ΒΑΛΤΕ ΟΠΟΥ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΤΑ, ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ...

• ΠΑΜΕ ΣΑΝ ΑΛΛΟΤΕ...
• (Η ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΤΑ ΣΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΓΧΟΛΥΤΙΚΟ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟ ΑΝΕΠΑΡΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ)

• Αυτή είναι μια φωτογραφία απο το τεστ της Honda CBX 1050 που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Νο 6-7 του MOTOSPORT τον Ιανουάριο του 1979. Υπήρχαν και τότε προβλήματα στη χώρα μας: Πλούσιοι και φτωχοί, δικομματισμός, τσακωμοί, αφισοκολλήσεις, πλαστικά σημαιάκια, ρουσφέτια, διαφθορά και όλα τα κακά. Εμένα όμως τότε, με ενδιέφερε περισότερο απο όλα αυτά, το πως θα εξασφαλίσω την νέα CBX που είχε ανακοινωθεί απο το καλοκαίρι του 1978 στο 2ο τεύχος, για να την οδηγήσω για το περιοδικό. Τελικά την έφερε ο Γιάννης Πέτσας στα γραφεία της Μεσογείων πριν την παραδώσει στον αγοραστή, και πήγαμε στον "νέο" δρόμο της Πεντέλης για φωτογράφηση. Φυσικά, ζαλίστηκα. Οχι για το στρίψιμο ή το γκάζι, που βέβαια ήταν "πολύ" για την εποχή, αλλά για την επίδειξη τεχνολογίας: Εξη κύλινδροι, έξη καρμπυρατέρ, 24 βαλβίδες, δύο εκκεντροφόροι, 110 ίπποι, 11.4" τα 0-400 μέτρα και τελική άνω των 220 χ.α.ω. δεν ηταν απλά πράγματα πριν σχεδόν τριάντα χρόνια, άσε που έφερναν στο νου τις εξακύλινδρες RC της δεκαετίας του '60 που ούτε απο φωτογραφίες δεν είχαμε δεί. Ηταν και το φινίρισμα, το "ρουμπινί" χρώμα και η "ανάγλυφη" ποιότητα Honda, που έπαιρναν το μυαλό αλλού. Τι...σημαιάκια πράσινα και μπλε να κουνήσω;;;
• Αργότερα, όπως η δουλειά μεγάλωσε και οι ευθύνες, επαγγελματικές και οικογενειακές, αυξήθηκαν (μαζί με την ηλικία, έ;), ήρθε η -υποτιθέμενη-"συνειδητοποίηση": Με ενδιέφερε ποιός θα κυβερνήσει, παρακολουθούσα εκπομπές, διάβαζα προγράμματα και απορούσα όταν έβλεπα συμπολίτες να μην δίνουν δεκάρα για τα πολιτικά αλλά να συνεχίζουν αμέριμνοι και ανεπηρέαστοι τη ζωή τους, είτε χαλαροί στο καφενείο είτε ιδρωμένοι στο μεροκάματο (γιατί ΕΥΤΥΧΗΣΑ να ΜΗΝ έχω πλούσιους φίλους, ούτε καν "γνωστούς", οπότε δεν ξέρω τι κάνουν αυτοί).
• Και πέρασαν τα χρόνια (ακόμα περνούν...) και άρχισα να καταλαβαίνω ότι είναι προτιμότερο το να περιμένεις να μπεί στη ζωή σου μία, ακόμα, CBX, παρά η επόμενη κυβέρνηση. Γιατί το" αθώο ψέμμα" της μοτοσυκλέττας θα παίζει στα χιλιόμετρα της τελικής, ενώ το (σίγουρο) ψέμμα του πολιτικού θα παίξει στα ζάρια και θα κερδίσει ή θα χάσει τη ζωή σου την ίδια-αφού πρώτα κλέψει την εμπιστοσύνη σου. Και έμαθα να θαυμάζω όποιον αδιαφορεί, αλλά και να θαυμάζω το ίδιο όποιον επιμένει να ενδιαφέρεται! Ας με πουν "μη συνειδητοποιημένο πολίτη". Ας μου πουν ότι "έχω στα χέρια μου την τύχη μου με την κρισιμότητα της ψήφου μου". Εγώ θα δείξω αυτή τη φωτογραφία. Κι άλλη μία. Κι άλλες χίλιες. Που έχει μέσα της περισσότερη αλήθεια, αγωνία, απόλαυση, θαυμασμό και τύχη, απο όλες τις πολιτικές του κόσμου.
• Επιμύθιον: Οπως και να γυρίσει η ρόδα, όπου και να κάτσει η μπίλια, ότι καιρό και να ξημερώσει αύριο και την κάθε μέρα, η ΑΛΗΘΕΙΑ ζει μέσα μας κι εμείς πρέπει να μάθουμε να ζούμε με την δική μας αλήθεια, αφού πρώτα την ανακαλύψουμε, την αποκαλύψουμε και την αποδεχτούμε. Αν αυτή είναι μια μοτοσυκλέττα, ε και; Θα συνεχίσουμε τη ζωή μας με χαμόγελο και κανείς, και τίποτα, δεν θα μπεί ανάμεσά μας. Χαμογελάμε σε όλους. Δεν παίρνουμε μέρος σε καμμία διαμάχη. Δεν διαφωνούμε. Καβαλάμε, και φεύγουμε. Οι φωνές που φωνάζουν πίσω μας "που πάτε ανεύθυνοι!;;;", ίσα που ακούγονται μέσα απο το κράνος, και γρήγορα σβήνουν στην απόσταση...Δ.Π.