Πριν ξεκινήσουμε, και αφου δώσουμε συγχαρητήρια σε όλους
όσοι διοργάνωσαν και συμμετείχαν στην Regularity Ανάβαση
Πάρνηθας, είναι απαραίτητο να ρίξουμε μια ματιά στο Ελληνικό μωσαϊκό των
Ιστορικών αυτοκινήτων, των ιδιοκτητών τους και των εκδηλώσεών τους.
Με καθυστερηση μερικων δεκαετιών, και για λογους που δεν
έχουν παντα να κανουν με την «ξαφνικη» αγαπη και ενδιαφερον για το Ιστορικο
αυτοκινητο αλλά (και) με την δυνατοτητα οικονομικης κυκλοφοριας και ασφάλισης, το
ενδιαφερον των Ιστορικων οχημάτων
φουντωσε τα τελευταια χρονια στη χωρα μας, με υλικο τα εκατονταδες χιλιαδες
κατατεθειμενα στις Δ.Ο.Υ. παλαια οχηματα μεσαιου-μεγαλου κυβισμου, και προσαναμμα
τα υψηλα τελη κυκλοφοριας, το τεκμηριο διαβιωσης, τα ασφαλιστρα και την
απαραδεκτη κερδοσκοπια στις τιμες των καινουργιων αυτοκινητων.
Οι αρκετές (αλλά
όχι και πάαααρα πολλες) χιλιαδες των
παλαιών, πιστών, «αγνων», φανατικων, συλλεκτων κτλ. φιλων του Ιστορικου
οχήματος, αντιμετωπιζουν φλεγματικά αυτη την «εισβολη», επιλεγοντας μια
ασυνηθιστη για τα Ευρωπαϊκα δεδομενα των Ιστορικων στάση «επιλεκτικης αποχής»,
δηλαδη αποτραβιουνται απο τα κοινα και επιλεγουν με μεγαλη προσοχη και φειδώ
τις περιπτωσεις που θα αποφασισουν να ανοιξουν τις πορτες των γκαραζ όπου
αναπαυονται τα σπανια Ιστορικα τους (επαναλαμβανω, δεν μιλαμε για τα συμπαθη Golf εδω,
ούτε για τα όσα μοντελα του 1990+ μηδενικου ενδιαφεροντος και σπανιοτητας, βρισκονται ακομα σε καθημερινη κυκλοφορια και έχουν γινει «τύποις ιστορικα» χαριν
στην αδηφαγια –τριακονταετία- των FIVA ΚΑΙ FIA, για να
μην μιλησουμε για τα «young timers» του 2003!)
Παρ΄ότι σε καμμια περιπτωση δεν μπορει να μην αναγνωρισταί και αποδοθει αγαπη
και ενδιαφερον σε ΚΑΘΕ πολιτη που ασχολειται με αγορά, συντηρηση και εκδηλωσεις
Ιστορικων αυτοκινητων (δεν υπαρχει μονοπωλιο στο αίσθημα!), ειναι ΣΑΦΕΣ ότι
υπαρχει μεγαλη διαφορα (καποτε και έλειμμα) «Ιστορικης αυτοκινητιστικης κουλτουρας», και
αυτο εκφραζεται απο τις Λεσχες, που έχουν διαφορετικη νοοτροπια στις εκδηλωσεις
τους. Ετσι, περαν του οτι εχουν αποδοθει σε έναν ανευ νοηματος «ανταγωνισμό»
συμμετοχων, ακολουθουν και διαφορετικο τροπο προσεγγισης στους «κανoνισμους»
των εκδηλωσεών τους, καποτε διοργανωνoντας «ψευδοsporting αγωνες»
(που έχουν ολους τους κινδυνους των sporting χωρις κανενα
απο τα υποχρεωτικα μετρα ασφαλείας οχηματος, πληρωματος και διαδρομης), ενω
ειναι πλημμελης ο έλεγχος της ιστορικοτητας –αυθεντικοτητας των συμμετοχων, οπου
απο την κερκοπορτα των «young timers» ή οπως
αλλιώς τα ονομαζει ο καθε ένας) μπαίνουν καθε κατηγοριας και ειδους νορμαλ και
αγωνιστικα οχηματα, ακομα και οσα απαγορευεται να κυκλοφορουν σε δημοσιους
δρομους συμφωνα με τον Κ.Ο.Κ. αλλά και την Ε.Ο. ΦΙΛΠΑ.
Το «προβλημα» ειναι οτι καποιοι εκ των συμμετεχοντων
θεωρουν ότι «τρεχουν σε κανονικο αγωνα», αλλά «Αναβαση» με 60 Ευρώ δεν υπαρχει.
Αναβαση («ταχύτητας» με ζητουμενο τον ταχύτερο δυνατο χρονο καλυψης) σημαινει
αγωνας sporting, με λισανς, ασφαλιση, άδειες,
αγωνιστικα αυτοκινητα με βιβλιαρια και εξοπλισμους ασφαλείας FIA, κτλ.
Ετσι, οι κινδυνοι για ολη την υποθεση της Regularity
αυξανονται με καθε "επιπόλαια στημενη" εκδηλωση που βασιζεται απλά στον λογο, την υπευθυνοτητα και
την σύνεση των συμμετεχόντων, όπως και στην καλη τυχη των οργανωτων. Οι οποιοι οργανωτές, οφειλουν και πρέπει να κανουν σαφες προς καθε κατευθυνση (και ιδιαιτερα στους νεους φιλους τους), ότι «Αναβαση regularity»
σημαινει μια διαδρομη με μεγιστη ζητουμενη μεση ωριαία ταχυτητα τα 50 χ.α.ω. (ή και τα 40,
ή και τα 30 αν υπαρχουν σηματα οριου ταχυτητας του Κ.Ο.Κ.), που μπορει να ειναι
ευθεια, κατηφορική, ή (στην προκειμενη περιπτωση) ανηφορικη.
Η περιπτωση της ΦΙΛΠΑ είναι εντελως διαφορετικη. Η πρωτη
Λεσχη Ιστορικου Οχηματος στην Ελλαδα, η Λεσχη που κατορθωσε να επιτυχει την
κυκλοφορια με Ιστορικες πινακιδες απο τα τελη της δεκαετίας του ’70, η Λεσχη
που «γεννησε» την Ε.Ο. ΦΙΛΠΑ (αλλά και στελεχη της την ΕΟΟΕ), η Λεσχη που
στηριξε και φιλοξενησε τον Συνδεσμο Βετερανων Οδηγων Αγωνων (Σ.Β.Ο.Α.), η Λεσχη
που «αναγκασε» την (τοτε παντοδυναμη) ΕΛΠΑ να ασχοληθει με το Ιστορικο αυτοκινητο, η
Λεσχη που διοργανωσε τρια αξεχαστα Ιστορικα Σιρκουϊ Αυτοκινητου και
Μοτοσυκλετας στο Τατόϊ, η Λεσχη που πρωτη συνδιοργανωσε διημερο μεγαλο αγωνα Regularity παρα το
βαρύ όνομά της, η Λεσχη που φροντιζει για την αυστηρή πιστοποιηση των Ιστορικων
οχηματων με καρτα αυθεντικοτητας της Διεθνους Ομοσπονδιας, η Λεσχη που
διοργανωνει ανεπαναληπτα κλασσικα events υψηλου prestige (Σταδιο,
Πρωτομαγια, Concours, Σπετσες), η Λεσχη με τα περισσοτερα
μελη, τα περισσοτερα Ιστορικα οχηματα, και
τους σπανιοτερους συλλεκτικους
«θησαυρους», αυτη η Λεσχη δεν θα μπορουσε παρα να ξεκινησει το 2016 την
Ιστορικη «αναβιωση» της θρυλικης Αναβασης Παρνηθας, παντα σε μορφη Regularity Rally, ΚΑΙ
ταυτοχρονα να εγγυηθει ότι θα υπηρχε απολυτος σεβασμος στην οικολογικη
προστασια της χλωριδας και της πανιδας του πολυπαθου Αττικου βουνού.
Και για να συμβουν ολα αυτά, σημαινει επισης ότι υπηρξαν
διοικησεις της Λεσχης που τα σχεδιασαν και τα έφεραν σε περας, διοικησεις που όλες ανεξαιρετως αγαπησαν το Ιστορικό
οχημα, και ολες ανεξαιρετως προσπαθησαν να διοργανωσουν εκδηλωσεις για την προβολη
του αλλά και για την συσφιξη των σχεσεων μεταξυ των μελων της κοινοτητας (κατι
που, συμφωνα με την προσωπικη μου άποψη, αποτελει τον πυρηνα της καθε
εκδηλωσης, γιατι τα οχηματα ειναι ανθρωπινα δημιουργηματα και ο ανθρωπος ειναι
πανω απ’ ολα).
Την Κυριακη 19 Μαρτιου, η ΦΙΛΠΑ διοργανωσε την EBΔΟΜΗ Αναβαση Παρνηθας,
με 115 συμμετοχές, εκ των οποιων οι 20 αποτελούνταν απο αγωνιστικα Ιστορικα
αυτοκινητα (που συμμετειχαν υπο την μορφη επιδειξης εκτος συναγωνισμου σαν "Master Trophy'') και
οι 95 αφορουσαν το συναγωνιστικο μερος,
δηλαδη τον αγωνα regularity, που περιλαμβανε
την μια και μοναδικη «ειδικη», δηλαδη ολόκληρη την διαδρομη της αναβασης απο το
Μετοχι μεχρι τον τερματισμο, μηκους 13 χιλιομετρων, με 14 σημεια μέτρησης και
δορυφορικη χρονομετρηση της Anube.
Οι συνολικα 115 συμμετοχες και ο καλος καιρός, αλλά και η
καλή προβολη της εκδηλωσης απο τα Μεσα του χωρου, έκαναν πολλους φιλους του
αυτοκινητου (και οχι μονο των Ιστορικων) να ανεβουν στο βουνό, και ποσο σοφα
έπραξαν!
Γιατί αυτο που ειχε την μεγαλυτερη σημασια, δεν ήταν το
«αγωνιστικο» μερος της regularity, αλλα
το «προσκλητηριο» αυτο καθ’ αυτο, στο οποιο ανταποκριθηκαν όλοι!
Η Παρνηθα σαν Ανάβαση είναι «ιερός αγωνιστικος τοπος» για
οσους την προλαβαν σαν αγωνιζομενοι ή σαν θεατές, και «μυθος» για τους
νεωτερους, πολλοι εκ των οποιων δεν την θυμουνται καν ελατοσκεπασμένη. Οπως
ακριβως η Ριτσωνα, το Τατόϊ, το Ακροπολις ή και το Ραλλυ Παλλαδιο (το οποιο οι
διοργανωτες ματαίωσαν περυσι χωρις να μπουν στον κοπο να συνταξουν μια ανακοίνωση
με τους λογους!!!), οι «αγωνιστικες εκδηλωσεις» που διοργανωνoνται με αυτα τα
ονοματα και σε αυτες τις περιοχές αποτελουν μαγνητη για τους συμμετεχοντες,
ειτε σαν Sporting ειτε σαν Regularity. Iδιως
δε στην δευτερη περιπτωση, οι προϋποθεσεις της συμμετοχης ειναι πιο ευκολες και πιο
απλές μια και δεν απαιτουνται ιδιαιτερα έξοδα και προετοιμασιες.
Και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι δεν αναφερομαι στην «αντ-αγωνιστική regularity της
ψηφιακης εποχης», η οποια έχει προχωρήσει πολυ και στη χωρα μας χαρις σε ένα
μάλλον «κλειστο club» εξειδικευμενων και ιδιαιτερα ικανων
συμμετεχοντων, και δεν αποτελει το θεμα αυτου του σημειωματος. Οχι, πολυ μικρή
σχεση με συναγωνισμο και καταταξη είχε η Κυριακη της 19ης Μαρτιου, γιατι
ο λογος που συγκεντρωθηκαν οι περισσοτεροι απο τους 115, και σιγουρα οι 20 «masters», δεν
ήταν ουτε οι χρονοι, ουτε η καταταξη, ουτε οι απονομες (όλοι «χορτασμενοι» απο
τετοια!), αλλά «η ιδεα» του να βρεθουν ξανα στην Παρνηθα, στην φημισμενη,
Ιστορικη διαδρομη της Παρνηθας, με τους ηχους των μοτερ να αντιλαλουν στις
πλαγιές και στα πετρινα χαμηλα «προστατευτικα» των στροφών.
Και πραγματι, το έζησαν! Ειδαν τα αυτοκίνητά τους, ειδαν ο ένας τον άλλον, τους ειδε ο κοσμος, γελασαν,
μίλησαν, συζητησαν, θαυμασαν, θυμηθηκαν, φωτογραφηθηκαν, μελαγχολησαν χαμογελωντας,
και μετα μπηκαν στα αυτοκίνητά τους, ο Στράτης (Χατζηπαναγιώτου) με τον Δημητρη
(Βαζακα) και ο Λεωνιδας (Κύρκος) με τον
Γιαννη (Σταυρόπουλο) μπροστα, ο Μαριος (Σταφυλοπατης) οδηγωντας ενα απο τα
τεσσερα κοσμηματα που έφερε στο βουνο μαζι τους, και άλλοι, πολλοι, όχι όλοι,
αλλά υπαρχει παντα η επομενη φορά!
Ποσο καιρο ειχαμε να δούμε μια E-Type στην
Παρνηθα; Και Corvette; Kαι Mini Cooper (ω, ποσα
πολλά Μini Cooper!); Kαι Mercerdes 190 SL; Kαι υπεροχες
GΤV και GTAm; Kαι Αscona 400; Kαι ΒMW M3; Kαι μοναδικο
Mazda Cosmo 110; Οι
φωτογραφιες τα λενε ολα. Τα «λενε» και δεν τα δειχνουν απλά, γιατι αυτά τα
αυτοκινητα «μιλανε»! Και οταν ενας φιλος με συστησε σε καποιον σοβαρο κυριο,
που αυτοσυστήθηκε σαν «ο αρχηγος της
ηλεκτροκινησης στην Ελλάδα», του απάντησα οτι «αυτα όλα εδω δεν κινδυνευουν γιατι
δεν θα αλλαξουν ποτε», και δεν καταλαβα αν (με) αταλαβε ή αν απλως προχωρησε παρα
κατω. Γεγονος παραμενει οτι...they don’t make
them like they use to, anymore!
*(Πρέπει να πω εδώ, με καποια επιφυλαξη, οτι παρα την καλη μου διαθεση, παρατηρησα κατι
σαν «ύφος» στο body language μερικων
ιδιοκτητων, κυριως των πιο σπανιων και ακριβων αυτοκινητων. Δεν πειραζει, όλοι φιλοι ειμαστε, γιατι τα
Ιστορικα μας ενώνουν, είτε Cincuecento Τrofeo οδηγουμε,
είτε Lancia 037).
Αυτη η μοναδικη, και πληθωρικη, συγκεντρωση όμορφων
αυτοκινητων σε ένα τοπο όπου γραφτηκε μεγαλο μερος της αγωνιστικης ιστοριας μας,
αυτη η έβδομη και μεγαλυτερη Ιστορικη Regularity Ανάβαση
Παρνηθας, ήταν και ειναι εργο ΦΙΛΠΑ, και προφανως η άριστη διοργανωση αποτελεί έργο της
διοικησης, που έχει καθε λογο να
προσβλεπει σε ένα ακομα καλυτερο μελλον.
Αν και το «όλοι μαζι» στη χωρα μας εχει αποδειχθει ιδιαιτερα δυσκολο (γιατι ο δηλητηριωδης διχασμος της πολιτικης ζωής βρισκει συχνα δρομο προς τις λαϊκες μαζες), το Ιστορικο αυτοκινητο και οι ανθρωποι που νιώθουν την ακατανικητη έλξη προς αυτο, δεν έχουν κατι να μοιράσουν και πολλά να μοιραστούν! Η Παρνηθα ηταν μια (ακομη) αποδειξη οτι το χαμογελο, η καλη διαθεση και η καμπύλη του πισω φτερου μιας Chevrolet Corvette Sting Ray του 1968, μπορουν να γεφυρωσουν καθε διαφορα. Και πιστευω ότι με αυτη την αίσθηση γυρισαν στο σπιτι τους όλοι όσοι βρεθηκαν στο βουνο, την Κυριακη της 19ης Μαρτιου του 2023... Δ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου