EΚΛΟΓΕΣ ΦΙΛΠΑ ΙΙΙ: ΟΙ ΑΠΟΗΧΟΙ ΜΙΑΣ “ΑΧΡΩΜΗΣ“ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ (ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΗΘΗΚΑΝ)

Ενα επίκαιρο άρθρο του Δ. Παπανδρέου

RADIO DAYS 

Tην Πέμπτη 18 Ιανουαρίου το απόγευμα, οι υποψήφιοι Πρόεδροι της ΦΙΛΠΑ κ.κ. Κ. Μητρόπουλος και Π. Φωτεινόπουλος, ήταν προσκεκλημένοι του κ. Σ. Φωτεινέλη στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Πειραιά Κανάλι 1 (90,4), προκειμένου να συζητήσουν για τις επερχόμενες αρχαιρεσίες και να αναπτύξουν τα προγράμματά τους για το μέλλον της Λέσχης.

 Αυτό, ΔΕΝ θεωρείται “πολιτικοποίηση“ των εκλογών μιάς Λέσχης Ιστορικού αυτοκινήτου, πρώτον γιατί δεν συμβαίνει για πρώτη φορά (γνωστές και πυκνές οι τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εμφανίσεις υποψηφίων Προέδρων και παραγόντων των Αρχών του Σπορ, δηλαδή της –πρώην- ΕλΠΑ και της ΟΜΑΕ), και δεύτερον γιατί η συγκεκριμένη εκπομπή έχει αντικείμενο αποκλειστικά το αυτοκίνητο, άρα και οι (όσοι) ακροατές της είναι σχετικοί με το αντικείμενο. Παρά τα διάφορα μεγάλα θέματα λοιπόν, δεν είναι δυνατόν να “καταργείται“ κάθε  άλλη δραστηριότητα, έστω και αυτή της ιδιοκτησίας και χρήσης ενός Ιστορικού αυτοκινήτου (κάτι που προφανώς δεν είναι το ζητούμενο αυτή τη περίοδο για τον μέσο Ελληνα πολίτη, αλλά για ένα απειροελάχιστο ποσοστό μεριών χιλιάδων ατόμων-ιδιοκτητών, απο τα οποία ενεργά σαν χομπίστες που συμμετέχουν σε σχετικές εκδηλώσεις δεν είναι ούτε διακόσιοι καλά καλά). Απο την άλλη πλευρά όμως, είναι καλό να μην συμβαίνει ούτε το αντίθετο (που ατυχώς βλέπουμε πολύ συχνά, και στους σύγχρονους αγώνες), δηλαδή να δίδεται η εντύπωση ότι υπάρχει μιά κατηγορία ανθρώπων που ζουν στον δικό τους κόσμο, και που ο  κοινωνικός προβληματισμός τους εξαντλείται στις διοργανώσεις εκδηλώσεων με τα Ιστορικά τους αυτοκίνητα, στο μέγα ερώτημα του πως θα κατεβαίνουν στους αγώνες περισσότερα προπολεμικά οχήματα, στο καίριο υπαρξιακό δίλημμα του αν πρέπει να επιλέγονται ξενοδοχεία πέντε ή τεσσάρων αστέρων για τις διανυκτερεύσεις των διήμερων εκδηλώσεων, στην αγωνιώδη αναζήτηση χορηγιών δεκάδων χιλιάδων Ευρώ για ένα Ιστορικό διήμερο, και τέλος στην επιδίωξη τρόπων “δωρεάν και ανεξέλεγκτης“ κυκλοφορίας των παλαιών αυτοκινήτων (όπου “παλαιά“  και “αντίκες“ με δικαίωμα έκδοσης Ιστορικών πινακίδων, θεωρούνται και τα all electric, a/c, ABS, injection μοντέλα του 1988, όπως τα σχεδόν 500.000 ΙΧ ηλικίας 30 ετών που κυκλοφορούν ακόμα στους δρόμους της Επικράτειας). Αρα ο φόβος της κατάχρησης δικαιώματος απο χιλιάδες οχήματα ελλοχεύει, και αν ήθελαν οι Ομοσπονδίες “να πείσουν“ τους πολιτικούς περί του αντιθέτου, θα έπρεπε να προτείνουν ως κατάλληλα για έκδοση Ιστορικών πινακίδων τα αυτοκίνητα 40 ετών, ή ΕΩΣ το 1980 χωρίς πρόσθεση ετών στο μέλλον για μια δεκαετία, δηλαδή το 2028 να επεκταθεί το δικαίωμα μέχρι το 1990. Γιατί όσο πιο παλιό, τόσο πιο σίγουρο ότι δεν θα κυκλοφορεί συχνά, τόσο πιο σαφές και ξεκάθαρο ότι πρόκειται  για “ιστορική κληρονομιά“ και όχι για ένα  αφορολόγητο μεταφορικό μέσο.

 ΟΛΑ ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ -ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ

Στο προηγούμενο άρθρο μας, είχαμε αναφερθεί αναλυτικά στην πολιτικοοικονομική κατάσταση της χώρας μας αυτή την περίοδο, για τον απλούστατο λόγο ότι “όλα περνάνε μέσα απο αυτήν“: Άλλες αποφάσεις θα έπαιρνε ένα Υπουργείο χωρίς οικονομική ασφυξία και Τρόϊκα να ελέγχει και να αποφασίζει/απορρίπτει/επιβάλλει, αλλιώς θα αντιμετώπιζαν και θα ικανοποιούσαν οι φίλοι των Ιστορικών το χόμπυ τους, άλλη άνεση και ευκολία θα είχαν και οι “παράγοντες“ αυτού του χόμπυ απο τις Λέσχες και τις Ομοσπονδίες να μιλήσουν γι΄αυτό, να διοργανώσουν μεγαλόπρεπες εκδηλώσεις, να κάνουν σχέδια για την εξάπλωσή του. Αυτή ακριβώς η “εξάπλωση“ της ιδέας του Ιστορικού αυτοκινήτου σαν χόμπυ (και σαν διατήρηση τεχνολογικής κληρονομιάς) και όχι σαν καθημερινή χρήση με φτηνή ασφάλεια και χωρίς τέλη κυκλοφορίας όπως μέχρι τώρα την βλέπουν πολλοί απο τους όψιμους κατόχους Ιστορικών πινακίδων, απαιτεί “άνοιγμα“, προσέλκυση και ανταπόκριση απο το μεγάλο κοινό. Και αυτό το κοινό “το χάνουμε“ όταν μιλάμε σαν μέλη μιας κλειστής Λέσχης προνομιούχων, τους οποίους η κρίση δεν φαίνεται να έχει αγγίξει (ως προς το οικονομικό της σκέλος), και το δείχνουν. Τα τελευταία χρόνια εκατοντάδες άνθρωποι έχουν αναβάλλει τα σχέδια αγοράς ή αναπαλαίωσης του Ιστορικού τους οχήματος, και πολλοί περισσότεροι έχουν υποχρεωθεί να πουλήσουν “κομμάτια“ της μικρής προσωπικής τους συλλογής που συγκέντρωσαν μέσα σε δεκαετίες με απίστευτο κόστος σε χρήμα, ώρες και “αγανάκτηση“ (απο τα καμώματα των Ελλήνων “μαστόρων“). Δεκάδες, ή και εκατοντάδες ιδιοκτήτες θα ήθελαν, αλλά δεν αντέχουν οικονομικά να συμμετάσχουν σε εκδηλώσεις Ιστορικών, και δεν αναφερόμαστε σε αυτές που ζητάει η ελίτ των επαγγελματιών και των εχόντων, αλλά στα απλά “ραλλάκια“ συναναστροφής των φίλων των, επίσης απλών, Ιστορικών αυτοκινήτων, που είναι (και μπορούν να γίνουν) απείρως περισσότεροι. Προσοχή λοιπόν, γιατί υπάρχει διάχυτος ένας (αγωνιστικός) “σνομπισμός“ απο αρκετούς πρωτοκλασσάτους συμμετέχοντες, μέχρι ακούσιος αλλά εμφανής “ελιτισμός“ απο τους (ανήκοντες στην ανώτερη οικονομική κατηγορία, γιατί “η τάξη“ είναι άλλο πράγμα) υποψηφίους Προέδρους.

ΤΟ  “ΟΡΑΜΑ“ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ  (ΜΟΝΟ;) ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΛΕΣΧΕΣ

Για να κλείσουμε με αυτό το θέμα και να περάσουμε σε μερικά ενδιαφέροντα σημεία και συμπεράσματα της ραδιοφωνικής εκπομπής της 18ης Ιανουαρίου, θα θυμηθούμε τις προσπάθειες Λεσχών  που διοργάνωσαν αξιολογότατους “αγώνες τύπου Regularity“ στο παρελθόν, που στην ουσία ήταν ακριβώς αυτό που θέλουν οι περισσότεροι: Οικονομικές εκδηλώσεις συμμετοχής και συναναστροφής, όπου πήγαινες με το αυτοκινητάκι σου, ίσως και με την οικογένειά σου, και συναντούσες πολλούς άλλους ακριβώς σαν κι εσένα, για να περάσετε μια μέρα με κέφι και χωρίς άγχος “συναγωνισμού και διάκρισης“ (υπήρχαν κι αυτά, αλλά πλην εξαιρέσεων έμεναν σε επίπεδο φιλικής παρέας). Θυμόμαστε την Λέσχη Orca επί προεδρίας του ευρηματικού και ικανότατου κ. Ι. Χόλη, και τις μονοήμερες ή διήμερες διοργανώσεις με τον ευφυή τρόπο ωραρίων Ε.Δ. και χρονομέτρησης που επινόησε (και που αργότερα υιοθέτησε/“αντέγραψε“ στα σημεία η καλή Λέσχη Ac3 της Αργολίδας), με εξαιρετικές παροχές αλλά και  χαμηλό παράβολο συμμετοχής. Θυμόμαστε τις “προσπάθειες ζωής“ του Προέδρου της Microcars κ. Γ. Κολοτούρου να συμπιέσει αφάνταστα τα κόστη των πρωτότυπων διοργανώσεων του (ήταν απο τους πρώτους που διοργάνωσε time trial σε πίστες καρτ και αναβάσεις regularity), προσφέροντας αγώνα, γεύμα και απονομή με χαμηλότατα παράβολα. Και βεβαια δεν ξεχνάμε τον Σ. Βαρθολομαίο του Σ.Ι.Σ.Α.  που την δεκαετία του  ’90 άλλαξε την μορφή των Ιστορικών εκδηλώσεων Regularity με την πολυμορφία των διαδρομών και των δοκιμασιών, ίσως “ακροβατώντας“ στο περιθώριο (και στο όριο!) των κανονισμών FIVA αλλά αποκτώντας και κληροδοτώντας στη νέα διοίκηση του Σ.Ι.Σ.Α. ένα “ορκισμένο“ κοινό. Και είναι ακριβώς αυτή η νέα διοίκηση του Σ.Ι.Σ.Α  με τον κ. Μ. Μουζούκη σταθερό παρονομαστή, που καταρρίπτει απανωτά ρεκόρ συμμετοχών, χάρις α) Στην ευρηματικότητα των διοργανώσεων, και β) Στο λογικό κόστος και στην “ανοιχτή συμμετοχή“ σε πλήθος οχημάτων (παρ‘ ότι μερικά εξ΄ αυτών θέλουν, πράγματι, αρκετή καλή θέληση -και μειωμένη όραση- για να χαρακτηριστούν ως “αυθεντικά Ιστορικά“).

 Αυτή η μικρή αναφορά (που παρ‘ ότι δεν είναι το θέμα του παρόντος άρθρου, δεν αγνοεί τις πολύ καλές προσπάθειες  των Ελληνικών Λεσχών, όπως τα Σιρκουί Χανίων και οι αναβάσεις Ομαλού στην Κρήτη, οι “διεθνείς“ περιηγήσεις της Θεσσαλονίκης, οι εκθέσεις και οι νυχτερινές εκδηλώσεις της Αργολίδας κτλ.), έχει σαν στόχο το να καταδείξει την ποικιλία και την ευρηματικότητα των μικρότερων και των τοπικών Λεσχών Ιστορικών αυτοκινήτων, η οποία είναι αναγκαία γιατί τα μέλη τους δεν έχουν (όλα) τις οικονομικές δυνατότητες να ακολουθήσουν ακριβότερες εκδηλώσεις. Και βέβαια, γιατί οι ίδιες οι Λέσχες δεν έχουν τα μέσα να τις διοργανώσουν, με τις χορηγίες να προέρχονται συνήθως απο μικρές επιχειρήσεις και καταστήματα της περιφέρειας (και απο την τσέπη των μελών των Δ.Σ. πολλές φορές).

 Όταν είσαι αναγκασμένος να μηχανευτείς τρόπους ώστε και οι διοργανώσεις σου να ειναι άρτιες και το κόστος τους χαμηλό (για όλους), σίγουρα γίνεσαι πιο επινοητικός, το ψάχνεις περισσότερο. Απο την άλλη, όταν έχεις την οικονομική άνεση, “περιορίζεσαι“ στο να κάνεις τις τυποποιημένες εκδηλώσεις σου ακόμα καλύτερες, πιο λαμπερές, πιο εντυπωσιακές αλλά και “αναμενόμενες“, χωρίς πρωτοτυπία, καινοτομία  και εκσυγχρονισμό (και δεν αναφερόμαστε στην αυτονόητη χρηση συστημάτων ηλεκτρονικής χρονομέτρησης). Μ‘ άλλα λόγια, και παραφράζοντας το ρητό “ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα“, λέμε ότι “το χρήμα σκοτώνει την έμπνευση“!

  

ΤΟ “ΤΑΤΟΪ-ΦΑΝΤΑΣΜΑ“, ΚΑΙ Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΝΕΒΗ

 Ας σταματήσει λοιπόν το κυνηγητό των δεκάδων χιλιάδων Ευρώ για ένα Τατόϊ (πόσο έχει κουράσει αυτό το θέμα, σαν συζήτηση αλλά και σαν επιχείρημα) και ας μείνει η μεγαλειώδης ραδιο-“φονική“ ατάκα του υποψηφίου προέδρου κ. Π. Φωτεινόπουλου για κόστος 140.000 Ευρώ (!) προκειμένου να ετοιμαστεί  ιδανικά ο χώρος του αεροδρομίου του Τατοϊου για ασφαλείς αγώνες, να θυμίζει εις πάντας ότι αν δεν γνωρίζουν καλά ένα θέμα, θα ήταν καλύτερο το να μην αναφέρονται σ‘ αυτό (να σημειώσουμε ότι η μόνη ένσταση του συντονιστού της εκπομπής στο άκουσμα του τεραστίου αυτού ποσού, που θα μπορούσε να αγοράσει μια έκταση ικανή να φιλοξενήσει πίστα, ήταν ότι δεν επιτρέπονται τα τσιμεντένια στηθαία στην ταχύτητα!). Και εν πάση περιπτώσει, αν η ΦΙΛΠΑ και το Δ.Σ. της αντιμετώπιζε πρόβλημα με τις χορηγίες για τον συγκεκριμένο χώρο το 2015 και το 2016 και το 2017, ας μην το ανακοίνωνε και το ξε-ανακοίνωνε επι τριετία, αλλά ας άλλαζε “πίστα“, προκειμένου να διοργανώσει το διήμερο-εορτή των Ιστορικών  αυτοκινήτων σε οικονομικότερο και πιο πρόσφορο (αλλά και ασφαλή) χώρο, όπως αυτόν της πίστας των Μεγάρων, για να μην τον ματαιώσει εντελώς όπως έπραξε. Εκεί, ούτε την αεροπορία και τον διοικητή με τα γλομπάκια του αεροδιαδρόμου  θα είχες πάνω απο το κεφάλι σου, και τους αγώνες σου θα διοργάνωνες με ευκολία, ασφάλεια και άνεση χρόνου και ωραρίων, και την “έκθεσή“ σου με σπάνια οχήματα θα είχες στημένη σε κλειστό φυλασσόμενο χώρο, και τους –όσους και όποιους- χορηγούς θα “τοποθετούσες“ καλύτερα ώστε να είναι ορατοί απο παντού (ας ήταν λιγότεροι), και το (τυπικό) εισιτήριο θα έλεγχες, και κόσμος πολύς θα ερχόταν. Δεν θα ήταν το φημισμένο και κλασσικό “Τατόϊ“; Ναι, αλλά δεν θα ματαιωνόταν επί  τρία χρόνια συνεχώς η εκδήλωση, εν αναμονή καλύτερων ημερών. Εξ‘ άλλου, όταν η εταιρεία (Λέσχη; Σωματείο;) ΔΙΕΛΠΙΣ ψευδώς διαφήμισε και ανακοίνωσε πέρυσι οτι “διοργάνωσε το πρώτο Τατόϊ μετά απο 35 χρόνια“, δεν είδαμε διαμαρτυρίες για την χοντρή και ανεπίτρεπτη ανακρίβεια, πέραν της ΕΝΤΟΝΗΣ δικής μας, τόσο  με άρθρο μας στις 10 Οκτωβρίου 2017 που μπορείτε να διαβάσετε εδώ (“ΤΟ ΤΑΤΟΪ, ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΨΕΜΜΑΤΑ“), όσο και σε τηλεοπτική εκπομπή που είχαμε προσκληθεί. (Που ήταν η ΦΙΛΠΑ; Η ΕΛΠΑ; Ο ΣΒΟΑ; Η Start Line;)

 ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΓΝΩΣΤΑ (ΚΑΙ Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΑΠΟΥΣΑ)

 Δεν θα αναφερθούμε (ξανά) στα προγράμματα των δύο υποψηφίων, όπως ανακοινώθηκαν στο ραδιόφωνο, “απνευστί“ απο τον κ. Κ. Μητρόπουλο (ο οποίος ήταν ελαφρώς αγχωμένος στην προσπάθειά του να τα αναφέρει όλα στον ελάχιστο χρόνο που επέτρεπε ο συντονιστής της κουβέντας), και απο τον κ. Τ. Φωτεινόπουλο που συμφωνούσε σχεδόν στα πάντα, λέγοντας ότι έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται τα περισσότερα (η διαφωνία των δύο περί των χορηγιών του Τατοίου δεν ξεκαθαρίστηκε μέχρι τέλους). Όποιος θέλει, μπορεί να δει τι επαγγέλλονται (υπόσχονται) οι δύο υποψήφιοι Πρόεδροι στα δύο προηγούμενα άρθρα αυτού του blog, αλλά θα επαναλάβουμε την θέση μας για ανάγκη πιο καινοτόμων προτάσεων (που δεν ακούστηκαν), για ταύτιση των δύο προγραμμάτων (με άλλη μέθοδο εφαρμογής), και εν τέλει για ένα μέλλον που στοχεύει στην διατήρηση των γνωστών δραστηριοτήτων της Λέσχης (ίσως μεγεθυμένων, αυξημένων και βελτιωμένων, αλλά γνωστών και ιδίων). Το επίπεδο, η ευγένεια και η ευπρέπεια των συνομιλητών, ήταν κατά την άποψή μας η εγγύηση της συνέχισης της θετικής πορείας της ΦΙΛΠΑ, γιατί τα πάντα ξεκινούν απο το ήθος και την ισχυρή αλλά προσιτή προσωπικότητα των ανθρώπων που θα την διοικήσουν. Επίσης, με χαρά είδαμε τα ονόματα των υποψηφίων μελών για το νέο Δ.Σ., και γνωρίζοντας τις ικανότητες των περισσοτέρων αλλά και την αγάπη και το ενδιαφέρον απάντων για την Λέσχη και τα Ιστορικά αυτοκίνητα, δεν έχουμε καμμία αμφιβολία για την βελτίωση της “καθημερινότητας“ (ας την πούμε έτσι) της ΦΙΛΠΑ για την επόμενη διετία, ή και τετραετία, ανεξάρτητα απο το όνομα του νέου Προέδρου. Άρα, επι των αρχαιρεσιών της 24ης Ιανουαρίου (ή της ημερομηνίας που θα επιτευχθεί απαρτία σύμφωνα με το καταστατικό) δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι, και θα επανέλθουμε με νέο άρθρο στο μέλλον, έχοντας σκοπό να μιλήσουμε με το νέο Δ.Σ. όπου και θα θέσουμε τις ερωτήσεις μας.

 Μια παρατήρηση, περισσότερο ενημερωτική, για τα Μουσεία Αυτοκινήτου της χώρας μας, τα οποία φυσικά και γνωρίζει ο κ. Π. Φωτεινόπουλος, μια και ουσιαστικά διατηρεί και ο ίδιος ένα (ή περίπου!) χώρο "μουσειακής" φύλαξης Ιστορικών, ενώ είναι πολύ κοντά με τον κ.  Χαραγκιώνη του Capitol, σχεδιάζοντας πολλά events στο μουσείο Αυτοκινήτου στο μέλλον (αυτό θα γίνει οπωσδήποτε, ανεξαρτήτως του Προέδρου που θα εκλεγεί). Αναφέρθηκε στην “απουσία μουσείου αυτοκινήτου“ απο την Ελλάδα, εννοώντας μια κρατική πρωτοβουλία για την αναγνώριση των Ιστορικών οχημάτων. Και πράγματι, τα εκατοντάδες Ιστορικής σημασίας οχήματα που έχουν περάσει απο την ιδιοκτησία του Δημοσίου, αυτοκίνητα Υπουργών, Βασιλέων, Πρωθυπουργών, ηθοποιών, διασημοτήτων, επιχειρηματιών κτλ., έχουν καταλήξει  ή σκουπίδια στον Ο.Δ.Δ.Υ. ή στα χέρια ιδιωτών συλλεκτών. Μόνο ο αείμνηστος, ο γλυκύτατος φίλος μας, Αρης Σταθάκης είχε κάνει μια προσπάθεια για δημιουργία Δημοτικού μουσείου αυτοκινήτου, όταν ήταν δημοτικός σύμβουλος στην Αθήνα, ακριβώς για να συγκεντρώσει και να σώσει τα χιλιάδες αυτοκίνητα που οι συμπολίτες πέταγαν και εγκατέλειπαν στους δρόμους για να αγοράσουν άθλια Γαλλικά και Ιταλικά supermini "μιάς χρήσεως" την δεκαετία του 1990 και του 2000, αλλά και απο τις μάντρες της απόσυρσης όπου τα πέταγαν κυριολεκτικά σαν συγκρουόμενα για να προλάβουν τις ημερομηνίες (αυτά στις αρχές της ίδιας δεκαετίας, επί υπουργίας Σ. Μάνου, όταν έγινε και η μεγάλη σφαγή του στόλου των δυνάμει Ιστορικών αυτοκινήτων της χωρας μας, με πάνω απο 350.000 οχήματα του '50, του ΄60 και του ΄70 να παραδίνονται στην πρέσα).

 Για τα Μουσεία αυτοκινήτου τώρα, επειδή ακριβώς χαρακτηρίζονται σαν Τεχνολoγικά Ιδρύματα, εμπίπτουν σε κατηγορίες χρηματοδότησης απο την Ευρωπαϊκή Ενωση, σύμφωνα με την αρχή “First come- first served“! Aυτό σημαίνει ότι υπήρξαν πιστώσεις της Ε.Ε. πριν απο κάποια χρόνια και αιτήσεις χρηματοδότησης Ελλήνων που δημιούργησαν Μουσεία αυτοκινήτου, αξιοποιώντας έτσι τις μεγάλες προσωπικές τους συλλογές. Και απο την Θεσσαλονίκη, και απο την Αθήνα (το Μουσείο Τεχνολογίας ΦΑΕΘΩΝ του κ. Χρυσανθακόπουλου υπήρξε το πρώτο άρτιο και πλήρες Μουσείο Αυτοκινήτου με εξαιρετικά και σπάνια εκθέματα, όπου μάλιστα ο Σ.Ι.Σ.Α. είχε διοργανώσει αγώνα), το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο αλλά η χρηματοδότηση της Ε.Ε. περιορισμένη σε αριθμό ιδρυμάτων. Επίσης, υπάρχουν φοροαπαλλαγές όταν τα εκθέματα των Μουσείων αποτελούν δωρεές ή παραχωρήσεις Ιδρυμάτων, και αυτό είναι απολύτως αναγκαίο, γιατί για να μπορέσουν να διατηρηθούν τα αυτοκίνητα σε άψογη κατάσταση (και να εμπλουτίζονται) απαιτείται τεράστιο κόστος και απο κάπου πρέπει να υπάρξουν έσοδα ΧΩΡΙΣ να τους βάζει χέρι το Κράτος.

ΠΟΣΟΙ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΑΝ; (ΠΕΡΙ ΑΚΡΟΑΜΑΤΙΚΟΤΗΤΩΝ)

Το δημοτικό ραδιόφωνο του Πειραιά Κανάλι 1, είναι επιδοτούμενο απο την δημοτική αρχή με ένα ποσόν μεταξύ 1,5 και 1,7 εκατομμυρίων Ευρώ ετησίως, και ο λόγος είναι τα χαμηλά ποσοστά ακροαματικοτήτων που στην εποχή μας (των πολλών ραδιοσταθμών) δεν φέρνουν έσοδα απο διαφήμιση. Παλαιότερα (προ αρκετών ετών δηλαδή), ο σταθμός αποσύρθηκε απο τις μετρήσεις ακροαματικότητας, επειδή τα ποσοστά τού 1% με 2% που είχε τότε, θεωρούντο πολύ χαμηλά για τις διαφημιστικές εταιρείες. Στην πορεία όμως, οι Ρ/Σ στην Αττική και στη περιφέρεια αυξήθηκαν με εκρηκτικούς ρυθμούς (είναι πάνω απο 1000 σήμερα!) αλλά και η διαφημιστική δαπανη μοιράστηκε και εξαρτάται πλέον απολύτως απο τις ακροαματικότητες. Έτσι ο σταθμός Κανάλι 1 90,4  αναγκάστηκε να επανέλθει στις μετρήσεις ακροαματικότητας της Focus Bari, που δυστυχώς το 2016 έδειξαν ποσοστά 0,01% τις καθημερινές, και 0% τα Σαββατοκύριακα (δεν υπήρχε μετρήσιμο δείγμα). Τότε ξεκίνησαν οι κλασσικές πολιτικές τριβές και διαφωνίες στο Δημοτικό συμβούλιο του Πειραιά, και γι‘ αυτό η διοίκηση (δηλαδή η Δημοτική αρχή), θεωρώντας ότι η Focus Bari δεν είναι αξιόπιστη (;J), αποσύρθηκε και πάλι απο τις μετρήσεις της και ανέθεσε στην εταιρεία Opinion One να κάνει μια δημοσκόπηση για την ακροαματικότητα του σταθμού, εννοείται στην περιοχή Πειραιώς. Τα ευρήματα αυτής της δημοσκόπησης εδειξαν ότι καθημερινώς στην ευρύτερη περιοχή Πειραιώς συντονίζονται (για κάποιο διάστημα, κάποια ώρα, σε κάποιες εκπομπές και όχι μονίμως και ταυτοχρόνως) περίπου 30.000 με 40.000 άτομα (και ας μας επιτραπεί να παρατηρήσουμε ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει δημοσκόπηση με απόκλιση της τάξεως του… 30%, αλλά αυτό είναι θέμα άλλης κουβέντας). Όμως, το ποσοστό του Ραδιοσταθμού Κανάλι 1 παραμένει στο 0,01 με 0,02 %, και η θέση του είναι η τελευταία στους μετρήσιμους σταθμούς της Αττικής (31η). Παρ΄ ότι δεν γνωρίζουμε πόσοι ακροατές συντονίζονται ειδικά στην εκπομπή αυτοκινήτου, και πόσοι πολίτες του Πειραιά τυχαίνει να βρίσκονται στη συχνότητα στην διάρκεια της συγκεκριμένης εκπομπής (αν υπάρχουν στοιχεία ευχαρίστως να τα δεχτούμε), είναι ασφαλές να συμπεράνουμε ότι ελάχιστα άτομα άκουσαν “τυχαία“ τους δύο υποψηφίους να ομιλούν, ενώ σίγουρα αρκετοί απο τους ενδιαφερομένους του χώρου του Ιστορικού (που δεν ξεπερνούν, και πάλι, τις μερικές εκατοντάδες, ας μην τρέφει κανείς ψευδαισθήσεις) ήταν ειδοποιημένοι και στήθηκαν στα ραδιόφωνά τους, είτε απο περιέργεια, είτε για να ακούσουν “τον δικό τους“. Αυτό γίνεται και στις περιπτώσεις που προσκεκλημένοι είναι οι Πρόεδροι και τα στελέχη Αρχών όπως η ΕΛΠΑ και η ΟΜΑΕ, και πάντα σε περιόδους εντάσεων, αμφισβητήσεων ή αρχαιρεσιών.

ΕΥΤΥΧΩΣ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΜΕ!

(ΟΙ “UNFORGIVEN“ ΤΗΣ K.Y.A.!)

Αν η συγκεκριμένη συζήτηση για την Προεδρία της ΦΙΛΠΑ γινόταν σε συχνότητα mainstream, δηλαδή σε κάποιο μεγάλο πολιτικό (ή και αθλητικό) ραδιόφωνο που όχι μόνο το ακούει πολύς κόσμος αλλά και πολιτικά στελέχη (ή πιο σωστά οι υπάλληλοι των κομμάτων που παρακολουθούν και καταγράφουν την ειδησεογραφία για να εκδίδουν μετά απαντήσεις, σχόλια, διαψεύσεις ή παιδαριώδεις ανακοινώσεις γυμνασιακού επιπέδου και προσχολικού χιούμορ), τότε οι ακροατές θα είχαν σχηματίσει μια λανθασμένη και ελλιπή εντύπωση για την Ιστορική κοινότητα, ότι δηλαδή πρόκειται για αποκατεστημένα άτομα- ευπάτριδες που το μόνο τους ενδιαφέρον είναι να κάνουν εκδηλώσεις και αγώνες με τα παλιά (και σπάνια) αυτοκίνητά τους, αλλά και να τα κυκλοφορούν καθημερινά με κάποιες τυπικές διαδικασίες ως τμήμα της πολιτιστικής/τεχνολογικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας, ακόμα και εκεί που τα σύγχρονα αυτοκίνητα απαγορεύονται (όπως για παράδειγμα στο κέντρο των Παρισίων, όπου αναφέρθηκε ο υποψήφιος Πρόεδρος κ. Μητρόπουλος). Επίσης, πέρα από τις γενικότητες, δεν προτάθηκε απολύτως καμμία συγκεκριμένη λύση, άποψη αλλά και ουσιαστική μελλοντική ενέργεια για αυτό που ουσιαστικά ενδιαφέρει τους πάντες (και αν δεν επιτευχθεί “ακυρώνει τις Λέσχες), δηλαδή την έκδοση μιάς νέας “λογικής“ Κ.Υ.Α. που θα επαναφέρει ένα παραδεκτό καθεστώς χρήσης των Ιστορικών οχημάτων, μια και σήμερα ισχύει Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΤΟΥΣ. (Και όσες Λέσχες διοργανώνουν σήμερα εκδηλώσεις Ιστορικών  αυτοκινήτων με Ιστορικές πινακίδες, προτρέπουν τα μέλη τους σε εν γνώσει παρανομία, και σε κίνδυνο υψηλών προστίμων). Αν κάποιος επιμένει να κυκλοφορεί με Ιστορικές πινακίδες, ας το κάνει ατομικά και υπ‘ ευθύνη του (κακώς, αλλά ποιός θα τον εμποδίσει;), όταν όμως μια Λέσχη διοργανώνει επισήμως προγραμματισμενη εκδήλωση, “τον παροτρύνει“, “τον προκαλεί“ (και εμμέσως “τον υποχρεώνει“) να κυκλοφορήσει, άρα έχει μέρος της “ηθικής“ ευθύνης. Ολες οι εκδηλώσεις του 2018 πρέπει να ματαιώνονται, να αναβάλλονται, ή να γίνονται δεκτές μόνο συμμετοχές με πινακίδες Υπουργείου, μέχρι νεωτέρας. Ο παρουσιαστής και συντονιστής της εκπομπής που είναι και η αφορμή του άρθρου μας, μη έχων σφαιρική και πλήρη γνώση των θεμάτων, δεν ρώτησε π.χ. τον κ. Π. Φωτεινόπουλο γιατί το  Δ.Σ. της ΦΙΛΠΑ προχώρησε σε πραγματοποίηση της Συγκέντρωσης στο Παναθηναϊκό Στάδιο την προηγούμενη Κυριακή (ενώ είχε ματαιώσει “την βόλτα“ στο Κτήμα Λαζαρίδη του Δεκεμβρίου), μια καραμπινάτη παράβαση του Νόμου μέσα στο κέντρο των Αθηνών. Είναι υπεύθυνη στάση μιάς Λέσχης αυτή, ή μήπως την θεωρούν ως “πράξη αντίστασης“; Ακατανόητο, ειδικά “στα τελειώματα“ μιάς θητείας.

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΜΕ

Πλησιάζουμε τώρα στο πιο ενδιαφέρον θέμα, που προέκυψε “τυχαία“ στη συζήτηση, μάλλον όμως ήταν προγραμματισμένο και (εν μέρει) προετοιμασμένο, όπως φάνηκε απο τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις και τους συνομιλητές που περίμεναν έτοιμοι. Αυτό ήταν η κοινή στάση των Ομοσπονδιών Ιστορικών για την απάντηση και τις θέσεις που θα θέσουν στο Υπουργείο Μεταφορών Υποδομών και Δικτύων σχετικά με την τροποποίηση της Κ.Υ.Α.: Ο παρουσιαστής, εν μέσω της συζήτησης με τους υποψηφίους, τηλεφώνησε (και σωστά) στον απερχόμενο Πρόεδρο ΦΙΛΠΑ κ. Δ. Βερναρδάκη, ο οποίος ακούστηκε ιδιαίτερα σοβαρός, ενωτικός και υπεύθυνος, αναφέροντας με δυό λόγια τα πεπραγμένα της δωδεκαετούς Διοίκησής του (με το ιδιόκτητο κτίριο να αποτελεί την “κορωνίδα“), λέγοντας ότι αποχωρεί απο την διεκδίκηση της προεδρίας “για να δώσει χώρο στους νεώτερους“, και ευχόμενος καλή επιτυχία και στους δύο. Σε μια ερώτηση όμως του παρουσιαστή για την Κ.Υ.Α και τις σχεσεις της Ε.Ο. ΦΙΛΠΑ με την ΕΟΟΕ (η οποία –ερΏτηση- έπρεπε φυσικά να υποβληθεί στους υποψηφίους Προέδρους της ΦΙΛΠΑ που εκδίδει τις Ιστορικές πινακίδες, αλλά ας το παραβλέψουμε για την ώρα), ο κ. Βερναρδακης απάντησε ότι εκείνη ακριβώς τη στιγμή οι εκπρόσωποι της ΕΟΟΕ αλλά και η ΕΛΠΑ βρίσκονταν στα γραφεία της ΦΙΛΠΑ (ή Ε.Ο ΦΙΛΠΑ, τα ίδια είναι γιατί συστεγάζονται επι του παρόντος) για να συντονίσουν τις κοινές ενέργειές τους! Ο κ. Φωτεινέλης (ο παρουσιαστής και συντονιστής) φάνηκε να απορεί για την ΕΛΠΑ, και αμέσως τηλεφώνησε στον (υπηρεσιακό) Πρόεδρό της κ. Α. Μπαβέλλα, ο οποίος ήταν έτοιμος, πάνω στο ακουστικό, για να απαντήσει μονολεκτικά σχεδόν, ότι η ΕΛΠΑ έχει στείλει επιστολή στο Υπουργείο Μεταφορών (με κοινοποίηση σην Ε.Ο. ΦΙΛΠΑ αλλά όχι φυσική παρουσία στα γραφεία της), όπου αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι συντάσσεται με τις θέσεις της Ε.Ο. ΦΙΛΠΑ για το θέμα της επίμαχης Κ.Υ.Α.

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟ ΑΠΛΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ: ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΑΕ;

ΠΟΙΕΣ ΑΡΧΕΣ (ΘΑ) ΕΚΔΙΔΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ;

 Διακοπή δύο αράδων εδώ, για να ευχαριστήσουμε τους αναγνώστες μας για τα καλά τους λόγια, αλλά και για τις σωστές παρατηρήσεις που έκαναν για τα άρθρα μας, ιδιαίτερα το προηγούμενο. Ναι, τα άρθρα αυτού του blog “δεν είναι για όλους“, μια και απαιτούν χρόνο και κάποιες γνώσεις και προσοχή για να διαβαστούν, αλλά  απο την άλλη τα θέματα που θίγουν είναι πολλά κιαι σύνθετα, και όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για τον χώρο ας είναι βέβαιοι ότι θα έχουν πλήρη, ελεγμένη και αντικειμενική πληροφόρηση, όπως η παρακάτω.

 Συνεχίζουμε λοιπόν, με την καινούργια γνώση (που προέκυψε απο την εκπομπή) ότι και οι τρείς “Αρχές“ που εξέδιδαν Ιστορικές πινακίδες μέχρι τον Οκτώβριο (γιατί με την τελευταία Κ.Υ.Α. εξαιρέθηκε η ΕΟΟΕ) έχουν πλέον κοινή πολιτική απέναντι στο Κράτος. Οι δύο υποψήφιοι απλώς παρακολουθούσαν την συζήτηση, και δεν επενέβησαν, ούτε σχολίασαν, και αυτό είναι τουλάχιστον περίεργο γιατί και οι δύο επιδιώκουν να πάρουν στα χέρια τους μια Λέσχη της οποίας η οικονομική ισχύς, άρα και το μέλλον της αλλά και η πραγματοποίηση των φιλόδοξων προγραμμάτων τους, προέρχεται και εξαρτάται απολύτως απο τις πιστοποιήσεις και την έκδοση Ιστορικών πινακίδων. Αυτή είναι “η πηγή εσόδων“, και προφανώς όχι οι εκδηλώσεις ούτε οι συνδρομές, οι οποίες δεν είναι ούτε σίγουρα κερδοφόρες ούτε και σταθερές. Το να αποδέχεσαι έναν ακόμα “παίκτη“ με τον οποίο θα μοιραστείς  αυτό το έσοδο, σημαίνει πολλά (δηλαδη κάποιες συνεννοήσεις και συμφωνίες) τις  οποίες οι υποψήφιοι πρόεδροι δεν έκριναν σκόπιμο να μοιραστούν με τους “ψηφοφόρους“ τους ως όφειλαν παραμονές αρχαιρεσιών, φρονούμε εμείς. Μόνο ο κ. Κ. Μητρόπουλος αναφέρθηκε σε κάποιον (ασαφή) τρόπο καθημερινής και ελεύθερης κυκλοφορίας Ιστορικών και “στοιχειώδους“ ΚΤΕΟ, κάτι που με άλλα λόγια συνεπάγεται ΚΡΑΤΙΚΕΣ πινακίδες (ανέφικτο λόγω έλλειψης υποδομής των υπηρεσιών), απλά δεν το είπε ανοιχτά μια και πολλοί δεν συμφωνούν με αυτό το σενάριο, και φυσικά θα έπρεπε και να αναλύσει τις μεθόδους αναπλήρωσης των εσόδων απο τις Ιστορικές πινακίδες που θα έχανε η ΦΙΛΠΑ. Και για να κρατήσουμε τις ισορροπίες, εξ‘ ίσου ασαφής ήταν και η τοποθέτηση του κ. Π. Φωτεινόπουλου για καποιο τρόπο “νομιμοποίησης“ των παλαιών οχημάτων χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας, που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη τη χώρα απο κληρονομιές, αποσύρσεις, διαγραφές και εγκατάλειψη. Ελκυστική  και σωστή (στη βάση της διατήρησης και μη καταστροφής του οχήματος) η πρόθεση, αλλά πρέπει να γίνει κάπως πιο συγκεκριμένη.

Η ΟΜΑΕ ΕΚΔΙΔΕΙ ΚΑΡΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ FIA REGULARITY, KAI IΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ!

(WHILE YOU WERE SLEEPING!)

 Την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου λοιπόν, την ημέρα της ευγενικής, πολιτισμένης αλλά και μάλλον “ανούσιας“ συζήτησης των δύο υποψηφίων (όχι με όρους “θεάματος“ αλλά περιεχομένου) και “ενώ εσύ -ο απλός ιδιοκτήτης Ιστορικού- κοιμόσουν“ όπως λέει και η ταινία, στην ιστοσελίδα της ΟΜΑΕ  αναρτήθηκαν οι εγκύκλιοι αυτοκινήτου του 2018 (δείτε ΕΔΩ: www.omae-epa.gr/images/documents/2018/E_03_2018_Paravola_prostima_1b.pdf). Η εγκύκλιος 03-2018 περιλαμβάνει τα διάφορα παράβολα και πρόστιμα, και στην παράγραφο 1.12 με τίτλο “ΠΑΡΑΒΟΛΑ ΠΙΝΑΚΙΔΩΝ ΚΑΙ ΚΑΡΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ FIA ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΟΧΗΜΑΤΩΝ“, εκτός απο τα HTP που αφορούν τα Ιστορικά Sporting, υπάρχουν και τα εξής:

1.12.1 Κάρτα αναγνώρισης FIA Ιστορικού οχήματος Regularity: 50 Ευρώ

1.12.3 Πινακίδες Ιστορικού Οχήματος: 160 Ευρώ

*Να σημειωθεί ότι οι “κόκκινες“ αγωνιστικές πινακίδες αυτοκινήτου (οι πρώην ΕΘΕΑ), αναφέρονται στην παράγραφο 1.11.1 και δεν έχει –ακόμα;- ορισθεί ετήσιο παράβολο γ‘ αυτές. Κατι που οδηγεί στο, αυθαίρετο ειναι αλήθεια και υποθετικό, “συμπέρασμα-υποθεση“ ότι είτε δεν θα χρεώνονται για τους κατόχους λισάνς π.χ., είτε ότι δεν έχει επέλθει ακόμα συμφωνία κοστολόγησης των “κόκκινων“ πινακίδων μεταξύ της ΟΜΑΕ και της ΕΛΠΑ, η οποία ως γνωστόν έχει στο παρελθόν “εγγυηθεί“ στο Κράτος για άγνωστο αριθμό ατελώνιστων αγωνιστικών αυτοκινήτων που βρίσκονται στη χώρα μας. Το να τις εκδίδει λοιπόν η ΟΜΑΕ που έχει πλέον για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα το Pouvoir sportive της FIA είναι σωστό και λογικό, αλλά η ΕΛΠΑ διατηρεί “δικαίωμα“ αναφαίρετο επ‘ αυτών. Κάποτε και αυτό το θέμα θα διευθετηθεί, αλλά αυτό το “κάποτε“ προφανώς δεν εχει έρθει ακόμα.

 Εάν οι αναγνώστες (και οι αρμόδιοι, όπως οι υποψήφιοι Πρόεδροι ας πούμε) έχουν συνέλθει απο αυτό που διάβασαν, αναλύουμε: Η ΟΜΑΕ εκδίδει και κάρτες (αναγνώρισης) FIA ΝΟΡΜΑΛ Ιστορικών αυτοκινήτων αντί 50 Ευρώ, αλλά και Ιστορικές πινακίδες Ι.Ο., αυτές της ΕΛΠΑ υποθέτουμε (αλλιώς θα ήταν ο …τέταρτος πάροχος!!!), αντί 160 Ευρώ. Γίνεται έτσι απ‘ ευθείας ανταγωνιστής και “αντίπαλος“ (οικονομικός ΚΑΙ “αγωνιστικός“ όσον αφορά το Regularity) της ΦΙΛΠΑ και της Ε.Ο. ΦΙΛΠΑ, και δεν μιλάμε πλέον για μια κλονισμένη ΕΛΠΑ που είναι ένα απλό πρωτοβάθμιο Σωματείο, αλλά για την ΜΟΝΑΔΙΚΗ Ομοσπονδία Αγωνιστικού Αυτοκινήτου που είναι επίσημα αναγνωρισμένη απο το Ελληνικό Κρατος (ο Αθλητικός Νόμος επιτρέπει μόνο μία Ομοσπονδία ανά άθλημα).

 Να μην αγνοούμε, ότι η ΟΜΑΕ έχει πολλά Σωματεία-Μέλη (πρώην Λέσχες, μόνο η ονομασία αλλάζει) σε όλη την Ελλάδα, τα οποία πλέον θα μπορούν να εκδίδουν Κάρτες αναγνώρισης FIA Regularity και Πινακίδες Ιστορικών Οχημάτων σε κάθε παλαιό όχημα της περιοχής τους (στέλνοντας τα στοιχεία στην Ομοσπονδία, όπως γίνεται και τώρα με τις αγωνιστικές “άδειες Αθλητού“ –πρώην Λισάνς). Και ότι αυτό φυσικά  μπορεί να συνδυασθεί με την διοργάνωση αγώνων Regularity και εκδηλώσεων Ιστορικών, σε τοπικό και Εθνικό επίπεδο “Επάθλων“, Κυπέλλων ή αυτόνομα, εκτός κάποιου θεσμού. Θα μπορούσαν επίσης να προκηρύσσονται και κατηγορίες Regularity σε κάθε (σύγχρονο) ασφάλτινο αγώνα τοπικών Επάθλων και Κυπέλλων Αναβάσεων και Δεξιοτεχνιών της Περιφέρειας, αυξάνοντας τις συμμετοχές, άρα και τα έσοδα, για τις τοπικές Λέσχες. Τα (ανώτατα) παράβολα συμμετοχής σε μονοήμερους αγώνες Regularity ΟΜΑΕ-FIA είναι 110 Ευρώ και για τους διήμερους 200 Ευρώ, αλλά το παράβολο ασφάλισης που πρέπει να καταβάλλει ο Οργανωτής στην ΟΜΑΕ έχει κρατηθεί ιδιαίτερα (και σκοπίμως) πολύ χαμηλά, μόλις 20 Ευρώ ανά συμμετέχοντα (για μονοήμερους και διήμερους αγώνες είναι το ίδιο), έτσι ώστε ο Οργανωτής μπορεί να μειώσει, όσο μπορεί και θέλει, το κόστος συμμετοχής. Επίσης, για Regularity OMAE-FIA απαιτείται Εθνική άδεια ΑΘΛΗΤΗ κατηγορίας Β με ετήσιο κόστος 60 Ευρώ, η οποία όμως παρέχει και εξασφαλίζει ατομική ασφάλιση των συμμετεχόντων στην διάρκεια του αγώνα, και όχι απλά έναντι τρίτων.

 Να λοιπόν κάτι που δεν ακόυσαμε απο τους υποψηφίους: Τι σκοπεύουν να βελτιώσουν στο θέμα της ατομικής ασφάλισης ΤΩΝ ΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ στους αγώνες Regularity της ΦΙΛΠΑ, και όχι απλώς αν θα προμηθευθούν ηλεκτρονικό σύστημα για να τους χρονομετρούν  καλύτερα! Γιατί όταν βγαίνεις με ένα παλιό αυτοκίνητο σε δημόσιο δρόμο με στόχο “να είσαι μέσα“ σε χρόνους ειδικών αλλά και απλών διαδρομών, μπορούν να συμβούν τα πάντα. Όλοι το ξέρουν, και όλοι σιωπούν.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ (RADIO GAGA, by the Queen)

Ο νέος Πρόεδρος της ΦΙΛΠΑ, θα είναι τυχερός γιατί θα έχει εξαιρετικά άτομα στο Δ.Σ. αυτό είναι βέβαιο. Και, τουλάχιστον εμείς, θεωρούμε επίσης βέβαιο ότι αυτή τη φορά δεν θα υπάρξουν “οι δυσαρεστημένοι“  όπως το 2014 που πανάξια στελέχη του Ιστορικού οχήματος έμειναν (αυτοβούλως) με  το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω απο την ΦΙΛΠΑ. Καταλύτης, η αποχώρηση του νυν Προέδρου, ο οποίος μπορεί να υπερηφανεύεται για το ιδιόκτητο κτίριο, για τα μέλη, για τις εκδηλώσεις, για το κραταιό Ταμείο, και όλα αυτά σε περίοδο κρίσης. Και οι προσπάθειές του που αφορούσαν τις Ιστορικές πινακίδες, σαν γνώμονα είχαν την αύξηση των εσόδων της Λέσχης, κάτι που είναι καθήκον κάθε στελέχους που αναλαμβάνει διοίκηση, σε λέσχη, οργανισμό ή επιχείρηση. Αυτή είναι η πραγματικότητα, όπως πραγματικότητα είναι και η λανθασμένη τακτική προσέγγισης των κρατικών λειτουργών που ακολούθησε η Ε.Ο ΦΙΛΠΑ κυρίως, αλλά λόγω κοινής προεδρίας επηρεάζει άμεσα την ΦΙΛΠΑ (ούτε επι του διαχωρισμού, απο κλίνης και στέγης, Λέσχης και Ομοσπονδίας μίλησαν οι δύο υποψήφιοι, ας το αναφέρουμε και αυτό. Τις θέλουν για πάντα μαζί;).

 Μετά τα όσα  διαβάσατε, ακούστηκαν και ανακοινώθηκαν, αν η ΦΙΛΠΑ έχει απο φέτος ανταγωνιστή την ΟΜΑΕ και στην έκδοση δελτίων και Ιστορικών πινακίδων και όχι απλά στην διοργάνωση κάποιων αγώνων, τότε η τακτική που θα πρέπει να ακολουθήσει το επόμενο Δ.Σ. θα είναι η συνεννόηση και η συνεργασία. Και αυτό ήταν ένα θέμα που έπρεπε να θέσει/ρωτήσει ο συντονιστής, αλλά και να αναφέρουν στον προγραμματισμό τους οι υποψήφιοι. Όπως και να έχει, είναι σαφές ότι οι μνηστήρες του Ιστορικού αυτοκινήτου αυξήθηκαν, και αν αυτό μεταφρασθεί σαν πίεση προς την Πολιτεία για μια ανεκτή προσωρινή διορθωτική εγκύκλιο και παραπομπή του θέματος για αναλυτική εξέταση με την παρουσία όλων των εμπλεκομένων, τόσο το καλύτερο. Αλλά, παρακαλούμε, ΑΝΟΙΧΤΕΣ διαδικασίες πλέον, γιατί μέχρι τώρα όλοι μας έχουν κάνει να τραγουδάμε Παπακωνσταντίνου:

ΦΟΒΑΜΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ/

ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ/

ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ!

Δ.Π.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

ΛΑΓΟΙ ΚΑΙ ΠΑΠΑΓΑΛΟΙ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ!

Η γραπτή έκφραση είναι κάτι σαν “δακτυλικό αποτύπωμα“. Όσοι λοιπόν συμμετέχουν σε δημόσια συζήτηση σε fora ή σε λογαριασμούς facebook (ατομικά, φίλων ή ομαδικά), πρέπει να προφυλάσσουν τους εαυτούς τους και να μην δανείζουν το “όνομα/ψευδώνυμό“ τους σε κάποιους που θέλουν να περάσουν θέσεις, απόψεις ή καταγγελίες χωρίς να φανούν. Γιατί δεν είναι δυνατόν ο “Θανάσης Trabant“ (π.χ.) που γράφει με έναν Χ τρόπο, ελαφρώς ανορθρόγραφο και ασύνταχτο αλλά πάντως ορθό και ευθύ, ξαφνικά σε μια ανάρτηση να αποκτήσει επιτηδευμένη, άψογη και αλάνθαστη γραφή με “μπηχτές“ και καλοδουλεμένα επιχειρήματα, τα οποία πάντα έχουν συγκεκριμένη κατεύθυνση και στόχο. Ομοίως, οι καλών προθέσεων φίλοι του Ιστορικού, ας μην “διαφημίζουν“ τόσο τρανταχτά τις προτιμήσεις τους σε πρόσωπα, γιατί χάνουν την αυτοτέλειά τους, και οι απόψεις τους στο μέλλον θα έχουν ετερόφωτο χρώμα, κάτι εντελώς άδικο για τους ίδιους. Αν κάποιος θέλει να πει κάτι, είναι πανεύκολο να ανοίξει ένα λογαριασμό με το όνομά του, ειδικά αν είναι δημόσιο πρόσωπο ή  αν επιχειρεί να καταλάβει κάποια θέση στο χώρο, και να απευθυνθεί απ΄ευθείας στον κόσμο των Ιστορικών. Και αυτό το αναφέρουμε γιατί το να βάζεις άλλους να μιλάνε, να "διαφημίζουν", να επιχειρηματολογούν και “να διαφωνούν“ για λογαριασμό σου ενώ εσύ μένεις στη σκιά του απυρόβλητου, μας κάνει πολύ πολιτικάντικο. Και οι πολιτικοί είναι η μόνη κατηγορία ατόμων που “δεν μας αρέσει“, λιγότερο ακόμα και απο τους αστυνομικούς.