μικρά κανάλια του τηλεμάρκετινγκ με την ομιχλώδη ιδιοκτησία και την απουσία προγράμματος, που όμως ΟΛΑ έχουν πολιτικές εκπομπές κάθε βράδυ; Να πούμε για την απίθανη καθημερινή τρίωρη προβοκάτσια συγκεκριμένου παλαίμαχου δημοσιογράφου-"ηθοποιού" κατα των Γερμανών; Να πούμε για τις απίθανες φάτσες των τηλεοπτικών πάνελ, με το ντύσιμο που δείχνει απόλυτη έλλειψη σεβασμού στον τηλεθεατή, με την εμφανή, πολλές φορές, άγνοια βασικών ιστορικών στοιχείων, με το πρόστυχο και αγενές φέρσιμο στους συνομιλητές τους που το συναγωνίζονται μόνο οι παρουσιαστές, όπως κυνικά κόβουν στη μέση την κουβέντα για να πάνε στις διαφημίσεις του σούπερ σουτιέν; Οχι, να μην πούμε. Αρκετά είπαμε, με αφορμή το ράφτινγκ στον Νέστο του ενός εκ των δύο βασικών υπευθύνων της καταστροφής της Ελλάδος (ο άλλος κάπου θα γύρναγε στο εξωτερικό). Ενα έχουμε να συστήσουμε: Προσοχή, προσοχή στις αντιδράσεις, στις αποφάσεις και στις επιλογές μας. Γιατί εδώ που είμαστε τα λάθη δεν συγχωρούνται και φυσικά είναι ευκολότερο το να κυλήσουμε πίσω στον γκρεμό παρά να ανέβουμε την ανηφόρα. Δ.Π.
Y.Γ. Και αυτή είναι η τελευταία φορά που ασχολούμεθα με κάτι άλλο εκτός απο τις ΕΔ της regularity. (Ψέμματα: Μέχρι την επόμενη πρόκληση!).
Κάπου εδώ μπαίνουμε στην εικόνα και εμείς. Εμείς -και είμαστε οι συντριπτικά περισσότεροι- που δεν κάναμε κομπίνες, δεν πήραμε κρατικές δουλειές, δεν επιβαρύναμε το Δημόσιο με υπέρογκες προμήθεις ή μίζες κάτω απο το τραπέζι, δεν κρύβαμε εισοδήματα απο την εφορία (γιατί ακόμα και να το θέλαμε, κάτι που δεν μπορούν να το αρνηθούν πολλοί, δεν θα μας το επέτρεπε η φύση της δουλειάς), κρατήσαμε την επιχείρηση προσωπική πληρώνοντας δεκάδες χιλιάδες Ευρώ εφορία κάθε χρόνο (χρήματα που δεν εισπράτταμε πάντα απο τους πελάτες -εν τέλει μας "έφαγε η αγορά" κάπου 200.000!), δεν καταφύγαμε στην λύση των εξωχώριων για να "κρύψουμε" καλού-κακού τα περιουσιακά στοιχεία που αποκτήσαμε μετά απο δεκαετίες εμφανούς επιχειρηματικότητας (έτσι ώστε να έρθουν τώρα και να μας τσακίσουν τα τεκμήρια για το σπίτι του 1988 και το αυτοκίνητο του 1999, παρ' ότι το εισόδημα ΜΗΔΕΝΙΣΤΗΚΕ απο το '09 και μετά!), εμείς λοιπόν και αναμφίβολα οι χιλιάδες μικρομεσαίοι σαν κι εμάς (όπως και οι εκατοντάδες χιλιάδες απολυμένοι ιδιωτικοί υπάλληλοι), τι κάνουμε όταν βλέπουμε τα χαμόγελα στο ράφτινγκ, τις διαλέξεις στο Χάρβαρντ, "τον Χοντρό-Λιγνό σε νέες περιπέτειες στην Βουλή", τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να απειλεί τους -άφαντους- ξένους επενδυτές ότι θα χάσουν τα λεφτά τους και θα πάνε φυλακή αν επενδύσουν στην χώρα μας άνευ της εγκρίσεώς του, άλλα αριστερά κόμματα να μιλούν για κατάργηση θρησκευτικών, ξαναγράψιμο της Ιστορίας, επιστροφή στη δραχμή και έξοδο απο το...ΝΑΤΟ (κάτι πικρά γέλια που θα βάζει ο Στάλιν απο 'κεί πάνω -ή...κάτω!- σκεπτόμενος οτι με τέτοιους επιγόνους δικαίως γκρεμίστηκε ο υπαρκτός...), και τελειωμό δεν έχουν οι γραφικότητες αυτών που θέλουν να (και δυστυχώς θα) μας κυβερνήσουν: "Μας ψεκάζουν", φωνάζει ο ένας. "Ζήτω η νίκη" επιμένουν οι άλλοι. "Οι λαθραίοι μετανάστες είναι φίλοι μας, πρέπει να τους εντάξουμε στην κοινωνία μας", λέει ο τρίτος (λησμονώντας ότι αυτό είναι μεν σωστό, αλλά με την απαραίτητη προυπόθεση να τηρηθεί η ποσόστωση της Β. Ευρώπης, και όχι να απορροφήσουμε 2.000.000 ανθρώπους, αφού θα αλλοιωθεί ο κοινωνικός ιστός. Να γιατί τα αριστερά κόμματα έχουν κάποιες φορές γοητευτική δυναμική αφού σου λένε αυτά που θέλεις και χρειάζεσαι να ακούσεις, αλλά την κρίσιμη ώρα της κάλπης ο ψηφοφόρος δεν επιλέγει... Πακιστάν!).
Να συνεχίσουμε; Να πούμε για τον ρόλο των καναλιών Πανελλαδικής εμβέλειας και των εφημερίδων; Να πούμε για τα μικρά κανάλια του τηλεμάρκετινγκ με την ομιχλώδη ιδιοκτησία και την απουσία προγράμματος, που όμως ΟΛΑ έχουν πολιτικές εκπομπές κάθε βράδυ; Να πούμε για την απίθανη καθημερινή τρίωρη προβοκάτσια συγκεκριμένου παλαίμαχου δημοσιογράφου-"ηθοποιού" κατα των Γερμανών; Να πούμε για τις απίθανες φάτσες των τηλεοπτικών πάνελ, με το ντύσιμο που δείχνει απόλυτη έλλειψη σεβασμού στον τηλεθεατή, με την εμφανή, πολλές φορές, άγνοια βασικών ιστορικών στοιχείων, με το πρόστυχο και αγενές φέρσιμο στους συνομιλητές τους που το συναγωνίζονται μόνο οι παρουσιαστές, όπως κυνικά κόβουν στη μέση την κουβέντα για να πάνε στις διαφημίσεις του σούπερ σουτιέν; Οχι, να μην πούμε. Αρκετά είπαμε, με αφορμή το ράφτινγκ στον Νέστο του ενός εκ των δύο βασικών υπευθύνων της καταστροφής της Ελλάδος (ο άλλος κάπου θα γύρναγε στο εξωτερικό). Ενα έχουμε να συστήσουμε: Προσοχή, προσοχή στις αντιδράσεις, στις αποφάσεις και στις επιλογές μας. Γιατί εδώ που είμαστε τα λάθη δεν συγχωρούνται και φυσικά είναι ευκολότερο το να κυλήσουμε πίσω στον γκρεμό παρά να ανέβουμε την ανηφόρα. Δ.Π.
Y.Γ. Και αυτή είναι η τελευταία φορά που ασχολούμεθα με κάτι άλλο εκτός απο τις ΕΔ της regularity. (Ψέμματα: Μέχρι την επόμενη πρόκληση!).
Αγαπητέ Doberman, τα είπατε (κυριολεκτικά) όλα σε λίγες αράδες! Εύγε εκ νέου!
ΑπάντησηΔιαγραφή